Gesprek met Z.E. Joan Boer, Nederlands ambassadeur
Een mensenvriend, talenkenner, beeldhouwer, musicus en een man met een goed ontwikkeld gevoel voor humor, zie daar de ambassadeur van Nederland in Thailand. Daarnaast is hij toevallig ook nog een doorgewinterde diplomaat met een rijke ervaring in Afrika en Zuid Amerika, voordat hij in Bangkok werd benoemd.
De betrekkingen tussen Thailand en Nederland dateren al vanaf 1604. Het eerste Nederlandse consulaat werd in 1858 geopend als gevolg van het groeiend aantal Hollandse schepen die met handelsgoederen de haven van Bangkok aandeed. Het consulaat werd in 1881 opgewaardeerd tot consulaat-generaal en werd een ambassade in 1957. Het pand, waarin de Nederlandse ambassade nu is gehuisvest, werd verworven in 1949.
De ambassade
De ambassadeur vindt dat het ambassadeterrein “een fantastische plek” is, dat deel uitmaakt van het Thaise culturele erfgoed. Het is verbonden met de geschiedenis omdat in de residentie een Thaise prins woonde, die in 1932 tegen de constitutionele hervorming was. “Om in de ambassade te wonen heeft zijn voordeel, want je ontloopt het drukke verkeer op weg naar werk en huis. Het nadeel is dat je altijd in je werkomgeving bent, maar ik klaag niet hoor, want het is een prachtig gebouw en we proberen om dit zo te houden”.
“Momenteel zijn er 42 mensen werkzaam op de ambassade, tien Nederlanders en de rest is Thai, waarvan er twee ook de Nederlandse taal beheersen”
Carrièreverloop
Joan Boer werd geboren op 9 januari 1950 in Haarlem. “Ik ben al meer dan 40 jaar gelukkig getrouwd en wij hebben twee inmiddels volwassen kinderen. Mijn vrouw en ik zeggen na al die jaren nog steeds dat we onze relatie aan het opbouwen zijn. Het is leuk, mijn vrouw is echt mijn soulmate. Hij is aan de Vrije Universiteit in Amsterdam afgestudeerd in antropologie en mag zich derhalve Master (vroeger Drs.) noemen. Hij heeft in Kenia en Rwanda vrijwilligerswerk gedaan en kwam in 1979 in dienst van het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Den Haag. Aanvankelijk gewerkt op afdelingen, betrekking hebbend op wetenschap en technologie. Daarna leidde hij afdelingen als Voedselhulp, Landbouw en Voedselveiligheid.
Hij werd Hoofd van het Directoraat Zuid Amerika op het ministerie, waarbij hij zichzelf vooral bezighield met stedelijke en landelijke ontwikkeling. Hij werd in 1998 benoemd tot Adjunct Directeur-Generaal van het Directoraat Internationale Samenwerking, verantwoordelijk voor de bilaterale ontwikkelingssamenwerking en het algemene ontwikkelingsbeleid. Deze functie bekleedde hij gedurende een zestal jaren, tot dat hij in 2004 werd benoemd tot ambassadeur bij de Organisatie voor Economische en Sociale Ontwikkeling (OESO) in Parijs. In 2009 werd hij benoemd tot Inspecteur van de Buitenlande Dienst op het ministerie, een functie die hij bekleedde tot aan zijn benoeming tot ambassadeur in Thailand, Myanmar, Laos en Cambodja.
Reiservaring
“Ik maakte mijn eerste reis naar Thailand in het jaar dat ik aan het werk ging op het ministerie in 1979. Ik was als projectmedewerker bezig met wetenschap en technologie en het eerste project was er één op het gebied van agrarische innovatie. Ik werkte met mensen van de Universiteit van Chiang Mai aan een programma om hulp te bieden met geïntegreerde viskweek. Dat zie je nu overal, maar toen was het een moderne innovatieve technologie voor kleine boeren.
In die tijd was Bangkok nog zeer landelijk in zekere zin, geen hoogbouw of Skytrain. Het verkeer was al moeilijk, maar niet zo intensief als tegenwoordig. Destijds had ik ook projecten gaande in landen als Sri Lanka , Indonesië , Chili , Peru en in Afrika.”
