Het Engels van Thaise studenten
In het algemeen is de kennis van de Engelse taal van de Thaise bevolking niet bijster goed. Ik merk dat zelf in mijn contacten en ook op dit blog wordt regelmatig geklaagd over de armoedige kennis van het Engels, dat voor Thailand zo belangrijk is, dat het eigenlijk de tweede taal zou moeten zijn.
Maar er zijn uitzonderingen. Ook dit jaar werden voor de 13de keer de Junior Dublin Literary Awards (literaire prijzen) uitgereikt na een competitie, georganiseerd door o.a. de ambassade van Ierland. Bijna 10.000 inzendingen kreeg de jury dit jaar te verwerken. De Thaise media vonden, dat dit hoge aantal inzendingen van essays onder het motto “Moving Forward” een bewijs van de goede kennis van de Engelse taal onder studenten, maar dat gaat mij wel iets te ver. Er zijn honderdduizenden studenten in Thailand, dus het aantal inzenders is nu in verhouding ook weer niet zo groot, maar enigszins hoopgevend is het wel.
De deelnemers kwamen uit alle delen van het land en de landelijke winnaar was Ramita Hongharnnarong van de Triam Udom Suksa School in Bangkok. Ik heb haar verhaal gelezen en inderdaad een prachtig werkstuk, dat haast leest als een gedicht.
Er waren ook prijzen voor inzenders uit meerdere regio’s. Ik heb niet alle essays gelezen, maar er zaten pareltjes van verhalen bij met soms verbluffend gebruik van Engelse woorden die niet iedereen zo maar zal kennen.
U kunt de verhalen van alle finalisten lezen op de website: www.njdigital.net/dublin
Van harte aanbevolen voor veel leesplezier!
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Ik ben ditmaal niet akkoord Gringo.
Waarom Engels als 2e taal? Denk dat het Chinees in de toekomst veel belangrijker zal worden.
Pech voor ons natuurlijk … .
Overigens is Engels gekozen als ASEAN-taal.
Dus niet Chinees.
Ergo, Engels is wel belangrijk voor Thailand.
Chinezen zijn al massaal Engels aan het leren. En met.. massaal bedoel ik: MASSAAL…
Maar In China kan je wel met Engels terecht op veel plaatsen en in de rest van de wereld niet met Chinees.
Dus dat er Chinees wordt getudeerd is heel goed maar of je het nu leuk vind of niet wereld wijd is Engels de taal waar je op de meeste plaatsen mee terecht kunt. Dus voor Thailand zou het heel goed zijn dat de kennis van de Engelse taal wat opgekrikt wordt.
Om maar een voorbeeld te geven de tekst op alle digitale tekeningen bij ons in het bedrijf moesten manueel in een database gebracht worden dit werk is uitbesteed aan een firma in Indie dit zou hoogst waarschijnlijk niet door een Thais bedrijf gedaan kunnen worden of toch niet aan dezelfde prijs.
Beste De Inquisiteur, beste Gringo, beste lezers,
Ik kan beiden best begrijpen.
China is een grootmacht dat op amper 200 km van Thailand verwijderd is. Het is een belangrijke handelspartner van Thailand. Thailand wordt ook door vele Chinezen bezocht. China speelt ook een zeer grote rol op wereldvlak. Bangkok, Chiang Mai en andere steden zijn ook gedeeltelijk Chinees (“China Town”) en je ziet het Chinees letterschrift op vele plaatsen. Punt voor De Inquisiteur.
Engels is de taal, die in alle landen ter wereld aangeleerd wordt. In de luchtvaartsektor wordt wereldwijd Engels gesproken. Ook bij internationale bijeenkomsten wordt Engels gesproken. Het Engels gebruikt hetzelfde letterschrift als de meeste talen wereldwijd. De meeste toeristen wereldwijd spreken Engels. Hier skoort Gringo een punt.
Het is duidelijk, dat zowel Chinees als Engels belangrijke talen zijn voor de Thaise bevolking. Dit zouden de 2de en de 3de taal kunnen/moeten zijn in Thailand. Over de volgorde is het zeer moeilijk om een keuze te maken.
Feit is volgens mij, dat slechts een zeer kleine minderheid in Thailand in staat zal zijn om beide talen aan te leren en een nog veel kleinere minderheid in staat zal zijn om ze beide goed te kunnen gebruiken.
