Een persoonlijke ervaring met visumrun naar Penang
Eén van de manieren om, verblijvend in Phuket en omstreken, “gemakkelijk” een visum voor Thailand te verkrijgen of te verlengen is een visumrun naar Penang in Maleisië.
Dit verhaal is de ervaring van één persoon (we noemen hem maar even Gijs) met het visumproces in Penang. Het moet niet als ’typisch” worden beschouwd of zelfs als een leidraad worden gebruikt. Maar laat de ervaring van Gijs gelden als een waarschuwing om het noodzakelijke huiswerk te maken voordat men aan de reis naar Penang begint.
Visum-industrie
Men moet zich er terdege van bewust zijn, dat deze schijnbaar eenvoudige reis naar de voormalige ‘Parel van de Oriënt’ in Maleisië niet alleen een papieren formaliteit is om in Thailand te kunnen verblijven. Ongewild raakt men verwikkeld in een grote industrie met honderden medewerkers, die graag bereid zijn te helpen de papieren rompslomp voor iemand te regelen.
Om welke reden dan ook wordt het proces voldoende ondoorzichtig gemaakt dat men uiteindelijk in die industrie verzeild raakt, waarbij het gaat om agenten in Phuket en Penang, visumadvocaten, visarun-busjes, fotokopieerders, pasfoto-makers, taxi’s, hotels en nog wat andere zogenaamde specialisten.
Hoewel dit brede visummonster niet is opgezet door Thaise immigratieambtenaren, heeft het hele proces zich door zijn complexiteit, inconsistenties en de enorme moeilijkheid om het zelf te doen zodanig ontwikkeld, dat de hiervoor genoemde “bedrijfstak” blijft groeien..
Complexiteit en inconsistentie’s
Gijs waarschuwt, dat als men het visumproces van Penang met alle mogelijk denkbare problemen en valkuilen wil doorgronden en begrijpen, men een krachtige persoonlijkheid moet zijn met een goede opleidingsachtergrond, want een “simpele ziel” komt er zelf niet uit en is noodgedwongen afhankelijk van assistentie, hetgeen uiteraard geld, soms veel geld kost.
Gijs betaalde uiteindelijk meer dan 40.000 baht voor een proces dat hij zelf voor een fractie van de kosten had kunnen voltooien. De kick is echter de complexiteit van het Thaise visumproces en de ogenschijnlijk willekeurige benodigdheden die je op verschillende dagen zult vinden of met verschillende personeelsleden.
“Ik was niet voorbereid op alle bijkomstige problemen, die ik moest oplossen. Je moet dapper zijn om dit zelf te proberen, “zei Gijs. “Toen ik al 40.000 baht kwijt was, werd mij verteld, dat ik over 90 dagen weer terug moet gaan naar Penang voor een ander deel van het proces. Ik ben in de war en geïrriteerd.”’
Phuket Immigration
Dit was de eerste keer dat Gijs een visum nodig had. Hij zegt dat hij het goed wilde doen en dat de verwarrende en tegenstrijdige informatie die online werd gevonden, weinig hielp. Dus ging hij naar de bron, of dat dacht hij. Hij bracht drie keer een bezoek aan Phuket Immigration, waarbij hij probeerde vast te stellen wat hij precies nodig had en ook drie keer heel verschillende antwoorden kreeg over vereisten en noodzakelijke papieren. Hij was ouder dan 50 jaar en één medewerker van Immigration drong er op aan een ’Retirement’-visum aan te vragen, maar Gijs wilde in Thailand werken. Naar de website van Immigration gaan bood ook geen soelaas, want de officiële Phuket Immigration-website is in het Thais, dat Gijs natuurlijk niet beheerste.
Naar Penang
Er zijn twee manieren om van Phuket naar Penang te reizen – over de weg of met het vliegtuig. Men kan met eigen vervoer gaan of gebruik maken van een minibus, waarvan er tientallen de rit over slechte wegen naar Penang maken om de passagiers gelegenheid te bieden hun visumperikelen te regelen. Hoewel hij was gewaarschuwd voor de risico’s ging Gijs met zo’n minibus en hij beschreef zijn rit als nagelbijtend.