“Mijn meest uitgebreide praktijkervaring heb ik eigenlijk opgedaan in Afrika. Voordat ik op het ministerie kwam, had ik al gewerkt in Tunesië, Kenia en Rwanda. De Centraal-Afrikaanse Republiek is het enige Afrikaanse land waar ik nog nooit geweest ben, maar in alle andere Afrikaanse landen meer dan eens. Hetzelfde geldt voor Azië en Latijns-Amerika. Ik heb Indonesië ongeveer 20 keer en Thailand 10 keer in de afgelopen 30 jaar bezocht”
“Ik ben een reiziger en wat ik altijd heb ondervonden is, dat als je een bepaalde plek na een aantal jaren weer eens bezoekt, je dingen ziet, die je ontgaan als je er daadwerkelijk woont. Dit is wel één van mijn “specialiteiten” – kijken en de vooruitgang en ontwikkeling van de landen over de jaren te vergelijken.”
Gevraagd naar de moeilijkste werkomgeving voor hem, antwoordde hij: “Ik vond Tsjaad (in West-Afrika) moeilijk op bepaalde momenten. Natuurlijk Rwanda net na de genocide was ook zeer moeilijk net als Ethiopië en Eritrea. Het was erg gevaarlijk om te werken in Columbia in die tijd vanwege de heftige strijd met het drugskartel. Vergelijkenderwijs is Thailand een relatief eenvoudige standplaats.”
Thailand
“Ik werd ambassadeur in Thailand in 2011, net voor de algemene verkiezingen en niet lang voordat de overstromingen begonnen. Op dat moment was ik nog niet geaccrediteerd, wat eigenlijk een heel groot voordeel was want ik kon mij nog vrij bewegen. In die tijd bezocht ik een aantal vluchtelingenkampen langs de grens met Myanmar zonder een protocol, maar in een kleine groep. Dit is het soort bezoek waar men het meest van leert.
Ik ging ook naar andere delen van het land zoals het noordoosten, waar ik met mensen sprak zonder dat zij wisten dat ik een ambassadeur van een buitenlandse natie was. De eerste reizen deed ik meestal per trein dat was echt leuk. Nu, als mensen het diplomatieke nummerbord op mijn auto zien, valt er als het ware een scherm tussen mij en de mensen. Alles is geregeld, de Thai zijn daar zeer goed in, maar als ambassadeur plaatst je dat in een cocon. Dat is wat ik soms moeilijk vind. Ik geniet meer van alleen wandelen in de stad. Het land in zonder begeleiding en daar rond te kijken, met mensen praten over wat er leeft. Ik kan overal gaan waar ik wil, maar ik ben niet echt vrij in mijn kledingkeus. Een T-shirt bijvoorbeeld kan ik alleen maar dragen aan het strand, niet wanneer ik in de stad wandel. Er zijn ongeveer 10.000 Nederlandse mensen die hier wonen, ik ben regelmatig in het nieuws, dus ze kennen mij. Het is als een leven in een glazen huis”
Thaise taal
De heer Boer heeft een sterke taalkundige achtergrond en spreekt meerdere talen, maar zijn frustratie is dat hij nog niet de Thaise taal spreekt. “Thailand is het eerste land waar ik gepost ben en waarvan ik de taal niet kan spreken. Ik vind dat een vreselijke handicap, het is één van de dingen die ik hier mis. Als ik in Kenia zou werken, geen probleem. Want mijn Swahili is niet slecht maar hier… soms weet ik de woorden wel, maar ik begrijp niet waar de mensen het over hebben. Ik wil graag contact met mensen en naar hun verhalen luisteren. Ik ben niet in staat om mezelf adequaat uit te drukken. Werken en wonen in een Nederlandse omgeving op de ambassade neemt ook de stimulans om Thai te leren weg”
Typische werkdag
“Ik sta normaal tussen 5.30 en 06:00 uur op, want als de vogels beginnen te zingen begint mijn dag,” zei de heer Boer joviaal. “Ik kijk de Twitterberichten door en ga dan wat zwemmen voor mijn fysieke conditie. Dat zwemmen is ook een mooie gelegenheid om alvast wat ideeën op te doen voor de werkdag die komen gaat.
Ik begin de werkdag rond 08:00 uur en maak een ronde op de ambassade, vraag bijvoorbeeld aan de mensen van de consulaire afdeling of er de dag ervoor wat bijzonders is voorgevallen. Een normale werkdag kent een paar afspraken binnen en buiten de ambassade. Ik besteed ongeveer een week per maand aan Myanmar. Ik ga niet elke maand naar Laos en Cambodja, omdat we niet zo veel capaciteit hebben om die landen te dienen. Natuurlijk, Thailand is mijn primaire verantwoordelijkheid – we hebben ongeveer 200.000 Nederlandse toeristen per jaar en slechts enkele duizenden, die Laos of Cambodja bezoeken.