Er is op dit blog al veel geschreven over de ‘kwaliteiten’ van het Thaise onderwijs. Als we daarmee rekening houden, dan moeten we al blij zijn als een Thai 2-talig is…
Persoonlijk geef ik Gringo EN De Inquisiteur gelijk. De keuze echter is zeer moeilijk.
Vergeet niet dat het Thais een eigen letterschrift heeft, verschillend van het Chinese en het onze…
Mooi verhaal, Gringo! Ik ga de verhalen lezen……
Het probleem dat Thaise mensen hebben met het Engels is vooral een kwestie van uitspraak. Dat is net hetzelfde als wij meestal problemen hebben met de juiste uitspraak van de Thaise taal. Goed om zien dat ze echt wel hun uiterste best doen. Ikzelf doe ook een beetje mijn best om Thais te leren, maar ik heb ook nog een hele weg te gaan.
Het is niet zozeer de uitspraak als wel de totaal verschillende structuur van de talen die het extra lastig maken. Zo kent het Thais geen onderscheid tussen enkel- en meervoud, worden werkwoorden niet vervoegd, geen lidwoorden en heeft het een heel beperkt, simpel gebruik van persoonlijke voornaamwoorden
Ik vind dat net een voordeel. Maakt het makkelijker.
Makkelijker – voor ‘ons’- om Thais te leren, maar lastiger voor een Thai om Engels te leren……
Het Thais is een toontaal en daardoor is het voor hun heel moeilijk de uitspraak van Engelse of Nederlandse woorden goed te doen. Bij onze ISK krijgen bijna alle toontaal sprekers extra logopedie. Dus wat Johan zegt is absoluut correct.
Het Chinees,of om precies te zijn het Mandarijn heeft in tegenstelling tot de Engelse taal zeker meer mensen die deze taal spreken.
Het probleem echter, waarom het nog lang geen wereldtaal zal worden, ligt aan het feit dat de Mandarijn sprekenden zich voor het grootste deel alleen in China bevinden.
Terwijl de Engelse taal veel meer globaal verdeeld is,hebben zelfs mensen die Engels niet als moedertaal hebben,deze taal reeds lang als 2e taal geaccepteerd.
Zelfs in China,en dan heb ik het nog niet eens over Hong Kong heb je veel mensen die reeds vlijtig Engels leren,of het zelfs reeds als 2e taal spreken.
Probeer maar eens een wereldreis te maken met uitsluitend Mandarijn,waar je afgezien van China haast overal een tolk nodig hebt,terwijl je verder over de hele wereld,zelfs in China wel mensen zult vinden die tenminste verstaanbaar Engels spreken.
Daarom zou ook voor Thailand de Engelse taal tenminste als 2e belangrijkste taal beter onderwezen moeten worden,hetzij men gokt op een erg onwaarschijnlijke toekomst van een veel moeilijker te leren Mandarijn als wereldtaal.
Leuk nieuws Gringo, maar ….
ik zet er een paar grote kanttekening bij. Een beetje onderzoek naar de scholen en naar de namen van de deelnemers en je ziet al snel dat ze a) ouders van gemengde afkomst hebben, wat wil zeggen dat Engels hoogstwaarschijnlijk de voertaal is tussen de ouders of van één van de ouders met het kind en b) van gegoede afkomst zijn aangezien de scholen van de studenten of Thaise privé scholen zijn of buitenlandse privéscholen of scholen met een speciaal Engels leerprogramma waarbij 70% van de lessen in het Engels gegeven wordt (en peperduur zijn). Hoogst waarschijnlijk krijgen deze kinderen ook nog eens bijles van een privé “farang” leraar aan huis. Als je kijkt naar de video’s (die overigens vaak zeer leuk zijn) zie ik weinig “arbeidershuisjes”, des te meer luxe woningen of omgevingen.
Hieruit trek ik de conclusie dat goed Engels onderwijs in Thailand helaas nog alleen voor de happy few is en zeker niet voor het overgrote deel van de miljoenen leerlingen en studenten (de bevolking tussen 0 en 24 jaar telt ruim 11 miljoen mensen). Een Engels gesprek aanknopen met een studerende jongere in Chiang Mai of pakweg Korat is in 99% van de gevallen uitgesloten, zelfs in Bangkok en daar heeft het (Engelse) niveau van de leraars en het openbaar onderwijs in het algemeen uiteraard alles mee te maken.
