De huwelijksmarkt voor gestudeerde Thaise vrouwen
Een facebookvriendin – 25 jaar, onderwijzeres, boerendochter, bovengemiddeld aantrekkelijk, kinderloos, ongetrouwd en ook geen vaste vriend – klaagde op haar account over het gebrek aan potentiële huwelijkskandidaten.
Het was niet echt serieus bedoeld maar de ondertoon was dat wel. Een berekening liet namelijk zien dat er voor elke 73 Thaise vrouwen maar 1 geschikte man beschikbaar is. Bij die berekening vielen alle mannen ouder dan 50 af (helaas, helaas) maar ook zou bijvoorbeeld de seksuele geaardheid van 33% van de mannen een relatie in de weg staan:
ผู้หญิงไทย มีทั้งสิ้น 33.3 ล้านคน
-ผู้ชายไทย มีทั้งสิ้น 32.1 ล้านคน
-เป็นตุ๊ดและเกย์(1ใน3) 10.6 ล้านคน
-อายุเกิน 50 ปี 7.5 ล้านคน
-อายุต่ำกว่า 20 ปี 6.5 ล้านคน
-พิการ 1 ล้านคน
-ติดยาเสพติด+ติดคุก+มีคดี 1.2 ล้านคน
-คงเหลือชายไทย อายุ 21-49 ปี 5.3 ล้านคน
ผลวิจัย ผู้ชายดีๆ ( พอมีฐานะ นิสัยดี ไม่ขี้เมา ไม่เจ้าชู้ )
มีอยู่ประมาณ 1 ใน 20 ของชายแท้
-คงเหลือผู้ชายไทยดีๆ ให้ผู้หญิงไทยเลือก 0.265 ล้านคน
-หญิงไทย อายุ 21-49 ปี มีทั้งสิ้น 19.3 ล้านคน
ดั่งนั้น สัดส่วน ชายไทยที่ดี กับหญิงไทย เป็น 1 : 73
หมายความว่า ผู้หญิง 73 คน มีโอกาสมีผัวแค่ 1 คนเท่านั้น
เลือกหลายๆเข้าเด้อ สูสิบ่ได้ผัวนำเขาเด้เตือนแล้วเด้อ
Ook de Bangkok Post heeft wel eens melding gemaakt van het op steeds latere leeftijd trouwen van Thaise vrouwen en van teruglopende kinderaantallen tot minder dan twee kinderen per vrouw. Dat laatste zou natuurlijk op niet al te lange termijn moeten resulteren in een krimpende bevolking.
De Bangkok Post had het natuurlijk over de situatie in Thailand als geheel; op het platteland zijn er nog relatief veel meisjes die al op zeer jonge leeftijd een kind krijgen en dan ook meestal op die leeftijd trouwen. Ik denk niet dat de Isaan zal ontvolken door te weinig kinderen maar mogelijk wel door de trek naar Bangkok en andere delen van Thailand waar de werkgelegenheid beter is.
Op jonge leeftijd kinderen krijgen is meestal funest voor het volgen van vervolgonderwijs. Zo ken ik een meisje dat toen ze 16-17 was zwanger raakte en trouwde. Haar man had gelukkig werk en zij begon samen met haar schoonmoeder een wegrestaurantje waardoor ze haar dochtertje na schooltijd kon opvangen. Haar inkomsten zijn waarschijnlijk minder dan het minimumloon maar samen met het loon van haar man kunnen ze redelijk rondkomen. Nu, 6 jaar later, verwacht ze haar tweede kind want het gaat gelukkig goed met haar huwelijk.
Minder gelukkig was een meisje dat al zwanger raakte toen ze 14-15 was. Ook zij trouwde maar de man kon hier geen vast werk vinden en vertrok daarom naar Bangkok terwijl zij in Ubon bleef om haar schoolopleiding af te maken. Door die scheiding van tafel en bed kwam echter een spoedig einde aan haar huwelijk. Kort daarop is zij ook naar Bangkok vertrokken – 16 jaar oud – om werk te zoeken met achterlating van haar zoontje bij haar moeder. Triest natuurlijk, temeer daar het een uitermate slim meisje betrof.
Maar voor de meisjes die niet als tiener zwanger raken en daarom een studie kunnen aanvangen liggen de problemen op een ander vlak: ze kunnen veelal geen geschikte partner vinden. Waarschijnlijk komt dat omdat ze te kritisch zijn: ze willen geen man die ze alleen maar tot last is, met name financieel gezien. Maar er zijn natuurlijk niet alleen financiële overwegingen. Zo roken en drinken veel Thaise mannen te veel in de ogen van de vrouwen. Verder gebruiken ze soms drugs en zijn ze niet altijd betrouwbaar in de relatie.
