De geschiedenis van de stad Pattaya
Pattaya in 1964
Van de week zat ik in een koffieshop van een cappuccino te genieten, toen ik opeens verrast werd door een oude foto van Pattaya of zoals het toen heette: Tappaya. In feite bestond Pattaya 60 jaar geleden niet. Langs de kust tussen Sri Racha en Sattahip lagen slechts een paar kleine vissersdorpjes en in de “Pattaya” baai woonden een paar vissersfamilies.
Ze verbleven hier vanwege het kalme water en de veiligheid van de baai, beschermd door de noordelijke en zuidelijke landtongen en de bergen achter hen. De naaste “buren “woonden meer noordwaarts waar ze zout produceerden (Naa klua = zout velden ).
Mensen reisden te voet of per ossenkar. Behalve de weg Bangkok – Sattahip waren er slecht begaanbare paden. De baai en het nabijgelegen eiland verstrekte goede en veilige visvangst, zodat er meer mensen kwamen wonen. Langzaamaan ontwikkelde zich een dorpje genaamd: Taphraya of Tappaya.
De algemene naam die het gebied kreeg nadat Pharaya Taksin zijn kampementen met volgelingen opsloeg om Thailand te bevrijden van de Birmezen. Hij kwam van Ayutthaya naar Chantaburi net voor de val van het Ayutthaya koninkrijk in 1767.
Het dorp groeide en de mensen wilden een eigen identiteit, zodat zij kozen voor de naam Pattaya, genoemd naar de sterke wind vanuit het Zuid-westen vlak voor ieder regenseizoen.
Het levenstempo lag laag op enkele bezoekers na bleef het rustig. Maar toen meer mensen het gebied begonnen te bezoeken, begrepen de mensen door vis te verkopen en een restaurantje te openen dat er wat meer te verdienen viel. Ook mensen uit Krung Thep (Bangkok) begonnen in het weekend deze mooie baai te bezoeken, een rit van 3- 4 uur in die tijd.
Pas tijdens en na de Vietnamoorlog en de komst van de Amerikanen met de bouw van het vliegveld U-Tapoa is alles drastisch veranderd. In 1964 kreeg Pattaya de officiële status van stad en in 1979 een Tesaban Nahkon (Municipality = gemeentehuis) met een eigen verantwoordelijkheid over de stad.
Het huidige toeristen bezoekersaantal (2013/2556) bedraagt tussen de 6 en 8 miljoen mensen per jaar van over de gehele wereld.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken28 november 2024Vers fruit in Thailand
Ambachten30 september 2024The Sanctuary of Truth Pattaya (video)
Bezienswaardigheden26 augustus 2024Thi Lo Su, de hoogste waterval in Thailand
Bezienswaardigheden4 augustus 2024Chinese tempels in Bangkok
Het is een hardnekkig gerucht dat Pattaya zoals we het nu kennen door de Amerikanen leven is ingeblazen. Men beweert dat het tijdens de Vietnam oorlog een R&R bestemming was. Dit wordt van alle kanten tegengesproken op de forums door Vietnam veteranen die nog nooit van Pattaya gehoord hadden toen. Er was weliswaar een Amerikaanse basis in U-Tapao maar Pattaya was zeker niet bekend als een R&R bestemming; Bangkok was dat veel meer maar ook dat bleef achter bij alternatieven zoals Saigon en Taipei waar meer vertier en plezier was destijds.
De introductie van de wide-body vliegtuigen en goedkoop vliegen ligt meer ten grondslag aan de ontwikkeling van Pattaya. Australiers en later ook Engelsen waren de ‘pioniers’ hier in de jaren 70. Amerikanen kwamen pas veel later, en ook nog in veel kleinere aantallen.
Her is zeker geen gerucht dat Pattaya door de amerikanen het leven is ingeblazen. De eerste klanten waren de GIs die in Sattahip en vlakbij de Utapao gebaseerd waren vanaf 1965 en toendertijd daar huishielden, vooral in heel
veel kleine bars (met meisjes) de hele weg tussen Utapao en Sattahip. Het meest bekende gebied was genoemd Kilo-10. Het GI vertier werd toendertijd een beetje te bar voor de plaatselijke bewoners en het meeste werd tegen eind zestig jaren Off limits verklaard voor amerikaanse militairen. Ze verhuisden toen naar Pattaya om zich daar te vermaken, buiten het bereik van de MPs. Als ik me goed herinner was de eerste gelegenheid een grote dancing, de Fantasy bar, in de straat wat later de Walking Street werd.