Gijs zei, dat de problemen van de rit naar het zuiden geen kwestie is van slechte chauffeurs, hij beschreef zijn chauffeur inderdaad als zeer ervaren, prettig en behulpzaam. Maar de bestuurder was bezig met een race tegen de klok. Hij moest op tijd de grens passeren en daarna zijn klanten op tijd bij de agenten in Penang afleveren, zodat de visumaanvraag nog voor de middag kon worden ingediend. Mis de deadline en het kost extra dagen en kosten en voegt veel ongemak toe aan het hele proces.
Hij vertelde, dat er tijdens zijn reis één Oost-Europese passagier was die overstayproblemen had toen hij de grens bereikte. Hij had niet genoeg geld om de boete te betalen, dus moest de rest van de passagiers wel financieel bijspringen om verdere vertraging te voorkomen, waardoor de deadline van het Thaise consulaat zou worden gemist. Er werd met de hoed rondgegaan om de boete voor de man te kunnen betalen. “Slechts één persoon in de bus kan vertragingen veroorzaken voor iedereen als alles aan de grens niet in orde is.”
Per vliegtuig naar Penang
De andere manier is om in Penang te komen is te vliegen met Firefly of AirAsia. De concurrentie van AirAsia dit jaar heeft echt de prijzen verlaagd en maakte het een veel aantrekkelijker optie – slechts een uur in de lucht. Afhankelijk van waar men verblijft en hoe kostbaar iemands’ tijd is, is vliegen naar Penang de moeite van het overwegen waard.
Het Thaise consulaat-generaal
Het Thaise consulaat-generaal in Penang meldde eerder dit jaar dat ze alleen de eerste 100 aanvragen per dag kunnen accepteren. Dit is niet wat er gebeurt, aangezien de twee geregistreerde ‘agenten’ in Penang (geregistreerd om rechtstreeks met de ambassade zaken te doen) ‘slots’ voor hun klanten hebben. Een agent in Penang vertelt: “Het Thaise consulaat-generaal verwerkt op sommige dagen wel 200 tot 300 aanvragen, maar meestal via ons. Ze beperken de ‘walk-ins’ tot 100 aanvragen per dag, kom je te laat dan is het wachten tot de volgende dag. ”
Het aantal visumaanvragen dat door het Consulaat wordt verwerkt varieert enorm van dag tot dag, afhankelijk van de tijd van het jaar en of er een officiële feestdag was de dag ervoor. Een Penang-visumagent beschreef de ambassade als ‘flexibel’.
“We hebben onze goede positie bij de ambassade in de loop der jaren verdiend door ‘relaties op te bouwen’ en ervoor te zorgen dat de aanvragen die we sturen al zijn gecontroleerd om aan alle vereisten te voldoen.”
Het Thaise consulaat-generaal houdt ervan met de agenten samen te werken, want die fungeren als tussenpersoon, die de slechte aanvragen er uit haalt of verbetert.
Doe het zelf
Het is absoluut mogelijk om zelf te proberen het benodigde visum te organiseren, maar men moet bereid zijn om het ‘spel’ te spelen – zorgen om op tijd te zijn (dus lang van tevoren) voordat de poorten open gaan, over absoluut de juiste documentatie beschikken en geen probleem hebben met in de zon of regen te staan, want er is geen schaduw of beschutting voor de meestal lange rij wachtenden.
Kosten
Gijs vertelt: “Neem meer geld mee dan je denkt nodig te hebben. Ik had twee pasfoto’s bij mij, maar volgens de agent zouden die niet door het consulaat worden geaccepteerd. Geen nood, net buiten de poort van het consulaat stond al iemand klaar, die dat voor mij wilde regelen en ook fotokopieën kon laten maken van mijn documenten.
Er wordt enthousiast geadverteerd om iedereen te helpen bij het visumproces. En, om het duidelijk te maken, vaak is hun advies in hun belang, niet van de aanvrager.
Uiteindelijk bleven de kosten stijgen – extra documenten die gekopieerd moesten worden, nieuwe foto’s, ‘problemen’ die met een extra betaling kunnen worden ‘versneld’. Anders hangt de dreiging altijd boven het hoofd van de aanvragers dat ze nog een dag moeten wachten als ze de munten niet blijven inbrengen in de visummachine.