Maar de onmogelijkheid van veel jonge mannen om een goed inkomen te genereren speelt waarschijnlijk toch wel de hoofdrol. En dat hangt natuurlijk samen met hun geringe interesse om door te studeren op het moment dat ze voor die keus staan. Meisjes – ondanks dat ze soms zwanger raken en ook nog in ondertal zijn ten opzichte van jongens – gaan veel vaker studeren dan jongens, dat is althans het beeld voor heel Thailand. Voor de Isaan – waar nog meer doorzettingsvermogen nodig is om aan een studie te beginnen – denk ik dat die verhouding nog schever is. Wat mogelijk ook een rol speelt is de stimulerende rol van de ouders omdat op het platteland een gestudeerde dochter een hogere sinsod oplevert dan een dochter die niet gestudeerd heeft.
Geldgebrek bij de boerendochters die in de stad studeren speelt mogelijk ook een rol bij het niet vinden van een geschikte partner: ze hebben geen geld om uit te gaan en ook een bezoekje met vrienden aan McDonald’s bijvoorbeeld zit er meestal niet in. Ze komen dus voornamelijk in contact met boerenjongens waar ze geen trek in hebben. Niet als levenspartner althans.
Maar is de situatie echt zo nijpend voor de gestudeerde vrouwen? Ik zal wat voorbeelden geven uit mijn eigen omgeving. Naast mijn genoemde facebookvriendin ken ik nog twee boerendochters die onderwijzeres zijn geworden. Eén van 27 jaar is een jaar geleden getrouwd met een jeugdliefde maar pas nadat hij vast werk had gevonden. Ze hebben nu een zoontje. De andere onderwijzeres van 25 jaar heeft echter zelfs nog geen vaste vriend. Ook bij twee achternichtjes van mijn vrouw die allebei medicijnen hebben gestudeerd is het beeld niet veel anders: één heeft een vaste vriend maar de ander is nog zoekende. Een ander voorbeeld is van een beeldschone vrouw van 27 (met vaste baan) die na 3 jaar verkering met een niet onbemiddelde man hem aan de kant gezet heeft, haar moeder tot wanhoop drijvend want die had in het dorp al rondgebazuind dat haar dochter een rijke man aan de haak geslagen had. Het voorbeeld geeft overigens wel aan dat geld – ook in Thailand – natuurlijk niet alles bepalend is.
Verder ken ik twee dochters van vriendinnen van mijn vrouw die nog geen vriend hebben terwijl ze allebei al richting 40 gaan en uitstekende banen hebben. Maar soms ligt het aan de man die niet wil trouwen. Zo heeft een zoon van een vriendin van mijn vrouw al 8 jaar verkering. Zoon en vriendin zijn al bijna 40 jaar en hebben uitstekend betaalde banen maar zelfs een dreigement van haar kant om iemand anders te gaan zoeken heeft hem nog niet kunnen vermurwen; hij houdt nog steeds liever vast aan het vrijgezellenbestaan.
Liggen hier kansen voor farangs? Natuurlijk, maar er is weinig belangstelling bij de vrouwen om Thailand permanent te verlaten. En ik heb beslist niet de indruk dat ze wanhopig op zoek zijn naar een man, ze blijven hoge eisen stellen aan hun toekomstige partner. Farangs maken dus alleen kans als ze goed in de markt liggen al hebben ze misschien een streepje voor op Thaise mannen. Overigens zijn de laatste twee huwelijken dit jaar waar ik van hoorde tussen twee Thaise vrouwen en twee Nederlandse mannen. Alle vier waren het dertigers, dus dat is in overeenstemming met de door mijn facebookvriendin genoemde bovengrens van 50 jaar. Bovendien waren het in alle twee de gevallen hele aardige mannen. En de vrouwen? Buitengewoon aantrekkelijk.
Overigens is de situatie in bijvoorbeeld de USA niet echt anders. De Journal of Marriage and Family: “The primary reason why the U.S. marriage rate has been declining is because there is a lack of economically-attractive men”.
En: “Marriage is fundamentally an economic transaction”.
En: “Young women’s educational levels on average now exceed their male suitors”.
Huffpost: “75% of all women in the United States would have a problem dating an unemployed man”.
Over deze blogger
- Geboren in 1950, in Thailand getrouwd in 1977, geëmigreerd in 2011. Twee geweldige kinderen en 5 lieve kleinkinderen. We wonen nu met z’n tweeën in de Isaan met de eerste buren op zo’n 250 m. Al 5 jaar zijn we zelfs de provincie Ubon niet uit geweest. Uitgaan: een paar keer per maand uit eten. Saai? Geïsoleerd? Nee. Op de foto is te zien hoe ik hier leef: buiten, omringd door natuur, luchtig gekleed, naar m’n zin en op z’n tijd bezoek, zoals van achterkleinkind Nalin. “Achter”, omdat haar moeder ons oma en opa noemt. Hobby: zoeken naar betrouwbare nieuwsbronnen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand1 november 2024Je maakt van alles mee in Thailand (165)
Leven in Thailand17 oktober 2024Je maakt van alles mee in Thailand (155)
Leven in Thailand28 september 2024Je maakt van alles mee in Thailand (147)
Achtergrond23 maart 2024Is sporten in een tropisch klimaat verantwoord op je oude dag?
