De Thaise ‘biercultuur’: rijker dan je denkt…

Supanee Prajunthong / Shutterstock.com

In beken eerlijk dat ik een vorig leven een steun- en toogpilaar was van De Kulminator, een Antwerpse Biertempel in de ware zin van het woord die terecht, al jarenlang door het gerenommeerde Ratebeer tot de top van de biercafés op wereldvlak wordt gerekend. Mijn aangename toeven aan de slingerende toog van dit etablissement heeft van mij weliswaar geen volbloed bieroloog of bierkenner gemaakt, maar wél een liefhebber, die met enige kennis van zaken kan spreken.

Al geef ik ruiterlijk toe dat mijn voorliefde op drankgebied eerder bij Single Malt Whisky ligt en ik bij mijn emigratie naar Thailand, met pijn in het hart en een droge keel, mijn omvangrijke, meer dan 120 Whisky’s tellende verzameling onder hen die mij nauw aan het hart lagen heb uitgedeeld…

Maar terzake. Ik lees deze blog al behoorlijk wat jaren en wat mij intrigeert is dat wanneer een item aan bier in Thailand is gewijd, steeds dezelfde merknamen ter sprake komen. Ik kom al lang in Thailand en heb in de loop der jaren, en ik geef grif toe, soms niet zonder enige moeite, een véél groter aanbod aan inheems bier mogen smaken dan de doorsnee Farang toerist of expat. Ik weet dat dit niet vanzelfsprekend is en dat heeft veel om niet te zeggen alles met mijn zin voor avontuur maar ook met het Thaise protectionisme, een erg bizarre wetgeving en de hieraan gekoppelde zakelijke belangen van de Happy Few te maken.

O ja, voor ik begin wil ik gevoelige lezers waarschuwen: Dit is een hoogst subjectief verhaal.

Laat ons beginnen met een paar morsige broertjes uit de Grote Singha en Chang families. Graag tap ik eerst uit het Singhavaatje Brouwerij Boon Rawd, producent van het meest iconische en oudste Thaise bier maakt ook Thai Beer (6,5%) aan waarover ooit op deze blog werd geschreven dat het ‘de meeste alcohol voor de minste baht biedt’ en waarmee in feite, wat mij betreft, alles is gezegd. Een inspiratieloze pils van tien in een dozijn… Boon Rawd tekent in partnerschap met inBev ook voor het in Duitse stijl en onder supervisie van de gelijknamige Kloster brouwerij in Neustadt gebrouwen Kloster Beer. Opnieuw niet echt een spectaculair bier maar wél goed voor een leuk weetje: er bestaan verschillende locaties in Duitsland die de naam Neustadt dragen maar u zal er tevergeefs op zoek gaan naar een Kloster Brauerei… Ze bestaat gewoonweg niet. Geen flauw idee waarom de Singha brouwers zo’n belachelijke marketingstrategie – als het dàt al is – op poten hebben gezet…

Dezelfde bedenking gaat overigens ook op voor Mittweida uit dezelfde Singhastal.  Het is niet omdat je je lager naar een Duits stadje noemt dat die plots kwalitatief beter wordt… Alhoewel ik eerlijkheidshalve moet toegeven dat dit een betere poging is dan het Kloster-experiment. Er is echter nog hoop want Boon Rawd produceert nog een andere Duits stijl bier, de Est. 33 Snowy Weizen, een glasheldere kristallweizen die beduidend beter was dan ik had verwacht en met glans de vergelijking met Kloster of Mitweida doorstaat. De Est. 33 Copper is een amberkleurig biertje dat haar koperkleurige look dankt aan de erin verwerkte geroosterde bruine Gabarijst. Ik heb het echter tot nu toe nog niet kunnen proeven en vermeld het enkel voor de volledigheid. Dit geldt overigens ook voor het laatste product van Boon Rawd, ES Beer. Een pils die ergens in het begin van het Tweede Millenium gecreëerd werd en in feite een mix is van een Blond ale met tequila. Ik weet zelfs niet of dit buitenbeentje überhaupt nog geproduceerd wordt…. Super Lion, een sterk (6,8 %) Malt Liquor Beer wordt gebrouwen door de Khonkaen Brewery, een dochtermaatschappij van Boon Rawd. Aromatisch en behoorlijk smaakvol behoort het naar mijn aanvoelen tot de betere middenmoot. Ik heb mij laten wijsmaken dat dit bier oorspronkelijk als Super Leo op de markt kwam, maar heb hier geen bevestiging van gevonden. Ook U Beer, een zogenaamde pale lager behoort tot het Singha-aanbod. Gelukkig is het iets minder zeemzoet dan de denominatie Valentines Day Limited Edition die het kreeg. Het is in feite zelfs, vergeleken met vele andere pilsbieren uit de regio, best lekker te noemen.