We hebben circa 300 Nederlandse bedrijven in Thailand en slechts vijf of zes in Laos, dus is er een relatief belang dat moet worden gewogen. Aangezien consulaire en economische zaken de belangrijkste redenen zijn voor onze aanwezigheid hier, bepaalt dat de prioriteit.
Consulaire Zaken
“Ik besteed heel veel van mijn tijd aan de consulaire taken. Nederlandse gepensioneerden kunnen problemen met verblijfsvergunningen hebben bijvoorbeeld. Dan zijn er de toeristen, meer dan 90 procent van de Nederlanders keren tevreden en blij naar huis terug na een reis naar Thailand, maar soms zijn er kleine problemen, veroorzaakt door scammers en andere slechte figuren.
Bijvoorbeeld, iemand huurt een motorfiets of jetski en als hij terugkomt claimt de eigenaar schade aan de (niet beschadigde) jetski. Er is de kwestie met tuk-tuks in Phuket, waar de rit zes of zeven keer meer kost dan in Bangkok. In het ergste geval worden mensen in elkaar geslagen voor het weigeren om 200 of 300 baht te betalen aan oplichters. Dat is onacceptabel. Dat is niet de vriendelijke houding naar toeristen waar Thailand bekend om staat.
Er is ruimte om het toerisme uit te breiden in Thailand, maar als toeristen juist worden gezien als melkkoeien dan wordt een punt bereikt dat mensen niet meer komen. Nederland is één van de 18 EU-landen die hierover een klacht heeft ingediend bij de gouverneur van Phuket met het verzoek meer te doen om toeristen in Phuket te beschermen.
Samen met andere ambassadeurs ben ik voortdurend bezig om in overleg met de Thaise regering tot oplossingen te komen voor oplichting en andere problemen. Daar gaat heel wat van mijn tijd in zitten. Eén van de resultaten van deze gesprekken is dat de Thaise regering nu heeft aangegeven dat het onwettig is voor een ondernemer om het paspoort van een buitenlander “in bewaring” te houden. Dit is erg belangrijk, want als je een motorfiets of jetski wilt huren moest je als toerist kiezen tussen het niet krijgen van de motorfiets of de jetski en het geven van het paspoort en dus werd het paspoort afgegeven. Als je dan in een situatie van oplichting terecht komt, kun je niet zo maar weglopen zonder dat paspoort. Nu mag de ondernemer alleen een kopie van het paspoort maken en dat de-escaleert een conflict. Dit is één van de concrete dingen, die onze groep van ambassadeurs heeft weten te bereiken bij het Ministerie van Toerisme en Sport. We zullen zien hoe dit werkt in Phuket .
Bilaterale betrekkingen
“We hebben een gemeenschap van tussen de 5.000 tot 10.000 Nederlandse expats die permanent of semipermanent in Thailand verblijven. Ik weet niet hoeveel Thaise mensen er in Nederland wonen, maar ik heb ze in vele delen van Nederland ontmoet en ik denk, dat het best een aanzienlijk aantal is.
Er zijn ongeveer 300 Nederlandse bedrijven in Thailand, waaronder een aantal grote jongens als Shell, Unilever en Foremost. Een Nederlands bedrijf (Driessen) in Chiang Mai maakt de trolleys voor bijna alle luchtvaartmaatschappijen. We hebben een sieradenfabriek in Hua Hin, waar 200 vrouwen werken. Onlangs hadden we een agrarische beurs in Thailand, waar 70 tot 80 bedrijven acte de préséance gaven met nieuwe innovatieve producten.
Het is een tweerichtingsverkeer, want Thaise bedrijven, zoals PTT (olie) investeren ook in Nederland. Eén van de eerste vragen die Thaise mensen hier aan mij stellen als zij naar Nederland gaan, of ze daar ook Thais eten kunnen vinden. Ik vertel hen dan dat dit geen enkel probleem is, want er zijn veel Thaise restaurants in Nederland.”
Bevordering van culturele activiteiten
“Onze ambassade heeft ook tot doel de Nederlandse cultuur te promoten op verschillende manieren. We hopen dat door het organiseren van culturele evenementen Thaise en Nederlandse mensen elkaar beter leren kennen. We namen deel aan het Bangkok Dans en Muziek Festival in september, waar we vier Nederlandse jazzgroepen hebben gesponsord en hopen dat Thaise jazzartiesten dan ook in Nederland zullen gaan optreden. Er zijn ook regelmatig concerten of recitals in de residentie, waar we dan een divers Thais publiek voor uitnodigen.