Een belangrijk punt wordt niet genoemd en is vaak ook de reden dat er niet wordt getrouwd en de man liever vrijgezel blijft namelijk de sinsod, bruidsschat. Absurde bedragen zie ik soms voorbijkomen bijvorbeeld iemand met een normale baan ( 20.000 tot 30.000 baht per maand inkomen) welke even 500,000 tot een miljoen mag ophoesten op dan wettig van bil te mogen gaan. Legio ken ik die met dit soort bedragen te maken krijgen en dan moet er geleend worden bij familie of bank of werkgever om maar aan die onzin te voldoen waarbij de man verplichtingen tot terugbetaling op zich neemt van 20 jaar lang; en dan maar hopen dat vrouwlief niet vreemd gaat want de moraal is vrij los en dat geldt net zo goed voor de vrouwen. Dus begin bij het begin en verbied bij wet de
discriminerende maatregel van sinsod en dan belast je de, meestal jonge man, niet met een berg schulden. En idem de onzin van weer een sinsod als er opnieuw wordt getrouwd door de vrouw tot zelfs de oma van in de 40 durft nog sinsod te vragen.
Je moet goed gek zijn om in te gaan op die sinsod onzin.
Ik ben nu anderhalf jaar samen met mijn Thaise vriendin en we gaan volgend jaar trouwen.
Eénmaal is die sinsod ter sprake gekomen, waarop ik kordaat heb uitgelegd dat ik daar niet aan mee doe en ook geargumenteerd waaròm ik dat niet doe.
Die boodschap is duidelijk overgekomen en het onderwerp is afgehandeld.
Ik ben ‘goed gek’. Twintig jaar geleden sinsod betaalt, ik meen 700 dollar. Maar het huwelijksfeest was véél duurder. Het hele dorp was op komen dagen. Later in Nederland nog eens voor de wet. Thaise vrouwen zijn heel erg kostbaar.
Tino,
Graag had ik jouw stelling: Thaise vrouwen zijn heel erg kostbaar.42 jaar eerder gehoord. :=)
Maar inderdaad al bij al een dure investering , waarbij het geld duidelijk beter besteed had kunnen worden dan het in het Thais moeras zien verdwijnen.
Ik hoop dat velen het er beter hebben afgebracht, maar ik heb zo mijn twijfels.
Al bij al nog steeds na 42 jaar gelukkig getrouwd.
Ik ben 41 jaar geleden getrouwd met een meisje uit de Isaan. Toen sinsod ter sprake kwam heb ik hen
duidelijk gemaakt dat daar geen sprake van kon zijn. Er is nadien nooit meer over gesproken ook. Mijn vrouw en ik zijn nog altijd gelukkig samen.
Ik denk dat je de essentie van de scheefgroei hebt aangehaald, dit in combinatie met beter studeren.
Mijn 46-jarige vriendin, die ergens al een 17-jarige zoon heeft lopen, begon ook eens over sinsood, waarop ik haar wees, en op haar leeftijd, en op haar zoon, en dat sinsood dan al lang niet meer van toepassing is. Mijn vorige Thaise vrouw (die voordien ook was gehuwd), en ook een vroegere vriendin heb ik bevraagd, en beiden stelden dat er wel nog sprake kon zijn van sinsood, van maximaal 20.000 THB …
Ik wees mijn vriendin er op, dat sinsood lijkt op een vorm van slavernij, en als je de familie betaalt, wordt je eigenaar, waarna de discussie (voorlopig ???) stopte.
Ik zat van de week met mijn vrouw bij kennissen uit Nederland die op vakantie waren aan de maaltijd bij een restaurant naast een Alcazar of Tiffany theater te Pattaya. Bij ons was aangeschoven een oude Thaise vrouw die later 65 jaar oud bleek te zijn. Zij was manager van dit showtheater en verdiende volgens eigen zeggen zo’n 100.000 baht per maand. Was veel bereisd en wist veel te verhalen. Zij was alleen en werd altijd door een chauffeur van en naar haar appartement gebracht. Zij verkoos om alleen te zijn want kon mannen vanwege hun nare gewoonten niet goed velen als partner. Uit alles was op te maken dat deze dame uit de betere klasse kwam en goede opleidingen had genoten. Stoppen met werken was geen optie voor haar. Haar levenswijze en uitgaven patroon zou dan dusdanig worden dat er nog maar weinig was om happy mee te zijn. Haar pensioen zou uitkomen op 3800 baht per maand en dat is in schril contrast tot wat ze nu had. Wel had deze dame alcohol en sigaretten nodig om bij de les te blijven, volgens haar zeggen. Zij verkoos ervoor om zo te leven en ik dacht nog ja beter als een relatie aangaan, zoals ze in het verleden wel had gedaan en daarbij ongelukkig te zijn. Wat mij betreft is het van belang dat mensen hun eigen broek op kunnen houden en in zichzelf investeren door middel van opleiding en werk. Aanvullend is het fijn om een goede partner te vinden, maar dat gaat niet voor een ieder op. Ken jezelf en sta achter je keuzes en maak er wat van. Er is genoeg wat vreugde en blijdschap kan geven, als je er maar voor open staat.