In de meest recente publicatie van het IMD’s (het Zwitserse instituut voor Management Development) World Competitiveness Yearbook kwam Thailand op de 54e plaats van 56 landen in het bekwaam beheersen van de Engelse taal, het tweede laagste van Azië.
Ik vrees dat de generaal dit soort “hi-so” evenementen zoals de Junior Dublin Literary Awards maar al te graag aangrijpt als propaganda…..en de gemiddelde Thai stelt zich hierover geen vragen en denkt dat Thailand het goed doet…..
Mijn vriendin heeft Engels gestudeerd in Buriram, een study van 4 jaar om lerares te worden. De eerste drie jaar geen leraar die engels kon spreken, alleen maar theorie, pas het 4e jaar heeft ze leren engels spreken. Zij geeft nu engels aan jonge leerlingen terwijl ze het zelf niet beheerst. Dit blijkt heel normaal te zijn in thailand.
Komt me bekend voor. Ik ontmoette een Thaise die aan de universiteit een opleiding volgt met het doel Engels te gaan onderwijzen, maar met wie in feite geen gesprek mogelijk was omdat spreekvaardigheid/conversatie kennelijk niet of nauwelijks op het lesprogramma staat.
Het onderwijs is in Thailand “top-down” , geen kritiek, alleen luisteren, nauwelijks of geen native speakers in het talen onderwijs. Zo blijven de mensen lekker dom en wordt het nooit wat.
Op een ander forum vond iemand de oplossing voor het slechte onderwijs in het algemeen :
De totale top van het Ministerie van Onderwijs ontslaan!
Beste Rene, Ik kan je melden dat in Pattaya in Central Festival een Engelse school opleiding gevolgd kan worden bij de AUA op de 4de etage en daar wordt druk gebruik van gemaakt door induviduelen studenten maar ook meer en meer bedrijven en hotels. Hier worden alleen leerkrachten aangesteld die native Engels speakers zijn en een onderwijs opleiding hebben genoten!
Wat een toeval.
Mijn nichtje studeert ook Engels in Buriram. Moet dit jaar klaar zijn met haar studie en mag dan les gaan geven.Jammer genoeg zijn zowel haar uitspraak als de gramatica van een bijzonder laag peil.
Dus hoe kunnen haar toekomstige leerlingen ooit iets leren.
Een zeer goed vriend van ons ,Thai,leraar op een school .Buiten zijn dagelijkse lessen geeft hij ook Engelse les op school.Zeer aardige man, maar zijn Engels is soms niet te verstaan, en te begrijpen Als hij op visite komt ,lig er ook een vertaalboek klaar Thais- Engels, Engels- Thais.
Een paar maanden geleden deden twee 4e jaarsstudenten uit mijn klas (beide niet Thai maar native Engels sprekend) mee aan een wedstrijd waarin zij in 5 minuten een toespraak moesten houden over duurzaamheid. Er werd gejureerd op inhoud en correct Engels. Zij kwamen niet door de eerst ronde heen. Kan gebeuren. Maar al pratend met andere delenemers kwamen zij erachter dat de winnaars hun verhaal helemaal niet zelf hadden gemaakt maar hun leraar en dat zij het Engels volledig uit het hoofd hadden geleerd.
Als iemand dus een essay moet inleveren voor zo’n wedstrijd verwacht ik dat er een vorm van check is of de student het verhaal zelf wel heeft geschreven. Anders is de prijs eigenlijk voor iemand anders.
Ik heb enkele verhalen bekeken en daar staan nog steeds Engelse fouten in die een goede leraar niet zou maken; en die zelfs niet door de spellingcontrole op de computer komen. Maar in Thailand weet je het maar nooit.
Er zullen in Thailand, hoewel niet voor iedereen betaalbare, of toegangkelijke scholen zijn die zeker goed de Engelse taal onderwijzen.
Alleen de ervaring die ik hier als Engelsman op het dorp gemaakt heb,is een erg miserable.
De kinderen in onze familie leren hele verhaaltjes uit het hoofd,hoewel ik bij regelmatig testen ondekt heb,dat ze vaak niet eens weten wat ze precies zeggen.
Het begint vaak bij het opnoemen van de weekdagen,dat het niets anders is als dom het rijtje afwerken.
Als ik bijv. vraag welke dag er naar( saterday) komt,dan zie je gewoon dat ze opnieuw in gedachte het rijtje moeten opdreunen,om op de sunday te komen.
