Geschiedenis heeft geen haast
Men zou kunnen stellen dat Thailand veel te lijden heeft van de talrijke coups, maar men dient er meteen bij te zeggen, dat het land niet in staat is om lering te trekken uit zijn eigen geschiedenis.
Bij elke nieuwe militaire overname wordt keurig een opsomming gegeven van alle staatsgrepen sinds die ene belangrijke in 1932, toen de absolute monarchie werd veranderd in een constitutionele monarchie. Zeker was dat een belangrijk keerpunt voor Thailand, maar abrupte veranderingen van regimes (om een staatsgreep eens netjes te omschrijven) hebben de geschiedenis van Siam en Thailand al eeuwenlang bepaald.
Nieuw boek
Dat o.a. komt tot uiting in een nieuw boekt, getiteld “Thailand Timeline 1500 – 2015”. Het boek is als een eenvoudig, maar grondige handleiding, waarin de Thaise geschiedenis op een opmerkelijke wijze chronologisch is gecatalogiseerd. De schrijver, of beter gezegd de samensteller, is de in Pattaya wonende Australische schrijver Duncan Stearn. Hij maakte voor dit boek gebruik van een bonte verzameling informatie uit de media, van gerimpelde oude boekdelen tot aan knipsels uit kranten en tijdschriften. Bladerend door het boek, denk je al gauw als lezer, hoe heeft de schrijver de tijd gehad om dat alles te vergaren?
De schrijver beantwoordt de vraag min of meer zelf in het voorwoord. “Veel mensen stellen belang in de geschiedenis van Thailand, maar willen er over lezen in gewone mensentaal en niet in een academische stijl. De ‘Timeline’ is niet alleen plezierig om te lezen, maar biedt ook up-to-date informatie over de geschiedenis van Thailand. Het is ook uniek, want voor het eerst wordt ook de geschiedenis van ná de coupe van 2006 beschreven. Het boek begint in het jaar 1500 als Koning Ramathibodhi van Ayutthaya een Boeddhabeeld onthuld en eindigt op de laatste dag van 2015 met de geboorte van de Aziatische Economische Gemeenschap.
Onderwerpen
Het boek toon in zijn geheel ruim 7000 feiten, soms in een enkele zin en soms met wat meer informatie. Thailand kenners zullen ongetwijfeld recente feiten herkennen en toch denken: “Goh, is dat al weer zo lang geleden?” De aangesneden onderwerpen vormen ook een breed scala, niets wordt gemeden, dus feiten over monarchie, religie, politiek, sport, verkeersongevallen, studentenopstanden en nog veel meer komen aan bod.
Over de schrijver
Duncan Stearn is een freelance journalist, die sinds 1999 in Pattaya woont. Hij schreef aanvankelijk vooral over het uitgaansleven in Pattaya door middel van een column “Nightmarch” in verschillende lokale bladen en heeft daar ook enkele boeken over geschreven. Zijn interesse ging ook uit naar de Thaise geschiedenis en politieke ontwikkelingen. Hij schreef meerdere boeken over Thailand, zoals “Brief History of the Thirty Years War and the English Civil War, Chronology of South-East Asian History 1400-1996). In 2002 schreef hij “Why Preah Vihear Temple Should Return to Thailand” en daarvoor was er nog “Chronology of Southeast Asian History 1400-1996”, een voorloper van het huidige nieuwe boek.
Hij nam de tijd om alle feiten voor Timeline te verzamelen en te rangschikken. Duncan is een “snelle jongen”, want hij houdt van windhonden- en paardenrennen, maar de publicatie van Thailand Time Line 1500 – 2015 duurde wat langer.
Immers, “geschiedenis heeft geen haast”.
Bron: deels uit The Nation
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
De conclusie, die ogenschijnlijk van de schrijver is, is dat men geen lering trekt uit haar geschiedenis.
Persoonlijk denk ik dat dit een onjuiste conclusie is, want de hele intentie van de staatsgrepen was om alles weer in de status quo te rammen, nl. de macht dient bij de elite te blijven hoe dan ook.
Elke staatsgreep die op verandering was ingesteld werd dan ook opgevolgd door een volgende om de status quo te herstellen.
Dit is ook een van de oorzaken dat er zo weinig verandert in Thailand en wacht men op de wereld of die wat van hun verlangt en dan nog is het navelstaren ingebakken, hun nationale “religie”.
Ik hoef hopelijk niet aan te geven wat de oplossing is om uit deze impasse te komen.
Nu wil de overheid starten om lessen in “democratie” te geven te beginnen bij de boy scouts (vallen de meisjes hier buiten de boot?? denk ik dan het zou nl heel goed passen in hun denken dat een vrouw op een lagere tree staat dan de man) Wel wordt er direct op benadrukt dat men goed doet naar een ander.
Het riekt weer naar herstel/versterking van het conformisme en dat heeft nog nooit vooruitgang gegeven.
groet, Gerard
Wie niet wil leren van de geschiedenis is gedoemd deze te herhalen.
En net dat leren is het probleem. Heb wat basisscholen en voortgezet onderwijs in het binnenland mogen bekijken. Navraag gedaan over hetgeen er nu eigenlijk geleerd wordt en stilgestaan bij het onderwijssysteem.
Mijn conclusie….. Het is bedroevend gesteld. Leraren zijn niet bekwaam om les te geven. Beheersen de te onderwijzen materie amper zelf. En het vak geschiedenis wordt niet gegeven. Of op een zodanige wijze dat leerlingen het liefst hetgeen wordt verteld zo snel mogelijk weer willen vergeten.
Men heeft geen idee over de eigen geschiedenis. Wij, buitenlanders, weten vaak meer over de (nationale) historie dan de Thai.
Thailand als het beste van de wereld. Birmezen, die zijn slecht, want die hebben Thailand vele malen binnen gevallen. Japanners? In Thailand? 1940-1945?
Leren van buitenlanders? Kom nou, we weten het zelf veel beter. Wat kunnen Hollanders ons nu leren van Watermanagement. Tech.Engeneering is zelfs een beschermd beroep in Thailand……..
Dus,…… De geschiedenis zal zich, nog vele malen, herhalen!
Sinds wanneer beslissen leerlingen wat ze leren? Die figuurlijke telefoonboek wordt erin geramd op aansturen van …