1 op de 3 thais mannen is homo ??? volgens het artikel
Er staat seksuele geaardheid; is een wat breder begrip.
ผู้ชายไทย มีทั้งสิ้น 32.1 ล้านคน 32.2 miljoen Thaise mannen
-เป็นตุ๊ดและเกย์(1ใน3) 10.6 ล้านคน ตุ๊ด toet (hoge toon) is een travestiet, เกย์ gay is een homo, samen 10.6 miljoen, één op de drie mannen dus. Lijkt mij een heel klein beetje overdreven.
Een paar dagen geleden heeft een jongen van 13 jaar een andere jongen en klasgenoot doodgeschoten die hem steeds pestte met ’toet’, travestiet. Ligt best gevoelig.
https://www.bangkokpost.com/thailand/general/1818919/%E0%B8%BAboy-13-shoots-dead-classmate-who-repeatedly-bullied-him
In het parlement ligt nu een wetsvoorstel op huwelijk tussen gelijke seksen. Twee mannen zoenden elkaar daar in het openbaar. Parlementsvoorzitter Chuan stelt een ‘onderzoek’ in.
In 1990 (ja, 20 jaar geleden) werden recruten in het noorden gevraagd naar hun sexuele gedrag. In een groep had 8 % sexueel contact gehad met mannen, in een ander district 26%. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen, zo’n 10-15%,schat ik, en is in 20 jaar eerder wat toegenomen dan afgenomen (door de meer liberale sexuele moraal).
Dit betekent dat 15% van de mannen niet uit is op een huwelijk met een vrouw. En dus is de verhouding op de huwelijksmarkt verre van 1 op 1.
https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/—asia/—ro-bangkok/—sro-bangkok/documents/publication/wcms_356950.pdf
Dat is wel een leuke creatieve rekensom om tot een niet bestaand vrouwenoverschot of mannen tekort te komen.
Er zijn namelijk meer jeugdige mannen dan vrouwen in Thailand. Pas vanaf de rijpere leeftijd (ergens in de 30-40 jaar) is er een omslagpunt dat er meer vrouwen dan mannen zijn. Dus de buitenlandse man kan het best een oudere vrouw trouwen, hoe ouder hoe beter. 50+ ofzo. Daar doe je de Thaise maatschappij dan echt een baat bij.
Die jongere vrouwen hebben door de boot genomen natuurlijk bij voorkeur een man die niet te ver van hen afstaat: niet ontzettend veel ouder of jonger. Een deel van de mannen valt dan af omdat ze homo zijn, maar het aantal vrouwen wat afvalt omdat ze lesbisch zijn dlzal toch niet veel verschillen? Blijft er nog een min of meer evenwaardig man-vrouw ratio over. 1 man op 1 vrouw.
Maar dan komt het wensenlijstje: toch ook fijn als hij de taal spreekt, je niet hoeft te migreren en hij tenminste in zijn eigen inderhoud kan voorzien. Hij moet ook niet lelijk zijn of dom, geen sociaal onwenselijk gedrag (drugs etc). Liefst natuurlijk een man waar je op gelijk niveau zit qua denken en doen. Dat beperkt het aantal potentiële partners al behoorlijk. Gaat even zo goed op voor de mannen, tenminste als je het mij vraagt. Ik zie tientallen vrouwen her en der voorbij komen, maar eentje waarvan ik denk ‘goh dat is wel een potentiële kandidaat’, da’s nog verdraaid lastig.
Nu schijnt uit onderzoek dat mannen het er moeilijk mee hebben als hun/de vrouw beter opgeleid is of meer inkomen binnen brengt. De man kan dan niet zijn natuurlijke leiderschaprol opzich nemen ofzo. Geloof ik zelf niet in maar wie weet verstoord dit het veld wel enigszins. Op elk potje past een dekseltje maar dat is toch nog flink wat zoeken. Voor mannen is het al moeilijk, mogelijk voor vrouwen nog net een tikkie extra lastig om hun droompartner te vinden.
Bronnen: Thaise ministerie en CIA Factbook:
– https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_Thailand
– http://web.nso.go.th/en/survey/pop_character/pop_character.htm
Het rekensommetje klopt volgens mij niet helemaal:
– er zijn onder de mannen relatief veel homosexuelen en naar mijn ervaring met 13 jaar universitair onderwijs (18-23 jarigen) veel minder vrouwelijke homosexuelen;
– elk jaar verongelukkken pakweg 20.000 mannelijke jongeren (tussen 16 en 26 jaar) in het verkeer
– dan zijn er nog jongens die monnik worden voor het leven.
Het saldo is volgens mij echt NIET 1 op 1 als je van kandidaten op de huwelijksmarkt uitgaat.