Het zelfde maakte ik mee met een nichtje van mijn vrouw,die mij in het Engels een ingestudeerd verhaaltje voordroeg,waarbij ik ook meteen het gevoel kreeg,dat ze niet eens wist wat ze precies vertelde.
Het in haar school ingestudeerde Engelse verhaaltje ging over haar Familie,die bestond uit moeder,vader en broer,waarbij ze te kennen gaf dat haar moeder een restaurantje op de markt had,en haar vader haar daar regelmatig bij hielp.
Toen ik haar midden in het verhaaltje onderbrak om te testen,wist ze helemaal niet meer dat haar moeder op de markt werkte,en wat ze daar precies deed,hoewel ze dit voor 2 Minuten in het Engels nog medegedeeld had.
Een maand later was ik toevallig op een dorpsfeestje,waar aan de andere kant van een grote ronde tafel haar Engels onderwijzeres zat.
Omdat de meesten in het dorp mij als Engelsman kennen,werd ook de onderwijzeres hier op attent gemaakt.
Na dat ik kort afgeleid was,wilde ik mij aan de andere kant van deze tafel begeven,om een kort gesprek met deze onderwijzeres te hebben.
Helaas had de onderwijzeres na zeggen van haar andere tafelgenoot snel de tafel verlaten,om niet met mij, en een Engels gesprek geconfronteerd te worden,wat natuurlijk genoeg zegt over de kwaliteit die zij als Engels onderwijzeres eigenlijk had.
In latere gesprekken met anderen,ben ik er achter gekomen dat zij qua miserable onderwijs kwalitet zeker geen grote uitzondering maakt met andere collega’s.
Vreemd dat niemand het er over heeft, dat de Thaise schooljeugd dan minimaal 3500 Chinese karakters zou moeten gaan leren.
Het Thais heeft net zoals het Engels gewoon een eigen alfabet. (letter is klank)
Een westerling die zijn best doet de tekens om het te leren, kan binnen een paar weken al aardig wat Thaise woordjes lezen.(eigen ervaring)
Andersom is het voor een Thai ook gemakkelijker om ons (Latijns) alfabet onder de knie te krijgen.
Ook het Mandarijn Chinees is in een paar (10) weken redelijk te leren is mijn ervaring. Maar er echt(!) mee willen beginnen net als met het leren van Thai en een beetje volhouden is natuurlijk wel noodzakelijk.
Anders wordt het niks helaas.
Tamelijk uitgemolken onderwerp. Goed, engels is natuurlijk inderdaad een wereldtaal. Maar wel bar moeilijk te leren voor een Thai. Net zo moeilijk als het leren van Thais of Chinees voor ons. Hoevelen hier beheersen het Thai echt goed? En wees eerlijk: verstaat u wat er wordt gezegd op de Thaise TV? En wij hebben meestal het voordeel een Thaise partner te hebben. Een lerares voor laten we zeggen plus minus 10 uren per dag.
Ik ben er vrij zeker van dat als Nederlandse kinderen al vanaf de basisschool (met het Nederlandse onderwijssysteem) Thais zouden leren, ze veel beter het Thais beheersen als ze naar de universiteit gaan dan de Thaise kinderen Engels beheersen. En daar beginnen ze ook op de basisschool mee.
Het is onjuist om te stellen dat het leren van Thais of Chinees net zo moeilijk is als het leren van Engels voor een Thai.
Een toontaal wordt aangeleerd in de eerste 2-3 jaren van het leven van een kind, en is daarna (bijna) niet meer juist op te pakken door een westerling: hem of haar zullen altijd de fijne nuances ontgaan, laat staan als het op spreken aankomt.
Andersom is het Engels niet voor niets een wereldtaal: zelfs als je een woord echt verkeerd uitspreekt, of met een heel sterk accent (frans, of Thai) uitspreekt, blijft het meestal nog begrijpbaar voor de toehoorder. Dat is in het Chinees, of Thais absoluut niet zo.
Hallo iedereen,
ik ga volledig akkoord met De Inquisiteur en slagerijvankampen.
Iedereen verwacht van de Thais dat ze perfect Engels spreken, omdat de meeste onder ons de Thaise taal niet machtig zijn of niet willen aanleren.
Dus we kunnen niet verwachten van anderen wat we zelf niet kunnen.
Ik ben ervan overtuigd dat de Thais echt hun best willen doen om Engels te spreken.
De laatste jaren is het Engels spreken van de Thais er best op vooruit gegaan.
