De vis wordt duur betaald
Deze beroemde uitspraak van Kniertje in “Op Hoop van Zegen” geldt ook voor de visserij in Thailand. Er zijn wel overeenkomsten te bedenken met de toestand van toen (1900) in Nederland, maar voor Thailand moet je de uitdrukking toch ook een andere interpretatie geven. Lees hieronder een redactioneel commentaar uit de Bangkok Post:
“Wat doe je als grote trawlers allerlei wetten overtreden, de zeebodem met hun destructieve vistuig ernstige schade toebrengen en al het leven uit onze kustwateren vernietigen?
Wat doe je als de trawlers met valse licenties illegaal vissen in de wateren van andere landen?
Wat doe je als de eigenaren van die trawlers samenspannen met mensensmokkelaars om werknemers aan boord te krijgen, die vervolgens als slaven worden behandeld?
De eigenaren arresteren, ze beboeten of de gevangenis insturen?
Fout, fout, fout!
Nee, Het Ministerie van Visserij denkt er niet aan om straffen uit te delen voor deze illegale en destructieve vismethoden van de grote trawlers. In plaats daarvan, wil men de trawlers voor eventuele misdaden in het verleden amnestie verlenen.
Volgens de wet is het vissen van trawlers binnen een afstand van 3000 meter uit de kust verboden, omdat de kustwateren een belangrijke paai- en broedplaats voor het leven in zee is. Maar deze wet is krachteloos.
Trawlers vissen routinematig in de kustwateren en klachten van vissers in kustgemeenschappen, die als gevolg van die destructieve vismethoden hun middelen van bestaan hebben verloren, worden eenvoudigweg genegeerd. Dit probleem doet zich al enkele decennia voor en heeft al vele gewelddadige conflicten opgeleverd. Omdat de binnenlandse zeeën uitgeput raken, trekken de trawlers naar internationale wateren, vaak met vals scheeps- en vislicentie ’s.
Waarom zo’n flagrante nalatigheid? Vraag het aan een ambtenaar van het Ministerie en het antwoord zal zijn, dat er te weinig budget is om de zeeën te controleren. Vraag nog eens en hij zal je vertellen, dat zijn handen gebonden zijn, omdat de visserij-industrie met een waarde van 128 miljard Baht wordt gesteund door machtige politici. Hij zal je evenwel niet vertellen, dat er veel geld onder de tafel wordt betaald.
Het gelukzalig bestaan van de trawlers kreeg vorig jaar een knauw, toen de Europese Unie en de Verenigde Staten gezamenlijk aankondigden de invoer van schaal- en schelpdieren afkomstig uit de illegale visserij te verbieden teneinde de biodiversiteit in zee en de duurzame visserij te beschermen. Illegale en ongereglementeerde visserij is een ernstige bedreiging voor de wereldzeeën, zeiden ze. Deze dreigende boycot zou een klap voor de Thaise visindustrie betekenen, want de EU en de VS zijn de twee belangrijkste importeurs van schaal- en schelpdieren uit Thailand.
Als een jankende baby vroeg de trawler-industrie om hulp van het Ministerie en kreeg wat het wilde. Alle trawlers met valse papieren kregen, zonder enige strafvervolging, nu nieuwe legale papieren.
Dat is nog niet alles.
Onze diepzee-visserij is berucht om het gebruik van slachtoffers van mensenhandel op hun schepen en behandelen die als slaven aan boord. De Thaise vissersvloot heeft behoefte aan 100.000 werknemers per jaar. Als gevolg van een ernstig tekort aan Thaise arbeidskrachten, maken wanhopige scheepseigenaren zich afhankelijk van illegale netwerken van mensenhandel om bemanningen te krijgen, waarbij verder geen vragen worden gesteld.