Het Nederlandse museum Baan Hollanda in Ayutthaya, geopend op 3 april, bevindt zich op een historische plek waar Nederlandse kooplieden zo’n 400 jaar geleden een handelspost hadden. Het museum is geopend van woensdag tot zondag. Daar kan iedereen de geschiedenis van de Nederlanders in Thailand zien en genieten van Nederlandse lekkernijen, zoals stroopwafels bij een kop koffie.
Nederlandse hulp
“Tijdens de overstromingen in 2011 was ik op een boot op Don Mueang, varend in 1,6 meter diep water, wetende dat een normaal deel van Bangkok was. Ik zag een enorm potentieel voor hulp, die wij ook hebben aangeboden. Wat het waterbeheer betreft zijn er veel overeenkomsten met de situatie in Nederland. De Nederlanders hebben de technologie om overstromingen te voorkomen en niet alleen dat: we hebben ook de kennis en ervaring om andere landen bij waterbeheer van dienst te zijn.
Dit is één van de dingen die ik wil bereiken in mijn tijd als ambassadeur hier. Ik ben er nog niet in geslaagd, maar het kost tijd. Ik ben hier vier jaar en dat is niet echt een lange periode. Ik vervolg het karwei dat mijn voorgangers zijn begonnen en misschien zal iemand anders mijn werk in dat opzicht moeten overnemen. ”
Privéleven
“Mijn baan is er één van veel en hard werken en eerlijk gezegd, soms denk ik wel dat ik niet genoeg tijd heb voor een aantal sociale aspecten die bij deze baan horen, zoals het aflopen van recepties. Gelukkig heb ik of maak ik wel tijd, zowel privé als ambtelijk, voor het bezoeken van de regio’s in Thailand. Ik heb al veel plaatsen bezocht. Het is een groot land en er is altijd iets nieuws, dat het reizen fascinerend maakt. Ik zou bijvoorbeeld graag meer naar het noordoosten willen en gesprekken voeren met politici en ambtenaren zonder vooropgezette agenda. Ik wil graag gewoon zien wat er in het land gebeurt, dat is wat ik echt interessant vind”
Thais eten
“Een ding dat ik heel graag doe in Thailand is Thais eten. Het is fantastisch en niet alleen in de restaurants. Want ook de straatverkopers serveren lekker eten, het zijn specialisten, misschien wel de beste keuken in de stad. Als ik ergens in het land ben en daar voor 40-50 Baht “pad thai” eet, kan ik niet anders zeggen dan dat ik kwaliteit voorgeschoteld krijg. Ik ben nog nooit ziek geweest van het eten in Thailand. De Thaise keuken is zo rijk.”
De Thai
Gevraagd naar een minpunt van Thailand, pauzeert de heer Boer even en zegt dan, dat hij soms vindt, dat het Thaise volk “te verlegen” is. Goed, wij Nederlanders zijn nogal direct en dat maakt een Thaise gesprekspartner ook verlegen. Ik vind het moeilijk in Thailand om een relatie op te bouwen op gelijkwaardig niveau, waarbij ik graag hoor wat er werkelijk gebeurt in plaats van er om heen te draaien. Het is ingewikkeld, ik heb het gevoel dat een Nederlander onbeleefd overkomt in de ogen van Thais. Nederlanders praten niet zo veel, we kijken en gaan aan de slag.”
Kunst
“Mijn vrouw en ik houden allebei van moderne kunst in alle betekenissen van het woord. Het ontdekken! De Thaise manier van het maken van kunst is anders dan de Europese manier, maar er zijn ook overeenkomsten in technieken, etc. en dat is wat ik heel fascinerend vind.
Ik ben ook een bewonderaar van modern ballet en moderne dans, mijn vrouw en ik houden van dansen, dus wanneer we een kans krijgen om een dansje te maken doen we dat met veel genoegen.
Mijn echte passie is beeldhouwen. Thailand is echt een bron van inspiratie voor mij. Ik ging onlangs naar Saraburi om stenen te kopen van een steengroeve, marmer en andere soorten. Beeldhouwen is als het ware in gesprek gaan met de steen. Een zeer traag gesprek weliswaar, maar het is een reflecterend proces. Werken met nieuwe stenen, die zich anders gedragen dan de stenen die ik ken uit Europa is gewoon fantastisch .