Sommige Thais hebben ook de kans niet gehad om te studeren en/of om met iemand het Engels aan te leren. En in de hogescholen en universiteiten worden er ook nog andere opleidingen aangeboden dan “leerkracht Engels”.
En by the way, Thailand is het “land van de Thai”. Als je geen Thais wil leren, wat doe je dan in Thailand???
Altijd hetzelfde gezaag op deze blog, altijd klagen over de Thais en dat ze moeite moeten doen om ons te begrijpen. Terwijl wij in hun land te gast zijn en wij moeten ons aanpassen.
Als het zoveel beter is in Nederland of België, blijf dan gewoon in je eigen land.
Ik kan me ook niet van de indruk ontdoen dat er hier veel reacties op de blog staan gewoon om aandacht te krijgen of omdat ze een slechte ervaring hebben in Thailand.
Dan beginnen ze een dom verhaaltje te schrijven of heel hun privé(-liefdes)leven hier te schrijven.
En soms geven ze zelf al het antwoord op de vraag.
Dan voelen ze zich belangrijk en krijgen ze voldoening van al de aandacht.
Kritiek geven is gemakkelijk, maar als ze het zelf moeten doen, dan hoor je ze niet meer!
Nederlandse en Belgische kinderen leren geen Engels omdat zij, hun ouders of de overheid denkt dat ze allemaal gaan emigreren naar de UK, de USA of India. Zij leren Engels omdat in een wereld die steeds kleiner wordt de voertaal in prive en zakelijke gesprekken en op het internet het Engels is, en niet het Thais en niet het Nederlands.
De snelheid van het leren van het Engels hangt af van de kwaliteit van het onderwijs (het systeem, de docent) maar zeker ook van de mate waarin je met die vreemde taal dagelijks geconfronteerd wordt. Dus: hoe meer en vaker de Thaise jeugd Engels spreekt, hoe beter en sneller het gaat.
Praat dus geen Thais tegen deze kinderen want dat kennen ze al maar spreek Engels met ze.
Absoluut waar, Chris. Ik denk dat Thaise jongeren veel meer Engels kennen dan ze laten zien of laten horen. Ze kunnen (willen, durven) het niet aan. Dat heeft ook te maken met het feit dat fouten maken in de klas vaak aanleiding geeft tot hilariteit en uitlachen.
Een vriendje van mijn zoon heeft drie jaar bij ons gewoond. Hij sprak in het begin vrijwel geen Engels maar al na een half jaar ging het prima. Heel simpele dingen: in plaats van alleen ‘No’ en ‘Yes’ zei hij al snel. ‘No, thank you’ of ‘Yes, please’. Hij studeert nu voor leraar Engels en heeft me beloofd veel Engels te gaan praten. Maar hij is nog wat verlegen…….Hij zei ook dat mijn voortdurend leren van het Thais hem stimuleerde om hetzelfde met Engels te doen.
Ik wilde jaren geleden leraar Engels gaan worden maar las overal dat ze alleen native English people daarvoor aanstelden dus heb ik het opgegeven.
Mijn vrouw en schoonzus spreken redelijk Engels na universitaire opleiding en als je in het ziekenhuis gaat werken leren ze blijkbaar alles wat met het lichaam te maken heeft in het Engels, ik heb haar nog wel eens moeten vragen wat het Engelse woord voor de alvleesklier was want dat wist ik niet 555.
Dat is inderdaad de regel maar in geval van nood (er is geen native speaker te vinden), wordt daar met gemak van afgeweken. Ik ben – als Nederlander – ook een tijdje leraar Engels geweest.
Ik ben laatst, eindelijk, in gesprek geweest met het 16-jarige nichtje van mijn vriendin. In het Engels. Ze heeft een goed verstaanbaar accent, beter dan andere Engelse sprekers in de familie.
Maar met één vraag van haar aan mij, had ik moeite;
Of ik Engels Engels spreek, of Amerikaans Engels?
Ik denk het laatste door de invloed van de vele Amerikaanse films en series die ik kijk.
Als je “emen” zegt ipv “amen” of “lest” ipv “last” dan spreek je Amerikaans ja.
Ja! Dat Engels toch van Thaise studenten. Foei, foei, foei.
Nu zou ik de redactie van dit hogelijk gewaardeerde blog een artikel kunnen schrijven met de titel ‘Het Nederlands van Nederlanders in Thailand’ maar dat kan mogelijk als kwetsend opzij worden geschoven naar het ronde archief van het blog.