Punt 1, kun je het % homoseksuelen onderbouwen met bronnen beste Chris? Anders is dit anekdotisch bewijs niets meer waard dan ‘nou als ik uit mijn raam kijk…, bij mij in de straat…’ . Ik vind alleen cijfers dat een procent of 8 LGBT is. https://www.nationthailand.com/national/30359180
Uit andere cijfers zou blijken dat meer Thaise vrouwen met vrouwen de lakens hebben gedeeld dan Thaise mannen met mannen.”In the same survey 12 percent of men and 16 percent of women said they had slept with somebody of the same sex. ”
http://factsanddetails.com/southeast-asia/Thailand/sub5_8d/entry-3248.html
Zonder evident bewijs kan ik niet uit gaan van een opvallende/significante ratio verschil tussen LGBT mannen en vrouwen in Thailand.
Punt 2, ja er vallen veel doden onder jongemannen maar toch is daar een mannenoverschot onder de jongeren.
Cijfers 2016 CIA factbook (die van andere bronnen/metingen verschillen nauwelijks)
Geboorte: 1,05 mannen op 1 vrouwen
<15 jaar: 1,05 mannen op 1 vrouwen
15-24 j: 1,04 mannen op 1 vrouwen
25-54 j: 0,98 mannen op 1 vrouwen
55-64 j: 0,89 mannen op 1 vrouwen
65+: 0,78 mannen op 1 vrouwen
Totaal: 0,97 mannen op 1 vrouwen.
Dat mannen door hun gedrag, risico's etc eerder dood gaan is dus wel duidelijk. Het omslagpunt ik sekse ratio zien we dan ook op middelbare leeftijd (zeg rond de 40 jaar).
Punt 3. Cijfers? Hoeveel is die inpakt op de hele huwelijksmarkt? Hou verhoud dat zich tot mannen en vrouwen die om andere redenen bewust geen relatie aan gaan?
Hier gaan we we weer met dat bronnen fetishisme. Wel eens gehoord van OBSERVATIE als (wetenschappelijke) onderzoeksmethode? (Ik geef toe dat het moeilijk is om Thais te observeren als je in Nederland woont maar misschien zou je anderen die hier wonen eens wat meer moeten vertrouwen of het voordeel van de twijfel geven)
Ik zie elk jaar 100 nieuwe studenten: 65-70 % mannen, 30% vrouwen. Al 13 jaar lang. Daarnaast zie ik jaarlijks honderden studenten op feesten en andere student-activiteiten. In mijn klassen (van ongeveer 25 studenten zijn er dus zo’n 17 vrouwen en 8 mannen en van die mannen is er zeker 1, soms 2 homosexueel, van de vrouwen ongeveer 1. Die homosexuele vrouwen komen er ook meer openlijk voor uit door andere vrouwen in de klas en daarbuiten aan te raken. Doen de mannen eigenlijk nooit.
Als je alleen bronnen gelooft denk je vast ook dat nog geen 1 % van de Thaise werkeloos is. Kom eens kijken, zou ik zeggen. Ik heb in mijn reactie overigens geen percentage homosexuelen genoemd………
Bronnen (meervoud) kan van alles zijn: krant , statistiekbureau, wetenschappelijk onderzoek, of een breed en divers scala aan observaties. 1 bron is geen bron. Een observatie in 1 klas acht ik onvoldoende, pas met een dikke stappel met dergelijke observaties in diverse scholen zou ik er waarde aan durven te hechten. Ik hoef jou als docent toch niet uit te leggen dat 1 enkel anekdotisch bewijs bij lange na niet overtuigend is. Ik neem aan dat je van je studenten ook bronvermeldingen verwacht. Zonder bredere onderbouwing kan ik niet zomaar aannemen dat het aantal homoseksuele mannen in Thailand een serieuze/ernstige impact heeft op de datingpool van hetero/bi-seksuele Thaise vrouwen.
1 klas? 13 jaar elk jaar 100 nieuwe studenten en enkele honderden per jaar buiten mijn klassen. Is 1300 jongeren, een redelijke steekproef zou ik zeggen. En praten en discussieren met deze studenten over onderwerpen waaronder ook de huwelijksmarkt zoals laatst toen zij een blind-date evenement organiseerden. Het overgrote deel van de vrouwen in mijn klas heeft moeite om een vriend te vinden, al 13 jaar lang. Sommigen worden er zelfs lesbisch van.
Ja, mijn studenten moeten ook zo veel als mogelijk bronnen noemen maar ik vraag ook dat ze kritisch zijn op hun bronnen: welke krant, website; en een confrontatie van bronnen die blijkbaar het tegendeel beweren zonder vooringenomenheid. En kritisch nadenken over wat er aan de hand is en waarom. Dat mis ik bij jou. Bepaalde bronnen zijn blijkbaar per definitie verdacht, anderen geven per definitie de waarheid. Het rare bij jou is dat bronnen van buiten Thailand (met duidelijk bepaalde belangen) blijkbaar meer de waarheid vertellen dat bronnen in het land. Je bent te eigenwijs en te weinig flexibel. Wellicht een moeilijke man om mee samen te leven. Laat ik je dit vertellen:
1. niets is in Thailand wat het lijkt;
2. over heel veel zaken en veel meer personen dan alleen de belangrijkste familie wordt weinig tot niets vermeld in bronnen;
3. er zijn duizenden doofpotten per dag
4. de misdaad-journalistiek is zwak ontwikkeld.