Ik schilder niet, maar mijn vrouw wel. Ze is een portretschilder. Ze maakt veel portretten van mensen die ze hier ontmoet. Wij waarderen de kunst in brede zin, zowel om er naar te kijken als het zelf beoefenen. Mijn vrouw speelt piano en ik speel een beetje accordeon. Voor beeldhouwkunst kan ik wel tijd vinden, maar helaas voor het spelen van accordeon te weinig.”
Excellentie, bedankt voor dit gesprek!
Dit (enigszins ingekorte) interview van Maximilian Wechsler stond in augustus 2013 in The BigChilli, een zeer lezenswaardig en mooi uitgevoerde Engelstalig expatmagazine/website in Bangkok.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Een leuk interview. Ik geef Joan Boer groot gelijk dat je beter onder de mensen en in een informele (incognito) sfeer met mensen kunt omgaan. Dan leer je de mensen, cultuur, problemen, kansen etc. veel beter kennen, dan leer je dus écht het land en de mensen kennen. Lekker eten bij straatstalletjes of eenvoudige restaurantjes, heerlijk. Het zal inderdaad een beperking zijn dat je dat niet altijd kan doen omdat je ofwel herkent of omdat je met een auto met diplomatieke platen rondrijd. Eigenlijk jammer dat in deze moderne tijden je al helemaal moeilijk anoniem kan blijven, hoop dat Joan toch nog vaak genoeg incognito lekker onder de mensen kan komen zonder dat ze een schild opwerpen (wantrouwen, niet willen kwetsen) of juist bagger gaan spuiten (klagen, zeuren).
Geniet van je tijd in Thailand Joan en met de taal komt het vast nog wel goed als je wat meer de kans krijgt om de praten met Thai. Volgens mij staat Joan met beide voeten op de grond, nuchter, gepassioneerd en geduldig (moet ook wle met beeldhouwen…), prima eigenschappen voor een mens/diplomaat. Hoop dat Joan nog een tijd aan kan blijven, net als zijn collega’s (Jitze Bosma, Feliz Devici).
Overigens over data gesproken, cijfers 2012/2013:
1) Er wonen er in Nederland zo’n 5,5 a 6 duizend personen met de Thaise nationaliteit ( 857 mannen, 4.785 vrouwen). Grotendeels tussen 20-65 jaar oud.
2) Er wonen 17.970 mensen met Thaise roots. 12.538 is 1ste generatie allochtoon (immigrant).
3) Waren er 3.991 gehuwde Thai-autoctoon paren en 2.367 ongehuwde Thai-autochtoon stellen. Meerdeels autochtone man, Thaise vrouw.
4) In 2011 kwamen er 598 Thaise gezinsmigranten naar Nederland.
Cijfers, staat nog veel meer moois in de tabellen:
1) Totaal aantal Thai: http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/default.aspx?DM=SLNL&PA=03743&D1=a&D2=0%2C127-129&D3=179&D4=%28l-3%29-l&VW=T
2) Huwelijksestaat en generatie: http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/?VW=T&DM=SLNL&PA=37325&D1=a&D2=a&D3=0&D4=0-2&D5=225&D6=14-17&HD=140220-2200&HDR=T&STB=G1,G2,G3,G4,G5
3) Huishoudsamenstelling Thai met autochtoon/allochtoon: http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/?VW=T&DM=SLNL&PA=70067ned&D1=4-24,43,45&D2=133,184&D3=0&D4=l&HD=140220-2221&HDR=T&STB=G2,G3,G1
4) Migratie motief Thai: http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/?VW=T&DM=SLNL&PA=70693NED&D1=a&D2=0&D3=55&D4=0&D5=l&HD=140220-2218&HDR=T&STB=G1,G2,G3,G4
PS: Wel is er denk ik een woordje weggevallen in de zin ” varend in 1,6 meter diep water, wetende dat een normaal deel van Bangkok was.” . Die zin loopt niet zo lekker..
Opvallend is trouwens het verschil tussen mensen met de Thaise nationaliteit en het aantal mensen met Thaise roots (1ste generatie Thai -immigranten- en 2de generatie -zij hier geboren maar met 1 of beide ouders Thai-). Dat valt te verklaren doordat veel Thai blijkbaar een dubbele nationaliteit (Thai en Nederlandse) hebben of zelfs slechts alleen de Nederlandse.
Het CBS telt van mensen namelijk maar 1 nationaliteit mee, zie CBS toelichting/definitie:
“Nationaliteit: Het wettelijk onderdaan zijn van een bepaalde staat (staatsburgerschap).