En dan valt het hier nog mee. Zal de naam niet noemen maar er is een internetmedium in Udon Thani waar het Nederlands ‘vakkundig’ wordt verkracht tot koeterwaals…..
Ja! Ik weet het, als het om mijn moedertaal gaat ben ik een perfectionist en dat zal door mijn gevorderde leeftijd komen en door mijn HBS achtergrond uit de zestiger jaren.
Maar als ik nu de stelling betrek dat in de commentaren van jullie allemaal als hierboven opgenomen, achter het stuk van Gringo, tenminste ACHT fouten tegen de Nederlandse taal staan, en dan ben ik nog uiterst lankmoedig geweest, dames en heren, meet je je dan niet een te grote broek aan als je iets durft te zeggen van de taalkennis van Thaise studenten?
Dus steek de hand eens in eigen boezem, is mijn advies, voordat je iets zegt over Thaise jongeren die de stap naar het Engels moeten maken, een stap die -mijn mening- vele malen moeilijker is dan de stap van Nederlands naar Engels.
Ik heb dat opgelost thuis. Mijn zoon van 15 leert op school zowel Engels als Chinees. Ik betaal daarvoor en dat is ook alles wat ik er van merk….. Maar ik spreek, lees en schrijf zelf Thais en kom daarom niet toe aan de beoordeling van zijn school op dit punt. En dat geeft rust, verzeker ik je……….
Wij komen ieder jaar in de omgeving Rayong en ervaren steeds meer dat engels wordt verstaan en gesproken, in het hotel totaal geen probleem in de big C en Lotus gewoon in het engels bij de kassa.
In de avond gaan we vaak voorbij Banpeh in het windje zitten en worden in het engels aangesproken en gezellig gesprek, komen met kokosnoot aan om te drinken. Waar vind je dat nog ?
Zolang wij het kunnen blijven we naar Thailand gaan en ook zonder engels, met handen, voeten en een glimlach begrijp je elkaar
Ik heb nu vijftien ‘Moving Forward’ verhalen gelezen. Ik vond de meeste verhalen persoonlijk, betrokken, leerzaam en zeer leesbaar. Ik verveelde me geen moment. Ik ben onder de indruk van de inhoud. Ik denk dat Nederlandse jongeren soortgelijke epistels schrijven. Je ziet daardoor ook dat cultuurverschillen niet zoveel uitmaken. De problemen, gedachten en gevoelens van deze Thaise jongeren komen overeen met die van Nederlandse jongeren. Dat vond ik het meest opvallende. Ze waren ook eerlijk tegenover zichzelf.
Het is voor een Thai erg moeilijk Engels te leren om een aantal redenen. Ze komen er in hun dagelijks leven weinig mee in aanraking. Verder is Thais een tonentaal. Dat wil zeggen dat Thais het bevel ‘Eat!’ met een dalende toon en de vraag ‘ Eat?’ met een stijgende toon opvatten als twee woorden met verschillende betekenis. Het kost veel tijd die hobbel te nemen in het spreken en luisteren zoals dat voor ons geldt bij het leren van Thais. Verder is het spellingsysteem van het Engels een regelrechte ramp. Hulde voor die jongeren die het toch goed doen, en dat zijn er steeds meer.
Kijk mensen hier, een taal aanleren is eigelijk altijd moeilijk, ik bedoel dan als volswassen mens.
als kind gaat dat vlot.
Natuurlijk gaat dat bij de ene al vlugger dan bij de ander
wij belgen hebben 2 talen, nederlands en frans, wel jongens mijn frans is gewoon klote, frans is een zeer
moeilijke taal.
En nog thans heb ik brussel gewerkt, dus strikt 2 talen
Wat de thai betreft, uit mijn persoonlijke ervarig, hun engelse kennis is gewoon slecht tot zeer slecht.
Nu schrijf ik er wel bij in de isaan , maakt mss een ander verschil in andere streken en steden.
Ik heb de indruk dat zij eigelijk niet zo geintresseerd zijn in andere talen.
ik praat tegen mijn dochter in de engelse taal, en niet de nederlandse taal.
Met de nederlandse taal kan men niks beginnen in Thailand, met de engelse wel.
Dat is een goede voorloper voor als zij een bepaald richting gaat studeren waar engels noodzakelijk
een pluspunt is.
langzaam beginnen de thaien te beseffen dat men engels nodig heeft.
U weet toch dat de thai niks moet hebben van de westerse mentaliteit, dus ook de taal niet.