Tenslotte
Gijs heeft van deze trip geleerd. Hij gaat de volgende keer per vliegtuig naar Penang, hetgeen hem de lange busrit en dus ook veel tijd bespaart. Hij adviseerde ook om je eigen accommodatie te organiseren omdat de tarieven voor de hotels in de ‘visumpakketten’ minimaal verdubbelden wat je online kon boeken. Hij zei ook dat de accommodaties meestal aan de onderkant van het kwaliteitsspectrum lagen. Als men een Thaise advocaat of agent in de arm genomen heeft om te helpen is het raadzaam iemand mee te nemen, die zowel Thai als Engels spreekt. Dat kan misverstanden voorkomen, want het woord misverstand lijkt een woord te zijn dat vaak als excuus wordt gebruikt. Wees er maar zeker van, dat elk misverstand de aanvrager meer geld gaat kosten.
Bron: (soms wat vrij) vertaald artikel van The Thaiger on line
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Is er dan zoveel veranderd in de laatste 5 jaar? Ik kwam in december 2012 zonder visum Thailand binnen. Om langer te blijven en om het Retirement Visa te krijgen, moest ik eerst een langer visum hebben.
Wij besloten om een paar dagen daarvoor naar Penang te gaan. Ik boekte een kamer daar via Agoda en we gingen lekker met de trein vanuit Hua Hin naar Butterworth.
Toen de taxi naar onze verblijfplaats bij Batu Ferrenghi. De volgende dag namen we poolshoogte bij de Thaise Ambassade of Consulaat – wat dan ook en zagen hoe laat men daar moest zijn en ik geloof dat ik toen ook op internet gezocht had welke papieren ik nodig had. Dat kon ik alles gemakkelijk regelen met de jongeman die daar met een auto stond waarin hij een camera had, computer en printer.
Daarmee naar het consulaat, inderdaad moesten we lange tijd wachten en toen ik aan de beurt was, kreeg ik zonder meer een visum voor twee maanden.
Met dit visum kon ik later in Hua Hin mijn Retirement Visa O aanvragen. Ook dat ging zonder problemen.
Wij waren géén 40.000 Baht kwijt, deden alles gewoon zelf en er was geen enkel probleem!
veel onzin in dezen.
in Banana boutiqe hotel in Penang zit elke dag iemand die alles regelt voor je.
Je paspoort krijg je de volgende dag of nog een dag later terug afhankelijk welk visum je wilt.
Kosten 400-500 Baht, bespaart je veel gedoe en tijd als je zelf naar de ambassade gaat.
AL 3 x keer gedaan en perfect.
Hoe je naar Penang afreist is verschillend , per ferry vanaf Satun is leuk en je ziet veel.
Per minibus is het goedkoopste (all in met hotel) maar gevaarlijk.
Vliegtuig het snelste en duurste.
Mijn vrouw is met zo’n visarun company gegaan .
Het zijn grote oplichters .
Want bij mijn vrouw was alles in orde maar volgens de chauffeur moest iedereen extra betalen.
Dus zei vroeg waarom ze moet betalen hij zei gewoon omdat ze anders niet werd geholpen .
En ze moest 2000 bath exsta betalen andere moesten 4000 a 5000 bath betalen.
Zat ook geen logica in gewoon kijken wat ze er uit konden trekken bij de Mensen.
Slaat nergens op want dit was niet bij de immigratie maar gewoon bij de bus en het geld werd door het bedrijf zelf in de eigen zakken gestoken.
De trip was 1800 bath ,ik had nog gevraagd komen er nog andere kosten bij .
Nee dit was alles ik moest eerst het geld overmaken dan werd ze op woensdag opgehaald.
Naderhand gebeld naar dat bedrijf en flink geklaagd ,weet je wat ze zeiden u bent in Thailand dan weet je dat normaal is.
Ik eiste het geld terug want anders zou ik op internet bekend maken hoe ze werkte.
Toen kreeg ik het volgende te horen, als ze daar achter kwamen dat ik dat deed kwamen ze wel even langs dan zouden we nooit meer iets op internet kunnen zetten.
Mijn vrouw wilde dat we het maar vergeten
Amazing Thailand
Heb 1 keer een 3 maanden visum aangevraagd in Kuala Lumpur was toen dacht ik 1000 bath kwijt voor een single entree visum??? Interesseert me eigenlijk ook niet zo erg tot een 70 euro. (Nederlandse prijs voor single dacht ik) In elk geval in Duitsland waar ik hem anders altijd haal.
