Teochow begraafplaats
De Teochew Cemetery (Thai: สุสานแต้จิ๋ว) is een grote begraafplaats in het Sathorn district van Bangkok, dat zich uitstrekt over een gebied van ongeveer 105 rai (bijna 17 hectare).
De begraafplaats werd gesticht in 1899 en bestaat in feite uit drie aaneensluitende begraafplaatsen, elk bestuurd door een eigen organisatie. In 1996 begon het districtsbestuur met de renovatie van het vervallen terrein en een deel van de begraafplaats doet nu dienst als openbaar park.
Het park
Dagelijks wordt het park bezocht door wel 1.000 mensen, die voornamelijk in het Sathorn district wonen of werken. Er zien voorzieningen voor meerdere sporten, maar men kan er ook wandelen, de lunch gebruiken of op een bankje zitten en genieten van stilte in het anders drukke en dichtbevolkte district.
Het BK Magazine maakte een verhaal over Teochew Cemetery en interviewde o.a. een regelmatige bezoeker, genoemd Heng. Al ruim 20 jaar komt Heng in het park om er vijf keer per week te hardlopen. Omdat er verder geen goede mogelijkheden zijn om te joggen, komt hij naar het park op de begraafplaats, maar geeft toe, dat hij nog altijd een beetje bang is.
“Een keer rende ik hier rond 4 uur ’s ochtends. Ik was helemaal alleen, maar het voelde alsof er iemand naast me rende”, zegt hij, terwijl hij met zijn armen in een boog zwaait en uitkijkt over de rijen Thais-Chinese graven waar hij zich tussendoor beweegt om te oefenen. “Het kan een soms een beetje eng worden, maar ik doe mijn dagelijkse oefeningen voor mijn gezondheid. Ik heb meer angst voor een ziekenhuis dan voor geesten”
Het verleden
De Teochow Cemetery is niet altijd een plezierige verzamelplaats geweest. De begraafplaats werd gesticht in 1899 als laatste rustplaats voor migranten, waarvan de stoffelijke resten niet naar hun moederland getransporteerd konden worden. Er zijn tienduizenden doden begraven, waarvan een groot aantal anoniem, omdat er geen familie was of geen familie, die de zorg van de begrafenis op zich namen.
Onder het bewind van Field Marshal Sarit Thanarat eind vijftiger jaren/begin zestiger jaren werd de begraafplaats gebruikt voor executies. Later werd het ook een bekende plek voor zelfmoorden.
Het verleden heeft Teochow Cemetery een slechte reputatie bezorgd onder de bewoners van het district, die er ook nog eens van overtuigd waren, dat er vele geesten rondwaarden. Heng vertelde, dat hij zijn moeder bijvoorbeeld voor geen prijs het park in krijgt.
Tegenwoordig
In 1996 werd de oorspronkelijk afgesloten begraafplaats “nieuw leven ingeblazen”. In overleg met de geestelijke leiders van de Thai-Chinese gemeenschap heeft het districtsbestuur het park geopend, waarmee een groene long voor bewoners werd gecreëerd, die dichterbij is dan het vaak drukke Lumphini Park.
Lees het hele verhaal in BK Magazine via deze link: https://bk.asia-city.com/
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
In 2009 en 2012 ik bezocht de begraafplaats, die The straits-born Chinese Cemetery (สุสานจีนบาบ๋า) genoemd werd. Het was destijds een vervallen zootje in het midden van Bangkok’s hoog en laagbouw. Er waren inderdaad nogal wat soidogs roaming around.
Ik heb wat foto’s: https://www.antoniuniphotography.com/p119168915
Beste Ton Uni, kan een falang van gelijkwelke nationaliteit toestemming krijgen voor op deze begraafplaats begraven te worden, of is het uitsluitent alleen voor Thai/Chinezen.
Beste, is deze begraafplaats alleen voor Thai/Chineese mensen of kan je als falang daar ook begraven worden.?
Ik denk dat de begraafplaats alleen voor Chinezen bestemd is.