Ik vindt dat een foute beredenering, zij zijn bijna genoodzaakt om hun horizon uit te breiden, ik
bedoel op economisch vlak, dus hebt u talen nodig.
En mijn thaikennis is ook slecht, maar alle dagen leer ik bij
Wat ik hier niet lees is dat de manier van Engels leren alleen is gebaseerd op uit het hoofd leren van de woorden en daarbij ook uit het hoofd leren van de letters van dat woord.Dat houd in dat als iemand U niet begrijpt en U speld het woord dan weten ze het meteen.Het probleem is dat ze het nooit hebben geleerd om het goed uit te spreken omdat dus de leraar het ook niet uit kan spreken.
Waarom een Thai moeite heeft met Engels is puur een logopedisch probleem.
Ik weet niet hoe dat in andere streken van Thailand is, maar een Isaanse Thai heeft erg veel moeite mee om een geschreven Thaise woord duidelijk uit te spreken.
Enkele voorbeelden:
Roy (100) wordt als Loy uitgesproken.
Rong Paya Baan = Long Paya Baan
Suvarnabhumi = Suvannaphum
En nu enkele Engelse woorden.
Apple = Eppn
Bank = Beng
Golf = Koff
Audry = Oddy
House = Hou
Help = Heb
Five = Fai
Twelve = Twef
Zo kan ik nog meer voorbeelden opnoemen.
Thailand moet eerst goede logopedisten opleiden en daarna goede Engelse leraren.
Ik spreek uit ervaring, omdat ik een tijdje in Thailand ook voor de klas heb gestaan. En wel op de Mathyom.
Nou, Suvarnabhumi spreken ze heel goed uit, hoor. In het Thais is het สุวรรณภูมิ uitspraak sòewannáphoe:m ,
Soewan is ‘goud’ en phoem betekent ‘land, gebied’, het ‘Gouden Land’ dus, een naam gegeven door wijlen koning Bhumibol. (waar Bhum ook ‘land’ betekent’)
Die laatste -i- wordt wel geschreven maar niet uitgesproken. Dat doen die Isaners dus heel goed! Het geschreven Thais is lang niet altijd overeenkomstig de uitspraak, net als in het Nederlands. In ‘heerlijk’ klinkt geen ‘lijk’.
Nou dat is maar hoe je het bekijkt beste Tino. Ze spreken het op zijn Thais ‘correct’ uit maar de Thai doen het Sanskrit geen eer aan. De Thai zouden eigenlijk Soevannabhumi’ moeten zeggen. De Latijnse spelling is in dat opzicht dan weer correct al kijkt een Thai je dan vreemd aan:
“Suvarṇabhūmi (Sanskrit: सुवर्णभूमि; Pali: Suvaṇṇabhūmi)[a] is the name of a land mentioned in many ancient Buddhist sources such as the Mahavamsa,[1] some stories of the Jataka tales, and Milinda Panha”
https://en.wikipedia.org/wiki/Suvarnabhumi
En ja, in het Engels en Nederlands hebben we natuurlijk ook de nodige verbasteringen van buitenlandse namen of woorden opgenomen in het vocabulaire, dus dit is geen sneer naar de Thai of Thaise taal.
Ik heb mijn vrouw naast het Engels,omdat wij in de zomer in Duitsland wonen,ook Duits bijgebracht.
Afgezien van het uitspreken van de( R),had ze ook de slorderigheid de laatste letter (S)vaak niet uit te spreken.
Ook heeft het lang geduurd haar het verschil bij te brengen tussen de woorden,Weiss,Weich,en Weit.
Bij de (R) heb ik het opgegeven,omdat ik de indruk heb dat ze dat gezien haar leeftijd (50j) niet meer zal leren.
Daarom heb ik ze met veel geduld z.g.n.uitwijk woorden geleerd waar de (R)niet in voorkomt.
Het moet zich,bij het niet uitspreken van de (R) volgens mij toch wel om een bijzonderheid handelen,die erg veel voorkomt in Thailand.
Hoewel haar zusters een keurige,haast rollende(R)kunnen uitspreken,gat het bij haar naar wekenlang proberen,niet lukken.
Ik heb over dit probleem wel is gesproken met een bevriende logopodist,die meende dat men het kon proberen met een klein slokje water in de mond,door hier mee te gaan gorgelen.
