Herdenkingsbijeenkomst Kanchanaburi 2016
Zoals elk jaar op 15 augustus organiseerde de Nederlandse Ambassade in Bangkok ook dit jaar een bijeenkomst op de oorlogsbegraafplaatsen Don Ruk en Chungkai in Kanchanaburi om zij, die geleden hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog in Azië te herdenken en te eren. Velen stierven tijdens de bouw van de controversiële Siam-BSiamrma Spoorweg, onder hen talloze Nederlanders.
Dit jaar hield Ambassadeur Karel Hartogh een bewogen en inspirerende toespraak waarin hij de nadruk legde op de belangrijke rol die nieuwe generaties te vervullen hebben om de herinnering aan tragedies, die plaatsvonden tijdens de oorlog en aan de slachtoffers in ere te houden. Ik citeer enkele fragmenten:
“Oorlogen ontstaan vaak door onbegrip, onverdraagzaamheid en natuurlijk ook honger naar macht en territoir. De wereld van vandaag de dag laat zien dat onbegrip en intolerantie, en het gaan voor het welzijn van de eigen ik, helaas niet uit deze wereld zijn verbannen, en wellicht gaat dat ook nooit helemaal lukken.
Juist als er geen oorlog is begint men vrede als iets vanzelfsprekends te zien. Juist ook als de mondiale spanningen toenemen. Juist ook met actieve betrokkenheid van de nieuwe generaties, jongeren, ongeacht hun religieuze of etnische achtergrond.
En daarom sta ik net als vorig jaar op deze plek graag weer nadrukkelijk stil bij het feit dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Dat vrijheid inspanning vereist. Dat we ons met elkaar tegen het kwaad moeten verzetten en beschermen. Door afstand te nemen van mensen die haatzaaiende teksten uitspreken, van hen die mensen tegen elkaar opzetten. Makkelijke oplossingen zijn er niet voor de ingewikkelde hedendaagse problemen in de wereld, makkelijke teksten leiden slechts tot valse verwachtingen, maken ons leven en ons samenleven uiteindelijk alleen maar gecompliceerder.”
De volledige tekst van de toespraak kunt lezen op: thailand.nlambassade.org/bijlagen/nieuws/toespraak-ambassadeur.html
Hieronder nog enkele mooi sfeerfoto’s van de bijeenkomst van dit jaar.
Bron: Facebook pagina van de Nederlandse Ambassade, Bangkok.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Activiteiten29 oktober 2024De Golf van Thailand rondom Koh Tao (video)
Jammer, wij zijn net weer thuis gekomen van Kanchanaburi…we hebben dit om drie dagen gemist.
De plaats en de omgeving en de geschiedenis met deze plaats verbonden is telkens weer geweldig. Ik herdenk op onze bezoeken telkens weer de vele mensen die daar onder de erbarmelijkste toestanden moesten zien te overleven en waarbij velen het niet haalden.
Vanochtend, toen ik over de brug liep en daar de toeristen vrolijk met tientallen selfies en andere groepsfoto’s maakten, dacht ik bij mijzelf dat een paar generaties geleden even zo grote getallen of meer de brug op gejaagd werden als levend schild. Ik geloof dat er nauwelijks toeristen bij waren die dat beseffen of die zich daar werkelijk voor interesseren.
Maar goed, is is niet ons laatste bezoek geweest…
De toeristen zullen wel iets weten want anders zou men niet de moeite nemen om de brug te bezoeken. Eigenlijk is het wel mooi dat men op dit soort plekken nu kan lachen daar waar in het verleden bloed vloeide. Misschien dat niet elke selfie schietende toeristen even diep beseft wat er nu werkelijk gebeurt is, maar zelfs voor degene die het wel proberen is het toch lastig. Ik ken beeldende verhalen van mijn grootouders over ‘de jap’, en dat dankzij de atoombommen ik nu op deze aarde ben, maar echt begrijpen wat er toen daar of hier gebeurt is… dat zal niet gaan.
Prachtige films als The Railwayman en Letters from IwoJima (จดหมายจากอิโวจิมา) kunnen dan slechts een klein beetje benaderen. Die laatste kwam ik pas ook online tegen in het Thais, en diverse van mijn Thaise kennissen hebben die film inderdaad gezien. Maar wat kun je er over zeggen? Allen alleen maar dat al dat leed, haat en het verlies aan mensenlevens zo onbegrijpelijk is.
Dank voor de aandacht voor deze bijzondere bijeenkomst.
Nb De tweede quote klopt niet maar staat wel correct in de bijlage.
Inderdaad…Kanchanaburi gewoon indrukwekkend en emotioneel…Ook de treinreis van enkele uren stemt je tot nadenken… Om even bij stil te staan… Heel veel respect voor Nederland die alles onderhoud…
Zal er zeker nog eens voor de derde keer teruggaan..