Verhalen in overvloed over jonge mannen uit omringende landen of uit Thailand zelf, die worden gedrogeerd, ontvoerd of gelokt door een geldschuld, alvorens te worden verkocht aan vissersboten. Degenen, die zijn ontsnapt vertellen horrorverhalen van dwangarbeid, mishandeling, slavernij op zee, niet zelden de dood ten gevolge hebbend. Die bekendheid doet veel landen wel twee keer nadenken voordat er vis geïmporteerd wordt uit Thailand.
Om nu te voorkomen, dat er een consumentenboycot komt, wil de National Fisheries Association een onafhankelijk, zelfregulerend orgaan in het leven roepen, waarmee personeel voor de visserij kan worden geworven en er voor kan zorgen, dat migrerende werknemers een juridische status en een eerlijke behandeling krijgen. Het voorstel, gesteund door het Ministerie van Visserij, zal binnenkort aan het kabinet ter goedkeuring worden voorgelegd.
Maar wacht eens even. Moeten wij dat eigenlijk niet verdacht vinden?
Het is al aangetoond, dat het Ministerie van Visserij geen enkele ruggengraat heeft om het wijdverspreide wangedrag in de industrie tegen te gaan. Nu geef je alle bevoegdheden in handen van de industrie zelf, bestrijd je daarmee de problemen of vererger je ze alleen maar? De visserij-industrie Will ook speciale identificatiekaarten aan hun werknemers geven om te voorkomen, dat ze van werkgever veranderen. Is dit plan geen schending van de rechten van werknemers?
De Thaise visserij-autoriteiten geven door het “witwassen” van illegale trawlers en het geplande orgaan totale controle over de sector en de werknemers aan de industrie en laten daarmee zien waar hún belangen liggen.
Dat is de reden, dat er op korte termijn geen enkele hoop op verbetering is voor wat betreft de mensenhandel en de arbeidsomstandigheden in de visserij-industrie.”
Sanitsuda Ekachai, Assistant Editor, Bangkok Post.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Activiteiten29 oktober 2024De Golf van Thailand rondom Koh Tao (video)
Beste Gringo
Het is niet Hoop op Zegen maar: Op Hoop van Zegen.
Ik hoop op een correctie voor de juiste naam.
Bedankt Jack, dat was inderdaad erg dom van mij, mijn excuses.
Bij deze vraag ik de redactie om de correctie aan te brengen.
Bij deze.
Alweer zo’n krachtig artikel van Sanitsuda Ekachai, die wat mij betreft het Geweten van Thailand belichaamt. Puike vertaling, Bert.
Zonde dat er zoveel kapot wordt gemaakt, zowel qua mensen als de natuur. Het is toch ook in hun eigen belang dat de natuur (en visstand) niet om zeep wordt geholpen? Dan valt er straks niet meer te vissen of laat je op zijn minst komende generaties achter met een ontwrichte natuur.
Het is zo simpel. Loop naar een lokale vismarkt en kijk wat ze er verkopen. Er liggen volop ondermaatse visjes te koop die als ze volwassen zouden zijn veel geld zouden opbrengen.
20-25 jaar geleden kon je heerlijk verse vis eten op de thaise eilanden. De zeekomkommers werden toen nog met rust gelaten. Tegenwoordig staat er zeekomkommer op het menu en is er geen (grote) vis meer te bestellen.
25 jaar geleden kosten garnalen haast niets in Thailand. Sinds die beesten opgekocht worden door oa Europeanen is de prijs haast gelijk aan die in Holland. Daarnaast is er groot verschil tussen garnalen uit zee of uit de kwekerij (die vol medicijnen zitten).
Waar blijven organisaties als WHO die zich zwaar inspannen om bv. de walvis te beschermen? Is een walvis dan zo veel belangrijker dan een uitstervende zeebaars?
Zo lang wij niet ingrijpen zal de Thai lekker door blijven vissen. Nu liggen de zeekomkommers op het menu maar dat is wel zo;n beetje het laatste diertje wat nog zo te vangen is…..