Ton Blackmarine / Shutterstock.com

Archa, een pils van de Cosmos Brewery – nu een onderdeel van de Chang producerende Thai Beverage Public Company – is  goedkoper dan de grote merken maar steekt ze kwalitatief absoluut niet naar de kroon. Geïnspireerd op de Amerikaanse Lagers, genre Miller of Pabst, was het met een alcoholvolume van 5, 40 % net iets meer alcoholrijker dan de gemiddelde Thaise pils.  In 2014 werd het alcoholvolume echter gereduceerd tot 5 %. Naar mijn aanvoelen is en blijft het een ietwat smaakloze ‘platte’, saaie pils. Niet écht om over naar huis te schrijven.  Cosmos Brewery is overigens ook verantwoordelijk voor Federbrau Beer, een lager die, zoals de naam al doet vermoeden, Duits geïnspireerd is.  Met 5 % alcoholvolume is het een best drinkbare pils maar daar is dan ook alles mee gezegd. Black Dragon is een amberkleurig biertje uit de Changstal. Ondanks de evenwichtige bitter-zoete afdronk mist het body. Wat mij betreft, een gemiste kans. Dit laatste gaat hélemaal op voor Huntsman, een Wheat ale, die tot de categorie ‘Liefst Zo Snel Mogelijk Te Vergeten Thaise Drinkervaringen’ behoort. Brrr…. De Tapper, een pale lager met 6,5 % alcoholvolume is duidelijk uit een ander vaatje getapt en is vergelijkbaar met grote broer Chang, zij het niet helemaal. Ook de Changstal beschikt met Trucker Premium Strong Beer over een Malt liquor bier. Qua smaak doet het me een beetje denken aan Super Lion van concurrent Singha maar met 8 % alcoholvolume bij tropische temperaturen niet meteen ongevaarlijk.

Tiger is een product van Thai Asia Pacific Brewery (APB) een offspring van Asia Pacific Brewers, een concern met een Nederlandse toets want het moederbedrijf Fraser & Neave, heeft al sinds 1931 een joint venture met Heineken. In 2013 nam Heineken overigens Asia Pacific over en werd Tiger een licentieproduct van Heineken Asia Pacific. Ontstaan in 1930 in Singapore wordt Tiger sinds 2004 ook in Thailand gebrouwen. Ondanks diverse promocampagnes is het bier er tot nu toe echter niet in geslaagd echt op de Thaise markt door te dringen.  Misschien is dit wel zo omdat niemand op de ‘zoveelste pils in de rij ‘zit te wachten… Thai Asia Pacific is eveneens verantwoordelijk voor de Tiger- kloon Cheers Lager en Cheers Lager X-tra, Cheers Selection Riceberry, Cheers Selection Northern Strawberry en het – voor mijn smaakpapillen bizarre – Cheers Shogun Orange Lager.  Volgzns mij is uit eze laatste reeks alleen Cheers Lager ook in fles verkrijgbaar want de andere heb ik alleen maar ingeblikt gezien.