Personen kunnen meerdere nationaliteiten hebben. Om dubbeltellingen te voorkomen wordt in statistische overzichten aan personen die meerdere nationaliteiten hebben, slechts één nationaliteit toegekend. Daartoe worden prioriteringsregels gesteld. Die komen hierop neer dat iemand met de Nederlandse nationaliteit in de statistiek steeds Nederlander is. (…) ”
In totaal zijn er gezien over 2013 dus 17.970 Thai in Nederland:
– Waarvan 5.203 mannen, 12.767 Thaise vrouwen
– 12.538 1ste generatie Thai, 5.432 2de generatie (4.582 met 1 ouder buiten NL geboren, 850 beide ouders buiten NL geboren) ,
– 11.237 Thai in Nederland zijn ongehuwd, 4.965 gehuwd.
— 4.711 Thai mannen in Nederland zijn ongehuwd, 409 mannen gehuwd, 6.526 Thaise vrouwen zijn ongehuwd, 4 556 gehuwd.
Per migratie saldo (= immigratie min emigratie cijfers) staat Thailand op de 4de (!) plek qua niet westerse migratie naar Nederland gezien over de afgelopen jaren. Grootste saldo’s: China, Turkije, India. Marokko staat op plaats 7.
Zie ook: http://www.flipvandyke.nl/2011/03/de-migratie-uit-niet-westerse-landen-ontleed/
Niet geheel ontopic maar misschien wel leuke cijfers om (als hij meeleest) Joan Boer’s vraag te beantwoorden over Thai in Nederland. 🙂
Hoezo, Rob, “als hij meeleest'”? Natuurlijk houdt Joan Boer thailandblog.nl bij. Hij vertelt de verslaggever, dat hij na het opstaan de Twitterberichten doorneemt en ongetwijfeld leest hij dan ook de verhalen en reacties op thailandblog.nl. Niet alleen hij trouwens, alle Nederlandse medewerkers op de ambassade smullen van onze verhalen.
Nog een slak om wat zout op te gooien: je noemde Bosma en Devici collega’s van de ambassadeur, maar er is een behoorlijk standsverschil tussen die twee en de ambassadeur, zodat het woord collega niet echt op zijn plaats is.
Beste Gringo, ik neem aan dat je dit op een grap ” corrigerende” manier bedoeld. Ik zal mijn bericht toch even toelichten: ik ga er vanuit dat diverse mensen van de ambassade variërend van niet, soms of dagelijks Thailand Blog raadplegen, ze zullen wel niet alles kunnen lezen (en al helemaal niet reageren om voor de hand liggende redenen). Kleine kans dat dit interview aan de aandacht ontsnapt maar om een slag om de arm te houden en het feit dat Joan Boer niet zal reageren formuleerde ik mijn zin zoals ik deed. Ik verwacht hier geen reactie onder eigen naam of pseudoniem, ik heb hem ook een mail gestuurd, daar zal hij vast op reageren. 🙂
De officiele rollen en posities zijn mij duidelijk, maar ik beschouw iedereen die voor een organisatie werkt (en dagelijks elkaar zien of spreken) als een collega ook al hebben ze een andere positie. Zo bekleden mensen onder en boven mij officieel andere functies, rollen en bevoegdheden (en dus ook invloed) maar ik beschouw ze allemaal als mijn collega’s. Ik tutoyeer dan ook iedereen van magazijn medewerker tot de directieleden. Ik vermoed (gok) dat men dit binnen de ambassade ook onderling doet en elkaar als collega’s beschouwt (Joan Boer lijkt mij daar nuchter genoeg voor?).
Mijn schrijfwijze is dan ook doelbewust gekozen.
Overigens is het pand van de ambassade prachtig, ik heb nog niet het genoegen gehad deze te betreden: op het verkeerde moment in Thailand op vakantie (loop een opendag of andere bijeenkomst mis, mocht zelf helaas niet mee naar binnen toen mijn vriendin langs de ambassade ging omdat het Bokito volk het heeft verpest voor de goed gemutste Nederlanders). Toch een waar paradijsje zo in het centrum? Ga zo door met de Thai-Nederlandse activiteiten rondom de ambassade en elders in het land! Dat soort dingen maakt de “heimwee” naar Thailand alleen maar groter… Liefst zou ik vandaag nog mijn koffers pakken.
Mijn complimenten aan Joan Boer over zijn openhartigheid. Interessant artikel.
@RoB V.: heb je ook cijfers over het aantal Nederlanders dat in Thailand woont? Of heeft onze ambassadeur die misschien?
