(Editorial credit: kan Sangtong / Shutterstock.com)
Een dissident is een individu of groepering die zich verzet tegen de overheersende opvattingen of beleidslijnen op politiek, religieus of sociaal gebied, en daarin veranderingen wil aanbrengen. Thailand kende in zijn geschiedenis heel veel dissidenten. Wat hebben zij tot stand kunnen brengen?
Ik noem hier Narin Phasit uit het begin van de 20e eeuw en maak dan een grote spring in de geschiedenis naar de protesten en dissidenten die we sinds 2020 zagen. Het betreft slechts een korte samenvatting, wie meer wil weten over specifieke protesten en dissidenten kan doorklikken op de vermelde links.
Over Narin Phasit
Narin was een zeer eigenzinnige man die leefde tussen 1874 en 1950. Hij wilde het boeddhisme hervormen en vrouwen een grotere rol geven in het boeddhisme en de maatschappij. Ook verzette hij zich tegen dictatoren zoals Plaek Phibunsonkhraam. Zijn acties leverde hem een gevangenisstraf op en hij bereikte weinig tot niets. Ik schreef al eens een artikel over hem en deze eindigde ik met de volgende woorden:
“Dit is een heel korte schets van Narin’s leven (1874-1950). En we blijven zitten met een paar vragen: Was zijn leven zinloos omdat hij uiteindelijk weinig tot stand bracht en vrijwel vergeten is? Of moeten we hem bewonderen en eren om zijn goede ideeën en zijn volledige inzet? Ik, voor mij, draag deze man een warm hart toe omdat ik geloof dat een inzet voor het goede even belangrijk is als succes, zeker als dat succes behaald wordt met de verkeerde middelen. Maar we leven nu eenmaal in een maatschappij die alleen succes verafgoodt.”
Het complete artikel over Narin valt hier te lezen:
Narin Phasit, de man die tegen de hele wereld vocht | Thailand blog
Over Alexei Navalny
In het NRC stond een opiniestuk van Ian Buruma over de onlangs plotseling gestorven (vermoorde?) Russische dissident Alexei Navalny. Hij stelt daarin het volgende:
“Jean Moulin, de leider van het Franse verzet, die door de Gestapo werd vermoord in 1943, had geen schijn van kans om een eind te maken aan de Duitse bezetting. De Duitse dominee, Dietrich Bonhoeffer, werd door de nazi’s omgebracht. Zijn protest tegen de Jodenvervolging had niets uitgemaakt. Liu Xiaobo, de dissidente Chinese schrijver die tijdens de Tiananmen demonstraties uit Amerika naar China is teruggekeerd, en die in gevangenschap is gestorven, heeft de macht van de Communistische Partij niet minder gemaakt. En de dictatuur van Poetin heeft het activisme van Navalny met gemak doorstaan.” En dan: “Navalny wordt vrijdag begraven. Elke dissident worstelt met de vraag: blijven of vluchten? Er is geen goed en geen fout op dit terrein – elk verzet heeft zin.”
Zie: Opinie | Aleksej Navalny is niet voor niets gestorven – NRC
Over recente Thaise dissidenten
Vanaf juli 2020 kwamen jongeren massaal in protest en organiseerde zij via o.a. de Free Youth beweging vele demonstraties die gericht waren tegen de regering van premier Prayut. Ook deden ze voorstellen deden om bepaalde wetten en de monarchie te hervormen. Sinds die tijd zijn er 1.947 personen vervolgd voor hun politieke acties. De aanklachten betreffen meestal opruiing, verstoring van de openbare orde, digitale computer misdaden (computer crimes act), overtreding van de Covid-19 verordeningen, gebruik van luidsprekers en aanklachten wegens overtreding artikel 112. Van de vervolgde personen zijn er 264 wegens schending van de wet op majesteitsschennis, beter bekend als artikel 112 van de strafwet. Deze aanklachten leveren soms celstraffen op van in totaal 20 tot 40 jaar. Zo werd de week een 26-jarige transgender, ‘Maggie’, veroordeeld tot 50 jaar gevangenis, met een halvering naar 25 jaar omdat ze bekende.
De meeste bekende dissidenten van de afgelopen jaren zijn namen als Anon Nampa, Panusaya Sithijirawattanasakul en Tantawan Tuatulanon. Ik zal deze even in het kort benoemen.