En dus zou ik naast ‘bronnen’ absoluut ook observaties en ‘off the record’ feiten in de analyse van Thailand betrekken.
‘Ik zie elk jaar 100 nieuwe studenten: 65-70 % mannen, 30% vrouwen…… In mijn klassen (van ongeveer 25 studenten zijn er dus zo’n 17 vrouwen en 8 mannen en van…’ Dus…
OBSERVATIE is alleen een wetenschappelijke methode als je dat gericht en volledig doet. Jouw methode is meer ‘mijn indruk is dat..’ Ik geloof er bijvoorbeeld niets van dat jij voor 100 procent zeker kan zien of iemand homoseksueel is of niet want je vraagt het dus niet, toch? Alleen observatie. De fouten marche bij elk onderzoek ligt tussen de 10 en 20 procent. Als je alleen observeert is dat wel 20-40 procent.
Bronnen fetisjisme. Ik heb medelijden met je studenten.
Ik ben er eigenlijk vrij zeker van dat jij, als jouw ogen en oren goed zijn, voor 99% zeker kunt zeggen dat een Thaise jongen homosexueel is aan de manier waarop hij loopt, praat, zijn (vrouwen)tas draagt en zich opmaakt (gezicht,nagels).
ok…foutenmarge 1%.
Leuk boek voor je onder de kerstboom:
https://en.wikipedia.org/wiki/How_to_Lie_with_Statistics.
waar gaat dit geanalyseer en cijfermatige uitkkmsten nou eigenlijk over.
Typisch een Nederlands trekje om alles maar in hokjes te plaatsen.
Of iemand gay, ladyboy, bisexueel is of welke geaardheid dan ook maar, brengt helemaal niets extra’s.
Zo zou je ook kunnen gaan berekenen hoeveel er na 10 jaar achterkomen dat ze niet gay, maar biseksueel zijn enz. enz.
Het onderwerp is trouwens: De huwelijksmarkt voor gestudeerde Thaise vrouwen.
Er zijn volgens mij zijn erveel vrouwen die gewend zijn een bepaalde structuur op te bouwen in hun werkzame en privé leven.
Na verloop van tijd treedt een zekere gewenning op die behoorlijk verstoord kan raken door het aangaan van een relatie.
Ik kan mij zo voorstellen dat velen gebruik maken van een escort of een op afroep beschikbaar sexmaatje hebben.
Handig toch en geeft geen verplichtingen, behalve het financiële aspect.
Zo is dat Khun Tak het stikt van de Tommy’s en de vrijgezellen gestudeerde ‘zobeniknietvrouwen’ tussen maandagochtend en vrijdag middag.
Woensdagavond ligt altijd moeilijk dat wel maar de joga en zo is ook een hobby nietwaar.
Ze zijn niet allemaal ‘zo’ natuurlijk.
Zal er voor elk iemand een partner zijn, 1 op 1? Nee, maar dat verschil zal niet schrikbarend uit het lood zijn geslagen en het verschil wat er is op de huwelijksmarkt (tot zeg 30-40 jaar) zal niet echt komen door het aantal homo’s, lesbiennes, biseksuelen, in het verkeerde lichaam geborenen, vrouwen of mannen die vroom voor het geloof kiezen enzovoort.
Ik denk dat wat er aan mismatch is meer in sociale oorzaken te vinden is. Denk aan verschil in doen en denken, karakter opleiding, werk, sociale groep, enzovoort. Met een groeiend aantal goed opgeleide vrouwen en mannen die daar achter blijven krijg je dan te maken met vrouwen met een goede baan en mannen met een minder goede baan. Als de vrouw dan geen man wil die minder goed af is, of de man geen vrouw wil die hoger op de sociale ladder staat (meer salaris, betere papieren, baan met meer aanzien e.d.) gaat het mank lopen. Maar op mijn bierviltje komt mijn mismatch dan niet schrikbarend ver af van 1 op 1.
Zoeken en vinden, daar ligt het probleem. Ik weet dat er in Nederland of Thailand genoeg leuke mannen en vrouwen zijn. Maar iemand vinden die aan het wenslijstje voldoet is lastig als je (meer) eisen gaat stellen. Hij/zij moet met je kunnen lachen, een beetje zoals jij denken, geen verslavingen of vervelend gedrag hebben, tijd voor je maken, niet van jou afhankelijk zijn, zelfstandig zijn maar jou ook nodig hebben op bepaalde gebieden enzovoort enzovoort, vul het wensenlijstje maar naar smaak aan. En dan moet je zo’n persoon nog eens tegen het lijf lopen en contact zien te leggen. Een goede partner vinden wordt dan al verdraaid lastiger.