Ook deze methode met het gorgelen heeft niets geholpen,zodat ik, om het voor haar niet nog vervelender te maken,ben overgegaan tot het aanleren van uitwijk woorden.
Na vele jaren geduld,en regelmatige verbeteringen,is ze nu werkelijk zover dat ze erg goed Duits en ook Engels spreekt.
Het niet of als L uitspreken van de R kennen wij toch al heel lang van de Chinezen dacht ik.
Ik ben nogal flexibel en zeg tegen een Thai gewoon ‘See you tomollow’ of ‘lain is coming soon’.
Het valt me wel soms op dat ze bij het woord voor honderd, roi, wel een mooie R ploducelen.
Ik hoor nooit ‘song loi’, altijd ‘song roi’.
OOhh nu weet ik ook waarom in Duitsland veel Thais dronken naar huis komen.
Als ze in het cafe zitten en (vier) Bier bestellen,zeggen ze doordat ze de (R)niet kunnen uitspreken automatisch (Viel) Bier.
Als je deze bestelling s’avonds een paar keer herhaald,kun je erg vol worden.
Een andere pijnlijkheid zijn ze uitgezet in een bloemenwinkel als ze toevallig voor de vensterbank (Ein blaue Primmel nodig hebben.
Zie je bij deze laatste vraag,of de Bloemenhandelaar deze Primmel heeft,de handelaar reeds kijken.??
Ik zal je de andere pijnlijkheden maar sparen.5555
Overigens zoeven nog getest,mijn vrouw zegt wel degelijk ,,Song loi” en niet roi,maar ze meet precies hoeveel het is,en dat scheelt al weer.
Sinds 2017 kunnen VWO-leerlingen in Nederland op een aantal scholen ook Chinees (Mandarijn) kiezen als vreemde taal.
Alléén op het VWO kan dat, omdat het zoveel moeilijker is dan nauwer aan onze eigen taal verwante talen zoals Duits, Engels of Frans.
Ik zou wel eens willen weten hoe het staat met het niveau van het Chinees van die leerlingen, in verhouding tot het niveau van het Engels van de toplaag van de leerlingen in Thailand.
Waarbij de Thai dan natuurlijk nog de nadelen hebben dat het onderwijs sowieso niet deugt, en dat ze dom en lui zijn.
Uitzonderingen daargelaten spreken de meeste westerse bezoekers van/verblijvers in Thailand ook minder goed Thais dan Thai die veel met westerlingen te maken hebben Engels.
En dat terwijl van het personeel in hotels, 7-elevens, restaurants, bars en shopping malls niet verwacht kan worden dat zij een bovengemiddelde intelligentie hebben.
Ik ervaar wel vaak een groot verschil in interesse om wat beter engels te leren. En zelfs als er interesse is valt het vaak niet mee, in die zin dat ik mij heel goed kan voorstellen dat dat engels weliswaar geen toontaal is maar dat er toch talloze zeer subtiele verschillen zijn met totaal andere betekenissen.
Shoes, use, sue, shirts, hurts, skirts, short, shorts, shawl, shall, cell, suit, suite, sweet, sweat, sweater…..
Je bent zo een half uur bezig en dan heeft ze pas een deel van het laundry formuliertje en wat daarbij in haar opkomt gehad. Nou, ik kan me best voorstellen dat het formuliertje ietwat mistroostig terzijde wordt gelegd en er wordt overgegaan op zaken die niet onder woorden gebracht hoeven te worden.
Het verbaast toch dat in soms de gekste plaatsjes in TH het hotel personeel redelijk verstaanbaar Engels spreekt. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk.
En mijn stiefschoondochter klaagde trouwens over het engels van haar Japanse bazen
Weinigen beseffen de kracht en macht van meertaligheid. Zelfs in Belgie niet meer door de politieke polarisatie door stammenoorlog.
Een volgens mij belangrijk element in de Engelskundigheid van Thaise jongeren is volgend element:
In de Thaise middelbarescholen van de staat, staat de Engelse les op het zelfde niveau als turnen en tekenen geen enkele druk naar voor. Het belang van taalkundigheid is een gegeven dat vanuit een bestuur, regering, aangepakt en ondersteund dient te worden.
Mijn stiefschoondochter klaagde over het engels van haar Japanse bazen.
Ik heb in NL trouwens ook een Japanse eigenaar van ons bedrijf en de afvaardigingen uit Japan die toezicht houden op de bedrijfsvoering spreken ook slecht Engels. Dus gaf ik haar gelijk.