Anon Nampa is een advocaat die al langere tijd aangeklaagde activisten bijstaat en ook zelf een duidelijke rol heeft bij verschillende protesten. In 2020 en 2021 zat hij bijna een jaar gevangen en op 17 januari jl. werd hij veroordeeld tot 4 jaar gevangenis wegens het overtreden van het majesteitsschennis artikel. Voor meer over Anon zie: Arnon Nampa – Wikipedia
Panusaya Sithijirawattanasakul, student en activist, beter bekend onder haar roepnaam ‘Rung’. Op 10 augustus 2020 hield zij een toespraak tijdens een demonstratie waarin ze 10 punten opsomde om de monarchie te hervormen. Ze werd diverse malen gearresteerd en ging daartegen in maart 2021 in hongerstaking. Voor haar verhaal zie: Panusaya Sithijirawattanakul – Wikipedia
Tantawan Tuatulanon is ook een student en activist die op dit moment gevangen zit. Daar voert uit protest tegen haar veroordeling en gevangenschap een hongerstaking. De aanklachten tegen haar hebben betrekking op haar protest tegen de koninklijke autocolonnes. Haar verhaal staat beschreven in dit artikel van de Bangkok Post: Bangkok Post – Hunger-striking motorcade protesters in hospital
Hoe populair waren de protesten?
De meeste protesten in die periode van 2020-2021 trokken tussen de 2 en 20 duizend mensen. Rijst natuurlijk ook de vraag wat de publieke meningen daarover waren. Uit een nationale peiling gehouden in augustus 2020, het hoogtepunt van de demonstraties, kwam het volgende naar voren:
Uit een nationale peiling van Suan Dusit van 16 tot 21 augustus 2020 onder 197.029 mensen bleek dat 59,1% verklaarde dat de eisen van de studenten toegestaan zijn in een democratie, 62,8% was het eens met de eis tot hervorming van de grondwet en 53,9% was het ermee eens dat premier Prayut Chan-o-cha “ontslag moest nemen of het parlement moest ontbinden”, terwijl 59,5% het ermee eens was dat de regering moest “stoppen met het intimideren” van mensen. De algemene steun voor de protesten bedroeg 53,7%, met 41,2% tegen.
Voor een uitgebreid overzicht van de protesten in 2020-2021, zie:
2020–2021 Thai protests – Wikipedia
Tot zover dit beknopte overzicht. Ik hoop dat zij die geïnteresseerd zijn in de Thaise maatschappij een antwoord kunnen geven op de vraag in hoeverre de dissidenten een bijdrage hebben gegeven voor een beter Thailand.
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Lezersvraag4 november 2024Uw mening over integreren in de Thaise samenleving
Opinie30 oktober 2024Hervorming van het monnikendom of anders komen er steeds nieuwe schandalen
Maatschappij28 oktober 2024Straffeloosheid na de Tak Bai massamoord op 25 oktober 2004
Achtergrond23 september 2024Politieke activist Panupong “Mike Rayong” Jadnok is gevlucht naar Nieuw-Zeeland
Vooral in Thailand vind ik vele dissidenten erg dapper gezien de straffen die ze daar voor kunnen krijgen.
Ook al trekken vele dissidenten in Thailand, wat hun eigen omstandigheden betreft, vaak aan het kortste eind ,maar ik denk dat hun gedachtegoed bij een groot gedeelte van de bevolking blijft voortgaan.
Vele durven niet te protesteren maar waarderen wel de personen die dat wel durven.
Ik denk dat vele dissidenten in Thailand veel hebben bereikt in het gedachtegoed van veel mensen en het is dan afwachten wanneer een nieuwe krachtige dissident die goed kan organiseren het volk in beweging kan brengen zonder angsten.
Goed leiderschap doet volgen. Slecht leiderschap veroorzaakt angsten en onzekerheden.
Bedankt Tino voor jouw mooie bijdrage van dit artikel.