Volgens mij probeer je impliciet en expliciet een Westers denkpatroon toe te passen op een Oosterse situatie. En dat gaat helemaal niet……..
In een samenleving die zeer ongelijk is en waarin Thais eigenlijk alleen met mensen van hun eigen soort, groep en familie optrekken, en daar ook hun levenspartner vinden is opklimmen op de sociale ladder via een huwelijk alleen weggelegd voor zeer aantrekkelijke Thaise vrouwen die een jongeman van rijke komaf aan de haak slaan en waar de rijke familie dat toestaat. Vergeet verder alle verhalen over verschil in doen en denken, verschil in opleiding, werk, betere papieren enz.
Zoeken en vinden: nog altijd wordt een aantal van de huwelijken gearrangeerd dus de familie (in case vader en mnoeder) zoeken en niet de jonge vrouw/man. Komt nog meer voor dan je denkt (ook in hogere kringen). Een oordeel of dat goed of slecht is laat ik graag aan anderen over. In veel landen waar de jongere zelf kiest is het echtscheidingspercentage hoog.
Het probleem is NIET zoeken en vinden.
Het probleem is volgens mij te hoge verwachtingen van relaties (al dan niet gemaakt door de media en de filmwereld: veel Japanse jongeren willen geen relatie meer omdat de sex altijd minder is dan in de films) en te geringe bereidheid om compromissen te sluiten om de ander gelukkig te maken en te houden.
In het algemeen speelt dit problem vrijwel overal waar de laatste jaren steeds meer vrouwen studeren en een hogere opleiding hebben. OOk bvb in Nederland of Zweden en ook Japan.
Wat rob.V aan het eind toevoegt speelt ook een grote rol: juist veel van de mannen die hoog zouden scoren in de ogen van deze dames willen juist niet die dames! Niet omdat ze allemaal gay zijn, maar omdat ze liever een wat onderdanige en goed verzorgende vrouw hebben. En veel alternatieven zijn er dus niet voor de dames.
En ja-het is al genoemd, al die achterlijke Isanse tradities waarvan velen zeggen dat je die moet respecteren om te voldoen aan slands wijs: die huwelijksschat etc. Wordt door mijn BKKse vrinden net zo over gesproken. Teken van grote achterstand. Dochters worden net als koeien gezien -vetmesten en zo de hoogste prijs op de markt vragen.
Ik voel me weleens onzeker met mijn Havo diplomaatje en kantoorbaantje. Ben dan wel geen simpele maar ik heb geen papieren of baan met status, geen Benz voor de deur. Dan val ik voor sommige vrouwen vast al af, manlief moet toch minstens een halve ton per maand binnen brengen ofzo bij sommige vrouwen. Zelf zal het me worst wezen of mijn partner nu een gemiddelde of zeer goede baan heeft. Wil qua denken wel een beetje op een lijn zitten maar of ze nu een bachelor heeft of een master met goede functie is mij om het even. Ik zal er niet wakker om liggen als mijn wederhelft meer in de huishoudpot stop dan ik. Onderdanig? Brrr.. Mij niet gezien (en de meeste vrouwen van hier of ginder zij dat ook zeker niet, die arme kerels die denken dat Aziaten onderdanig zijn…55).
Geef mij maar een mooie, slimme, krachtige, zelfstandige vrouw.Mag ze best uit Thailand komen, Nederland ook goed. Maar zie die leuke, slimme vrouwen maar eens te ontmoeten. Ik kijk al zeg een jaartje weer rond, want zo alleen is ook niks voor mij, maar ik ben nog geen vrouwen tegengekomen waarvan ik dacht ‘wauw, das een leuke dame!’ . Ken wel veel leuke en lieve (Thaise) vrouwen van rond mijn leeftijd (rond de 30) maar zonder die klik. Dat zijn dan gewoon vriendinnen. Als ik ze vraag waarom ze nog single zijn is het antwoord dat ze de juiste man nog niet tegengekomen zijn (zonder de ‘Thai men no good’ fabeltjes).
Ikzelf kijk nog rond, of moet ik een T-shirt laten maken? ‘gekke, beetje slimme, man zoekt lieve, knappe, leuke, intelligente, zelfstandige dame. Master geen bezwaar. Heb geen Benz, wel een groot hart.’ of zoiets. 555
Sinsod is ook in de Isaan meer en meer voor de show. Toen ik en mijn wijlen lief trouwden is het nooit ter sprake gekomen. Zij zei: jij hebt grotendeels in Nederland betaald voor het feest (was een heel schappelijk budget hoor, ik ga geen duizenden euro’s lappen), dus ik betaal hier in Thailand (het grootste deel), je moet wel ook wat geld voorschieten voor Sinsod te showen maar dat storten we na het feest weer terug. Zo gezegd zo gedaan. En naar ik hoor ben ik geen uitzondering.