Laat ons nu even stilstaan bij wat ik gemakkelijkheidshalve als Local Beers benoem.  Een relatief nieuwe maar ambitieuze speler op de markt is Pattaya Lager Beer. Het kan natuurlijk ook aan mijn gestel liggen maar na het nuttigen van een drietal van deze biertjes kreeg ik last van oprispingen die al snel evolueerden tot fors uit de kluiten gewassen boeren… Misschien scheelt er iets aan het carboniseringsproces want een week later was het wéér van dat… Phuket Lager Beer – het gewezen Phuket Island Beer – is van een andere categorie. Fris met een fruitig element en hints van limoen en citroengras. Het kwam voor het eerst op de markt in 2002 en  wordt gebrouwen in het Bangkokse filiaal van San Miguel en in de Cambodjaanse Phnom Phen Brewery. Door de connectie met het Filipijnse San Miguel is Phuket Lager bij mijn weten het enige Thaise lokale bier dat intussen ook in de Verenigde Staten en sommige Europese landen (o.a. Frankrijk en Spanje) te verkrijgen is. Thai Amarit Klassik Lager dat exclusief door San Miguel wordt gebrouwen, beschouw ik ook als lokaal want geproduceerd en hoofzakelijk gedistribueerd in de provincie Pathumthani. Thai Amarit Bangkok Beer is hun meest gebrouwen pils en populair in Bangkok en omgeving maar steekt helaas niet boven de middelmaat uit.

Chao Siam Witbier is een product van Chao Siam. Ik heb me laten vertellen dat het als eerbetoon aan de Vlaamse brouwers en hun wereldberoemde witbieren effectief de naam van witbier kreeg. Het is, heerlijk koud geschonken, een niet al te straffe (4,7 %) en vooral lekkere dorstlesser met een uitgesproken citrus aroma.  Dit biertje komt uit de stal van de  in Bangkok gevestigde Thai-Australische Joint Venture Chao Siam brouwerij, die ook de Chao Siam Pale Ale en Indian Pale Ale op de markt brengt.

Overduidelijk Ouits geïnspireerd is de Tawandang German Brewery in Bangkok. Naast de traditionele lagerpils kan men hier ook terecht voor een Dunkel & Weizen. Ik heb enkel kans gezien om dit laatste bier te degusteren en ik moet toegeven dat dit product me aardig beviel. Het aroma bevat zonder twijfel een vleugje banaan en qua smaak is er ook een onmiskenbare fruitige component met wat volgens mij een zweem van korinader was. Alleen iets te veel belletjes naar mijn smaak maar verder een prima dorstlesser.

Chalawan Pale Ale – MeSamong / Shutterstock.com

Helemaal fruitig is de Silom Jackfruit Porter van Silom Brewery, het meest recente product (2017) van de Silom Brewery. Deze mictro-brouwerij doet zich opvallen door kwalitatief en innovatief brouwen en dat kan alleen maar toegejuicht worden. Silom heeft onder meer ook een Weizen en twee forse stouts op de markt. De aardedonkere Pirates Stout heeft zelfs een alcoholpercentage van 10% en is daarmee één van de sterkste Thaise bieren.

Gelukkig laten steeds meer kleinere ondernemingen zich niet meer uit het lood slaan door de rigoureuze regelgeving en het quasi-monopolie van de groten. En gelukkig maar, want hun inspanningen worden door de ware liefhebbers van het fonkelende gerstenat naar waarde geschat. Neem nu bijvoorbeeld de producten van Eleventh Fort Brewing. Deze brouwerij in Samutprakan die begon als een semi-illegale huisbrouwerij, is een van de jongste spelers op de makt van micro-brouwerijen want opgericht in 2105. Ondanks de prille leeftijd wordt de kwaliteit van de producten die hier de brouwketels verlaten door kenners al erg hoog ingeschat. In Elevent Forth wordt overigens niet alleen bier gebrouwen maar het is ook een koffiebranderij. Gelet op mijn meer dan gezonde afkeer van dit stinkende goedje uit de hel moet u hier van mij geen recensie verwachten en beperk ik mij tot het door hen geproduceerde gerstenat. Zij hebben drie bieren die heel het jaar zowel op fles als van het vat verkrijgbaar zijn waarbij ik vooral door de volle, eerlijke smaak van hun donkere Black India Pale Ale (8 %) werd geporteerd.