Door jouw artikel blijven dissidenten met goede bedoelingen in gedachten voortbestaan.
goede groet van Danny
Dat is toch wel een heel vreemde vraag aan Thailandbloglezers of zij denken dat enzovoorts. Tino had doe vraag weg moeten laten. De tekst zegt al genoeg. Lees dit artikel eens en weet dat in Thailand zelf niet eens een antwoord heeft. https://www.khaosodenglish.com/opinion/2024/03/17/opinion-enforced-disappearances-somchai-neelapajit-and-the-deep-thai-state/
Wat is er op tegen de thailandbloglezers zelf te laten nadenken? Ik noem de feiten en vraag hun mening. Misschien had ik ook nog een ‘waarom vraag’ kunnen stellen. ‘Hoe komt het toch dat de dissidenten in Thailand zo weinig tot stand hebben gebracht?’ Of is dat ook een overbodige vraag?
Denken wij niet na dan? Ik in ieder geval wel. Wat denk jij waarom dissidenten zo weinig tot stand kunnen brengen als hij attitude adjustment wacht zoals in voorgaande periode? Leg het niet bij hen die de moed hebben nog iets te zeggen. De tegenwerkende krachten zijn vele malen groter. Daar zorgen arrestatie en gevangenis wel voor. Maar dat weet jij ook wel. Wat blijft is hongerstaking. De vergelijking met Navalny gaat mis. Hij had beter in Berlijn kunnen blijven. Weet dat Buruma over hem en Poetin ook geen antwoord had. Analyseer: Elitaire machten in Thailand: in hoeverre helpen zij Thailand ten gronde?
Ik had op wat meer reacties gehoopt, anders zijn het weer de geijkte Don Quixote reageerders die hier iets over wensen te zeggen. De vele dissidenten de afgelopen eeuw zijn heel wat dapperder dan ik ben! Schrijven (theorie delen, filosoferen) heeft zijn nut maar het werkelijke punt is om de wereld te veranderen, zoals een bekende bebaarde man in de tweede helft van de 19de eeuw eens zei.
De rekening is hoog, de vooruitgang traag. Maar met deze dissidenten en een groeiend aantal mensen die zulke bewegingen veelal stilletjes steunt en soms de barricades op gaan, zal ook de Thaise samenleving verbeteren. Opvattingen die voorheen ongekend waren zijn inmiddels heel normaal geworden. Dat zien we met Narin Phasit en ook de latere dissidenten. Mijn steun hebben ze.
Citaat: ‘Ik had op wat meer reacties gehoopt,….’
Ik ook, maar ik begrijp het wel. Er zijn twee soorten artikelen op het blog. De ene soort gaat over de verhouding tussen buitenlanders (ook wel ‘farang’ genoemd) en de Thaise samenleving. Belastingperikelen, visumvragen, medische toestanden, voeding, toerisme en dergelijke. Dat heeft de meeste lezers en aandacht, en daar is ook niets mis mee.
De andere soort waar jij en ik meer voor voelen gaat over Thailand zelf, politiek, sociaal en economisch. Daar krijgen we nogal eens het verwijt dat we ons als buitenlanders niet met specifiek Thaise zaken moeten bemoeien. Van dat verwijt trek ik mij niets aan.
Ik begrijp het ook wel. Ik wilde eveneens reageren maar besefte slecht een sancho panza. Vooral met Rob V. is dit blog zoveel beter af.
Beste Tino, dat kun je ons niet kwalijk nemen, immers er is veel mis in Thailand. De afloop van de mei 2023 verkiezingen, nu weer een brief van de EC aan het CC om MFP op te heffen, de terugkeer van Thaksin, de enorme particuliere schuldenberg, de langdurige jaarlijks terugkerende pollution. Zo maar 5 zaken in een zin opgenoemd, maar er zijn er zo veel meer. Dan heb ik het nog niet eens over thema’s die jij vaak aansnijdt. Maar je bent echt niet de enige die zich zorgen maakt. Ik ben in Thailand vanwege mijn pensioen. Ik heb mijn eigen micro-wereldje, help kinderen en kleinkinderen uiy het vroegere gezin van mijn echtgenote en overige familie. Ook nog eens enkele kennissen en vrienden uit haar jeugdjaren. Ook omdat mijn aanwezigheid in Thailand in bemoeiensi gelimiteerd is. De Thai autoriteit wilt dat zo. Dus online om de 90 dagen mijn adres doorgeven, elk jaar verlenging van verblijf aanvragen, wil ik voor een vakantie het land uit, dan absoluut niet vergeten een re-entry te halen. Zo niet- mag ik het land slechts 30 dagen binnen en de gehele procedure van aanvraag verblijf opnieuw doorlopen.