Ik lees hier veel over de klaagzangen van die vrouwen. Ook de meisjes in de bars kennen er wat van om de mannen door en door slecht te maken. Ik vraag me soms af of er wel ene min of meer normale man rondloopt in Thailand ?
Het gekke is dat we nog steeds wachten op de verhalen van die mannen want die versies lijkt niemand te kennen ??
Ik zie in de Isaan anders wel leuke normale en moedige mannen die het moeten doen met een drinkende rokende en ontrouwe vrouw …….
Ben eerlijk gezegd die slachtoffer verhaaltjes van die vrouwen beetje beu……he drinks he butterfly and he hit……Uiteraard zijn zij allemaal engeltjes.
Een bruidsschat is in de betere kringen alleen nog maar een symbool. Een traditioneel toneelspelletje en dus niet meer aan de orde.
De posting gaat over de ‘de huwelijksmarkt voor gestudeerde vrouwen”. Nu weet ik niet precies wat de schrijver bedoelt met gestudeerd: middelbare school, universiteit (bba, mba, ph.d). En afgerond of niet?
Laat ik voorop stellen dat ik op de universiteit en thuis alleen te maken heb met vrouwen die tenmiste BBA-diploma hebben afgerond (soms alleen in Thailand, soms ook mba en Ph.D in het buitenland). In mijn woonomgeving heeft – schat ik – zo’n 10% een universitaire opleiding (vaak Rajabaht universiteiten) afgerond. Zegge en schrijve 1 van mijn Thaise vrouwelijke collega’s (allemaal tussen de 25 en 40) is getrouwd en dan niet eens officieel voor de wet. Een paar zijn lesbisch en de overgrote meerderheid is alleenstaand, al dan niet na een mislukt huwelijk. Datzelfde patroon geldt voor de vrouwen in mijn woonomgeving.
Er zijn drie ontwikkelingen die volgens mij van invloed zijn op de huwelijksmarkt voor gestudeerde vrouwen:
1. toenemend materialisme cq consumentisme: een huwelijk moet waarborgen bieden voor een duurzaam leven met vormen van materialisme die tenminste hetzelfde zijn als men nu geniet. Naar bed gaan kun je met iedere man en de mogelijkheden zijn ongelimiteerd sinds de intrede van internet en datingsites en -apps.
2. toenemend zelfvertrouwen van vrouwen. Hoewel mijn vrouwelijke collega’s op het werk tamelijk onderdanig zijn naar management en hoger (en eigenlijk nooit kritiek hebben) zijn zij in een persoonlijk gesprek wel tamelijk kritisch over zaken. Dit geldt ook voor die collega’s die jaren in het buitenland hebben gestudeerd en zelfs gewoond. Ik schat dat zij ook kritisch zijn als het gaat om mogelijke partners.
3. Scheiding (wellicht een groeiende scheiding) tussen de aloude waarden in de Thaise samenleving (ouders zoeken een partner, zij weten wat goed voor je is, trouwen niet uit liefde maar uit zorg/dwang voor nageslacht, mogelijke afkeuring van zelfgekozen partners, het geijkte man/vrouw patroon in werk en huishouding) en het Westerse romantische huwelijksideaal. Het valt me op dat de eerste huwelijken van de gescheiden vrouwen (ook van mijn eigen vrouw) eigenlijk allemaal zijn gearrangeerd door de ouders. Die fout wil men niet opnieuw maken en men is naarstig op zoek naar romantiek en gelijkheidsdenken die bij Thaise mannen lijkt te ontbreken. Dan maar geen huwelijk. Beter geen relatie dan een slechte relatie. Sex (soms gepaard gaand met vormen van beloning als geld, auto, betalen van rekeningen en schulden) en een relatie worden in toenemende mate losgekoppeld, zoals bijna overal ter wereld.
Als Westerse 60+ in staat zijn om 10-20 jaar jongere partners te vinden en de gestudeerden niet dan zegt dat iets over hun eigenwaarde.
Willen ze echt een relatie dan zal er water bij de wijn gedaan worden en als ze dat niet willen dan lopen ze een verhoogd risico op armoede zodra ze geen werk meer hebben.
Een relatie is daarom niet perse liefde maar het afwegen van opties die voor beide kanten op lange termijn werken.
In NL en BE heb je de luxe om te kiezen want uiteindelijk zorgt de samenleving er bij slechte tijden wel voor dat je de eindjes aan elkaar kan knopen. In een niet-verzorgingsstaat kan je beter zelf de keuzes maken wat voor de toekomst het beste is.
Gegoede families doen net zoals in NL( vooral in het verleden) aan strategische huwelijken en een bijman of bijvrouw kan daar de consequentie van zijn.
Mijn overbuurman zit in zo’n positie….sinsod van 24 miljoen baht samen met zijn vrouw gekregen en als extra een nieuwe villa van zijn ouders.
Perfect begin van een nieuwe toekomst.