Beste Robbie, exacte aantallen zijn er niet. De meest waarschijnlijk schatting is 9.000. Niet iedere Nederlander die in Thailand woont staat ook als zodanig geregistreerd, daar hebben ze vaak ook hun redenen voor…
Beste Robbie, ter aanvulling op Khun Peter (zijn antwoord is correct): de Nederlandse overheid houdt heel precies bij wie hier in Nederland binnen komt en woont (genoeg formulieren die men moet invullen, databasis die worden gevuld met die data). Maar bij vertrek houdt men nauwelijks iets bij, je hoeft niet op te geven waarheen of waarom je emigreert. Men weet dus alleen hoeveel Nederlanders zich uitschrijven als inwoner van Nederland en zelfs dat zegt niet alles want sommige emigranten en expats vergeten zich uit te schrijven of doen dat zelfs bewust (fraude i.v.m. financieel gewin). Dat is opzich best jammer als je naar feiten/weetjes zoekt, anderzijds is het wel zo fijn dat je weinig rompslomp bij emigratie hebt en dus zelfs kan verdwijnen van de Nederlandse overheidsradar als je dat zou willen.
Over emigratie wel wat algemene cijfers:
http://www.flipvandyke.nl/category/massa-emigratie/
Doordat er zo weinig bekend is over emigratie krijg je veel spookverhalen over “Nederland loopt leeg: talent loopt weg, en simplistisch volk migreert naar Nederland.”
Op 5 februari schreef ik de volgende reactie op het blog “Emigreren naar Thailand? Bezoek de emigratiebeurs!” :
Niet specifiek over Thailand maar dat is dit artikel ook niet, hier nog vier feitjes over emigratie om alles het juist perspectief te zetten als de moderator dat hopelijk toe laat:
– 2/3de van de emigranten is 1ste generatie allochtoon, minder dan 1/4de is autochtoon (je bent autochtoon als jij en je beide ouders in Nederland zijn geboren).
– Meer dan de helft van de autochtonen keren na enige tijd weer terug: denk aan mensen die in het buitenland gaan studeren, tijdelijk werken (expats dus) of emigranten die toch besluiten terug te keren om diverse redenen.
– De groep hoogopgeleide (autochtonen) is verhoudingsgewijs iets meer emigreren klopt, maar is geen “brain drain”.
– Het zijn voornamelijk jongeren die (tijdelijk) emigreren. De groep ouderen (pensiondo’s) die emigreert is niet bijzonder groot. Er is maar een heel klein piekje rond de 65 jaar en een enorme piek rond 20 jaar.
Bronnen:
– http://www.flipvandyke.nl/2013/02/loopt-nederland-leeg-record-emigratie/
– http://www.flipvandyke.nl/2012/08/hoe-oud-zijn-migranten-tevens-de-nieuwste-migratiecijfers/
Persoonlijke noot:
Maar ik geef de emigranten geen ongelijk, het lijkt mij sociaal en gevoelsmatig gezien ook prettig te emigreren naar Thailand. Maar economisch gezien (inkomen, oudedagsvoorziening voor zover die er nog is als ik met 70+ jaar met pensioen mag) is het toch beter om hier in Nederland te wonen en werken (AOW opbouw, pensioen opbouw), of ik zou voor een Nederlands bedrijf moeten kunnen werken aldaar. Na mijn pensioen ergens met 70+ jaren vertrek ik zeer zeker naar Thailand. Dat is althans het plan maar wie weet wat er in de vele jaren die ik hopelijk nog heb te leven kan gebeuren…
Geachte redactie,
Ik ging dit artikel lezen in de hoop o.a. Boers visie op de huidige Thaise politieke ontwikkelingen te leren kennen. Aan het einde blijkt dan dat dit een ouder interview is waar deze topic klaarblijkelijk nog niet relevant was. Wel leuk maar…. Is het denkbaar dat zo’n interview daadwerkelijk door een van de TB redacteuren wordt afgenomen op korte termijn?
Gr. Theo
Beste Theo, volgens mij is niet gebruikelijk dat ambassadeurs uitlatingen doen over de politieke situatie in een land waar zij resideren, tenzij Buitenlandse Zaken dit nadrukkelijk vraagt.
Het interview is gemaakt om een beeld te krijgen van de man achter de ambassadeur persoonlijk. Ik vind dat de verslaggever daar behoorlijk in is geslaagd.