Maar denk nou niet dat Thailand mij niet ter harte gaat omdat ik niet meer reageer op politieke thema’s, want voor hen die er verantwoordelijk voor zijn maakt dat allemaal niets uit. Natuurlijk moet jij je blijven bemoeien met Thaise zaken, dat zit in jouw aard. Maar ik verkies een andere verhouding jegens de Thaise samenleving: daar helpen en steunen zoveel ik kan en in mijn vermogen lig, en mij niets gelegen laten liggen aan politieke hotemetotengekonkel. Daar trek ik mij niets van aan.
er zijn ook al veel dissidenten spoorloos verdwenen of nadien met blok beton aan hun been terug gevonden in de Mekong of ergens anders…
Dat niet alleen, Ruud, Thailand en buurlanden hebben afspraken gemaakt elkaars dissidenten aan elkaar uit te leveren.
Een Vietnamese dissident verdween in Thailand van de radar en dook ineens op in een cel in Hanoi. Thaise dissidenten in Laos kregen beton in de buik en werden in de Mekong gegooid nabij Nakhon Phanom. En dan de gevallen die het publiek nooit te horen krijgt.
Publiciteit helpt; autoriteiten zijn daar bang voor. En bang voor mensen die de vinger leggen op misstanden. Dorpelingen die protesteerden tegen illegale kap werden vermoord. Processen vanwege milieuvervuiling worden tegengewerkt. Gevluchte Oeigoeren werden naar China teruggestuurd en dat bandje Russen dat illegaal optrad zou naar Rusland of Belarus teruggaan maar is tenslotte naar veilig gebied gebracht. En, al eerder genoemd, Somchai, de moskee, Tak Baai en de olievatmoorden.
Maar wie is helemaal schoon? Nederland heeft ook zaakjes gehad met een luchtje zoals de toeslagen.
Hoi Tino,
Jouw posting heeft me aan het denken gezet. Wat is een dissident eigenlijk en heeft hij/zij wel de bedoeling om iets in de werkelijkheid te veranderen? Een dissident is: een persoon die het in het openbaar oneens is met en de regering bekritiseert. Een persoon, niet een groep. Je leest ook nooit: 10duizenden dissidenten bevolkten de straat, of : een groep dissidenten protesteerde vandaag bij de ambassade. Het zijn altijd eenlingen, behorend in het rijtje: columnisten, protestzangers, komieken. Ze willen iets aan de kaak stellen, op hun eigen manier. Meestal op een recalcitrante en ongewone manier. Als dat gelukt is, gaat het dissident zijn over. Dissidenten zijn er niet om met de regering te onderhandelen over het onderwerp dat hen zo dwars zit. Dat is leuk voor anderen die wel vuile handen willen maken. Een dissident doet dat niet. Die gaat nog liever het gevang in dan toe te geven aan de regering. Het is slikken of stikken. Daarom veranderen dissidenten vrij weinig. In een land met een vrije meningsuiting mag de dissident zijn gang gaan. In zon land zijn ook eiogenlijk gene dissidenten want bekritiseren van de regering mag. Er schiet me geen naam te binnen van een dissident in Nederland. Het wordt anders in een land met een regering met lange tenen. Daar wordt de dissident aangepakt, eventueel opgepakt. En dan wordt de dissident beroemd en – als de dissident geluk heeft – bemoeit de publieke opinie zich er mee. Dat is ook de situatie waarin de dissident iets kan veranderen, namelijk de discussie opstarten of aanjagen. Als dat eenmaal gebeurd is, is het werk van de dissident afgelopen.
Is dat zo Chris?
Velen ontgroeien de fase van dissidentie en evolueren naareen andere (maatschappelijke) rollen.
Er zijn zelfs tal van voorbeelden van dissidenten die het tot staatshoofd geschopt hebben. Bijvoorbeeld Nelson Mandela in Zuid-Afrika en Patrice Lumumba in Congo. Het lijstje is heel lang.