Heb even nagekeken en kom op dit formulier vanuit KL ambassade.
http://www.thaiembassy.org/kualalumpur/contents/images/text_editor/files/TR%20non%20list_kc%20(1)%20(3).pdf
Dat verhaal van 40.000 baht lijkt me toch schromelijk overdreven. Als je aan “agenten” bent overgeleverd zal dat best wel meer kosten, maar 40.000 baht is ongeloofwaardig.
En als je een klein beetje slim bent, kun je het inderdaad gewoon zelf regelen. Zorg voor de juiste documenten, pasfoto’ s en paspoort bij de hand. Ga naar het Thaise consulaat / ambassade, op tijd, en zie dan waar je eindigt. Misschien moet je de volgende dag nog een keer terug komen, so what. Dat zijn de kosten niet.
Raar verhaal.
Nog een tip: Voordat je naar Penang reist, neem even kontakt op met een van de Tourist Police vertegenwoordigers in het Immigration kantoor ( die zijn in Phuket altijd aanwezig tijdens kantooruren) die zijn behulpvaardig en kunnen taalproblemen vermijden. Succes met de aanvraag!
Ik raad het consulaat in Kota Bharu aan, dat gemakkelijk vanaf Sungai Kolok (Narathiwat) te bereiken is. Geen rompslomp of hoge kosten voor je visum.
Van 1990 tot 2009 heel vaak naar Penang geweest voor wat voor visa dan ook. Vanuit Hua-Hin met de nachtbus naar Hatyai. Bij de bushalte zijn verschillende restaurantjes en boeking kantoortjes voor een minibus naar Penang. Bij de grens ga je er allemaal uit en moet je per individu door de douane. 1 maal 2 dagen overstay gehad, even betalen en geen probleem. De Minibus stopt in het oude stadsgedeelte bij hun ‘agenten’, meestal guesthouses met internetcafe. Ik had altijd meer documenten bij me dan nodig en natuurlijk van alles een paar copietjes. ’n kilo extra papier mee showen is minder probleem dan wat je anders kunt hebben. Destijds zocht de agent (eigenaar van het guesthouse die tevens ook een wisselkantoortje hadden) zelf wat hij nodig zou hebben. Gaf me het nodige formulier en adviseerde hoe het in te vullen. Hun vroegen tussen 500 en 1500 Baht in de loop van al die jaren. Ik zocht zelf een Guesthouse in de buurt voor slechts 250 baht, sober maar netjes. Totdat de laatste keer de agent vertelde dat het systeem was veranderd. Men diende zelf in persoon er naar toe. de agent hielp me met de documenten die nodig waren en riep iemand die me er op de motor naar toe bracht. Er stond ’n rij maar ik geloof niet dat het langer dan ’n half uur had geduurd. Ik zou 2 dagen later terug moeten komen maar ik vertelde alleenstaande ouder te zijn en thuis 3 jonge kinderen te hebben die alleen waren. Ik kon de volgende dag terug komen en was optijd voor de minibus die me naar Hatyai bracht. De Touring car van Hatyai naar Bangkok zette me in Hua-Hin voor m’n huis af. Dus 1 nacht op Penang, 2 nachten in de bus. Meestal ging ik er voor een ‘O’- visum naar toe, had het scheidings-certifikaat bij me en geboortebewijzen van de 3 kinderen. Nooit ’n probleem gehad, ook niet aan de grens. Visa-runs heb ik in Ranong (Myanmar) gedaan gehad en ook in Chiang Sean naar Laos, laatste keer in Nongkrai.
We weten reeds heel lang dat het overal anders is. Voor sommige mensen is het echter ook nog eens ‘anders dan anders’. Hoe zou dat toch wel komen? Er zijn er hier die spreken over periode van 10 tot zelfs 30jaar geleden. Ik vermoed dat er in die tijd wel al een en ander veranderd is en dit dus niet meer representatief in deze tijd. Mijn ervaringen met immigratie, ambassade ed zijn steeds positief geweest. Nooit een agentschap of wat dan ook moeten gebruiken. Ik zeg er wel bij dat ik me steeds vooraf goed informeerde en steeds 100% aan de nodige voorwaarden voldeed. Nu is er voor mij nog steeds niets veranderd, het loopt nog steeds op wieltjes als ik mijn jaarverlenging wil bekomen.