Zoals Khun Peter al opmerkte, kan de ambassadeur zijn visie op de Thaise politiek niet openbaar uitspreken. Dat zou al gauw als “bemoeien met binnenlandse aangelegenheden” genoemd worden. Reken echter maar, dat de ambassadeur en zijn staf wel degelijk de situatie nauwlettend volgen om daar vervolgesn aan “Den Haag” over te rapporteren. De informatie, die doorgegeven wordt komt niet alleen uit de media, maar ook bv uit overleg met andere ambassadeurs. Uiteraard gebeurt dat allemaal achter de schermen, dat heet diplomatie! .
Enkele jaren geleden op een haring party in Chiang Mai geweest.
Toen schatte de NL hotel manager daar het aantal NL-ers al over de 10,000 in zijn regio. Hij achtte zelfs een aantal van 20,000 een mogelijkheid.
En in Pattaya ? Hua Hin, Koh Samui en nog een reeks andere plaatsen ?
Het verre overgrote deel komt haast nooit op de NL ambassade. En binnenkort met een 10 jaar geldig paspoort ?
De NL ambassade ? Sinds 1977 doe ik zaken met TH, eerst als centrale inkoper van een Duitse grutter, sinds 1995 als eigen bedrijf. Nog nooit iets aan de ambassade gehad.
Moderator: tekst verwijderd, het gaat over de ambassade en niet over de IND.
Een hotelmanager die een schatting doet? Lijkt mij een slag in de lucht en nergens op gebaseerd.
Wat een verschil met de voorganger van Joan als mens .
Joan is een man naar mijn hart die ik persoonlijk enkele malen heb ontmoet met een gesprek buiten de ambassade om .
Ik vroeg hem om een advies om iets unieks in Thailand te doen .
Helaas voor Baan Hollanda mochten er geen unieke bomen tegen bescherming van de flood deze er niet komen ondanks dat ik waarschijnlijk een nazaat van de eerste gouverneur in Thailand genaamd
van Diemen ben .
De tempel en de Thai zeggen dat is hun grondgebied ,
Wanneer gaat de volgende keer weer komen dat Baan Hollanda weer gerenoveerd moet worden ?
Peggy Visser heeft haar uiterste best gedaan om het te voorkomen .
Uit respect voor deze man heb ik met de presentatie van Het beste van Thailandblog als eerste ontvanger van dat boekje voor het goede doel aan hem aangeboden er iets leuks van te maken .
Als pas begonnen leverancier van een uniek project van vis uit de Noordzee hier vers bewerkt het presenteren van haring waaraan niemand tippen kan .
Zie foto op http://www.dutchfishbypim.nl .
Zoals Joan is waarbij ik zie dat ook hij geboren is in de plaats waar ik ook te water ben gelaten waardeer ik hem ,eerlijk en oprecht .
Gewoon zoals mijn buurman zou kunnen zijn in Haarlem .
Dat kunnen ook de personen beamen die die middag zijn geweest .
Joan grandioos .
Mooi verhaal .
En zeker iemand waar ik wel eens een kop koffie mee zou willen drinken met uiteraard een goed gesprek .
Enige kleine correctie op dit verhaal is , dat het Nederlandse bedrijf Driessen AERO ,niet in Chiangmai , maar in de stad Lamphun is gevestigt .
Op het Northern industrial estate ten oosten van deze plaats .
Zelf hoop ik op Maandag morgen 10 Maart aanwezig te zijn , bij de Nederlandse ambassade .
Voor het aanvragen van het nieuwe 10 jaar geldigige paspoort .
Ik hoop niet dat er een lange rij wachtende zijn , na het sluiten voor twee weken van de paspoort afdeling .
Jan Beute Pasang / Lamphun .
Heb de hr. Boer toevalligerwijze eens ergens ontmoet in Bangkok, een uiterst correcte vriendelijke man! Overigens buiten dat is de dienstverlening van de ambassademedewerkers niet minder, ben daar altijd op een zeer beleefde zorgvuldige wijze geholpen.
Lijkt mij dat de heer Ambassadeur toch nog wat werk voor de boeg heeft. Ik was in december in Patong en kon onder geen enkele voorwaarde een bromfiets huren zonder mijn paspoort achter te laten. Mijn Thaise vriendin mocht ook geen bromfiets huren, iets wat mij nogal vreemd leek maar toch blijkbaar een algemene regel is. Ze ging zelfs zonder mij gaan informeren terwijl ik op een afstand bleef toekijken, maar het mocht niet baten. Uiteindelijk heb ik me laten overhalen om toch mijn paspoort achter te laten bij een bevriende uitbater waar een Belgische kennis van me al heel lang goede contacten mee had. Maar goed, in de Phuketregio wordt het verbod toch gewoon aan de laars gelapt.