Een voortreffelijke opmerking, Mark. Ik hoop dat dissidenten in Thailand ook daadwerkelijk iets goeds tot stand kunnen brengen. Het ziet er nu niet zo goed uit. met mogelijk een verbod voor de progressieve Move Forward Partij. Een dissidente partij. Een andersdenkende partij.
Het begint op een woordspelletje te lijken maar niet iedereen die kritiek heeft op een regering is een dissident. In dat geval immers zouden alle leden van de politieke oppositie in een land dissidenten zijn.
Een 10-jarige Nederlandse jongen die met een katapult schiet is een kwajongen. Een Palestijnse 10-jarige jongen die met een katapult schiet is een terrorist. Wie bepaalt deze definities?
Nelson was niet alleen en daarom geen dissident. Hij was in de ogen van de zwarte bevolking een vrijheidsstrijder, in de ogen van de Amerikanen een terrorist.
https://www.snopes.com/fact-check/nelson-mandela-terror-watchlist-2008/
Beste Chris,
Het is wel degelijk zo dat dissidenten in een groep kunnen optreden. Dat is dan een dissidente groep. Ik geloof niet dat ze dat meestal op een recalcitrante of ongewone manier doen. Dissidenten zijn andersdenkenden en geven daar op vele manieren uiting aan. Er zijn best veel andersdenkenden in Nederland. Pieter Omzit was zo iemand. In Nederland worden ze alleen niet opgepakt en opgesloten.
En ja, een dissident wil anderen van mening laten veranderen, om zo een land vooruit te helpen. Ik denk dat Thaise dissidenten wat dat betreft al veel tot stand brachten. Veel Thais zijn van mening verandert, dat blijkt uit onderzoek en uit het gedrag bij verkiezingen. Helaas heeft het in de praktijk nog niet veel opgeleverd. In Nederland duurde het ook 40 jaar na het begin van dissidente stemmen voordat vrouwen stemrecht kregen in 1919. Deze dissidente vrouwen (en soms mannen) gingen door tot het resultaat was bereikt. Alleen een discussie opstarten en aanjagen was niet voldoende. Het werk van een dissident is pas afgelopen als het resultaat in belangrijke delen is bereikt.
Vertel, Chris, in hoeverre voel je empathie voor de Thaise dissidenten? In hoeverre ben je het met ze eens?
Ik waardeer de inzet van de Thaise dissidenten en ben het voor een groot deel met ze eens. De manier waarop ze door de Thaise staat worden weggezet maakt me erg verdrietig.
Je maakt het wel erg troebel. Volgens de definities zijn dissidenten EENLINGEN.: Someone who strongly and publicly disagrees with and criticizes the government.
Anders denken is niet voldoende. En wat anders dan? Zijn SGP-ers dissidenten, boeren, Ajax-supporters, vegetariers, anti-Covid vaccinaties burgers….? Zeg te maar.
Pieter Omtzigt is geen dissident, hoogstens een spijtoptant.
Ik denk dat dissidenten hun kritiek zo sterk en publiekelijk uiten omdat zij gehoord willen worden, de publiek discussie willan aanwakkeren; niet in de wetenschap dat zij alleen de wereld zullen veranderen. Het is meer een vasthoudend geloof en persoonlijke houding. Maar omdat dat ‘geloof’ niet vaak wordt onderbouwd met gegevens en men ook niet bereid is om erover van gedachten te wisselen en wellicht met een gewijzigd te komen (water in de wijn te doen), blijft de invloed gering.
Ik ga niet graag achter schreeuwers staan die mij niet overttuigen van hun gelijk. Alleen maar wat roepen en one linners is niet genoeg. Dissidenten hebben kritiek maar komen niet met oplossingen. Daar wringt de schoen.
Van een eenling verwacht ik niet dat die met uitgewerkte oplossingen komen, want dat is toch vooral iets waar we samen voor moeten overleggen. Maar dissidenten zijn toch wel wat meer dan alleen maar roepen dat iets slecht of oneerlijk is, ze geven toch wel een globaal alternatief aan, slaan wat piket paaltjes. Dat lijkt mij voor een dissident voldoende. Mocht de roep gehoord worden kan men met zijn alle, inclusief dissident(en), om tafel en debateren, overleggen, wikken en wegen hoe een oplossing goed en wel helemaal uit te kristalliseren.