Full Moon Brewworks zit niet in Bangkok maar op Phuket. Ook deze micro-brouwerij, met niet minder dan 19 biertjes in de aanbieding, is een bijzonder bezige bij.  Het was de eerste Thaise mictobrouwerij die met een gouden medaille werd onderscheiden voor een huisbier. In 2016 kregen ze goud voor hun Chalawan Pale Ale op de World Beer Awards in Londen. En dit was niet ten onrechte zoals ik zelf mocht getuigen want dit is gewoon een ééééérrrg lekker pintje… Deze brouwerij produceert verschillende witbieren, die helaas niet allemaal kwalitatief even sterk zijn, en een handvol speciale biertjes. In deze laatste categorie heb ik een paar glazen van een brouwsel met de naam FMX – 0809 mogen proeven: een bier op basis van ananas: verrassend fris met een volle, dominant fruitige afdronk met een toets van peper. Voor de liefhebbers van apart bier een aanrader. Ze hebben zelfs een ‘Belgian’ Indian Pale Ale en een sezoenstype, de Dusk till Dawn, een ‘Belgian farmhouse ale’ een goudkleurige, bijna romige pils in hun aanbod zitten…

Dirty Forty is ontsproten uit het brein van drie vrienden, de Bootleg Brothers, waarvan er twee het biercafé The Counting Sheep runnen. Ze hebben zowel een pils (4,5%) als een amberkleurig biertje (5%) in hun beperkte assortiment zitten. Ik heb enkel kans gezien de amber te degusteren en ik geef grif toe dat een aangenaam, zacht wegdrinkend biertje is. Een absolute troef is dat deze brouwers voor puur natuur gaan en geen bewaarmiddelen toevoegen aan hun product. De kerel die achter het Taopiphop Ale Project steekt haalde in het begin van 2017 de krantenkoppen toen hij werd gearresteerd wegens het runnen van een illegale huisbrouwerij.  Eens vrijgelaten opende hij een paar weken later zijn eigen bar en in mei van datzelfde jaar lanceerde hij zijn eerste, legale want in Vietnam gebrouwen bier, Hurtster. Een op het Vlaamse sezoenstype geënt mild bovengistingsbier met een volle hopsmaak.

Prachaya Roekdeethaweesab / Shutterstock.com

Micro-brouwerij Bannok lanceerde in oktober 2017 Kiss me Deadly (5%) een frisse pils met een overduidelijke lychee-toets én een Indian Pale Ale, Honey Bomb (5%). Ik heb enkel de Kiss me Deadly kunnen nuttigen. Een best lekker weghappend pilsje maar naar mijn smaak net iets té zoet… Eén van de meest recente craft beers op de Thaise markt is Sivilai, een niet onaardige, in Vietnam gebrouwen pils (5%) die in het begin van deze maand werd gelanceerd.  De vader van dit biertje is de eigenaar van legendarische Let the boy oe Beer Bar in Bangkok.  Het is een ambitieuze pils want met een winkelprijs van 69 bath wordt hij aangeboden aan een beduidend lagere prijs dan de meeste craft beers. Bovendien zal hij binnen een paar weken verkrijgbaar zijn in supermarkten als Tops, Central, Foodland en Makro.

Er zijn nog enkele tientallen andere bieren van Thaise microbrouwerijen op de markt, vaak gebrouwen in buurlanden als Laos en Cambodja, maar ik bespreek ze niet omdat ik er tot nu toe niet de hand op heb kunnen leggen. Desalniettemin Waarde Lezer, hebt u na dit beperkte overzicht, ongetwijfeld de indruk opgedaan dat er nog hoop is en we héél misschien ooit nog van een échte Thaise Biercultuur mogen gaan spreken… Schol!