Toch wel. De weg tussen Utapao en Satthip werd wel genoemd voor vertier (kilo sip or kilo 10) maar het artikel ging toch echt over Pattaya en daar had mijjn commentaar dan ook betrekking op. Pattaya was geen plaats van betekenis voor 1970, ook niet voor Amerikaanse militairen, en die zijn zich in 1969 begonnen terug te trekken uit Vietnam. In de jaren ’70 is Pattaya voornamelijk leven ingeblazen door Australiers en Engelsen op vakantie, en niet door Amerikanen, militairen danwel burgers. Je moet deze post en commentaren maar eens lezen als het je interesseert. https://forum.thaivisa.com/topic/358302-did-america-create-pattaya/
Beste Kees, weet niet waar jij de Pattaya history vandaan haalt. Ik was daar regelmatig tussen 1971 tot 1976, meestal in Nipa Lodge. Meeste bezoekers waren US militairen van Utapao. Weinig engelsen en bijna geen van Down Under, behalve back packers. (De laatste verbleven niet in Nipa Lodge.) De US militairen bleven daar in Utapao tot na de val van Saigon, Mei 1975. Been there, done that!!
.
Hoewel Rest and Relaxation (R&R) onofficieel klinkt is het een formeel gebeuren, ondersteund door militaire orders en regelementen. Pattaya was niet een R&R bestemming (authorized location) voor Amerikaanse militairen. Bangkok wel (eveneens: Hawaii, Sydney, Hongkong, Kuala Lumpur (later Penang), Manila, Taipei, en Tokyo). Dit verklaard dat Vietnam veteranen weinig of niets wisten van Pattaya. Pattaya werd echter wel min of meer “op de kaart gezet” door Amerikaanse militairen (veelal luchtmacht) vanwege de stationering van B52s en KC135s in de omgeving van Pattaya. Overigens was Hawaii populair met getrouwde militairen (die hun vrouwen daar ontmoetten). Bangkok was populair met vrijgezellen. R&R was 5 dagen voor alle bestemmingen, behalve Sydney en Hawaii (2 extra dagen ivm reistijd). Terzijde, R&R is een stuk veranderd in het moderne Amerikaanse leger, tendele omdat veel soldaten getrouwd zijn en kinderen hebben (ouder, geen dienstplicht). In Bosnia in 1996 namen bijna de helft van mijn soldaten geen R&R thuis omdat een vertrek terug te moeilijk te begrijpen zou zijn voor hun kinderen. Dit geldde ook voor Engelse militairen.
ik geniet echt van jullie Thailandblog .nl
heel duidelijk en de info is buitengewoon!
en uniek.
Dit is zoals ik het het meegemaakt vanaf de vroege jaren 80 tot nu. Vanaf nu zal de teruggang beginnen, mede dankzij de sterke bath en het teruglopend aantal toeristen. Wij hebben nog de goede tijd gekend! Maar die is helaas voorbij. Jammer maar het land zal in een diepe crisis belanden. Iedereen gaat nu al naar Vietnam, Laos of Cambodja. Ze snijden in eigen vlees, zal ze leren.
Grappig dat jij denkt dat je de enige echte Leo bent. Verder schrijf je ‘Wij hebben nog de goede tijd gekend’. Wie zijn Wij Leo? En wat de wisselkoers van de baht t.o.v. de euro betreft kan ik mij nog herinneren dat eind negentiger jaren van de vorige eeuw, toen ik voor de eerste keer naar Thailand op vakantie ging, je voor een gulden ongeveer 14 baht kreeg. Dus omgerekend naar de euro van nu zo’n 31 baht, terwijl de huidige wisselkoers 34 baht bedraagt. Dat de laatste jaren je beduidend minder ontvangt voor je euro is uiteraard waar en dat zal zeker zijn weerslag hebben op het aantal Europese vakantiegangers naar Thailand. Eerlijk gezegd kan ik daar zelf niet rouwig om zijn. Massatoerisme vult meestal de zakken die toch al gevuld zijn en de plaatselijke bevolking krijgt te maken met flinke prijsstijgingen terwijl hun inkomsten nauwelijks toeneemt. Ik ontbeer de voorspellende gave waar jij wel over lijkt te beschikken maar dat het land in een diepe crisis zal belanden betwijfel ik ten zeerste en is ook niet in overeenstemming met juist die sterke baht. Groeten van één van de talloze Leo’s op deze aardbol.
1977 1 gulden 10 baht
1980 1 gulden 6.35 baht
1992 1 gulden 18 baht
De baht is ooit heel duur geweet maar ergens in de 90er jaren toch al 18 baht, ik kan dat bewijzen daar ik een foto van valutabord heb gemaakt, maar een foto uploaden kan niet op TB, maar er zal ook wel ergens een grafiek op internet te vinden zijn.
Dus 18 baht in 1992, reken dan nog even de prijzen van toen, ik schat dat de prijzen toen 50% lager waren of nog meer (dame 300 baht) en dan is het niet zo moeilijk uit te rekenen dat Thailand nu peperduur is. N.B. ik weet niet zeker of het 1992 was dan moet ik die foto opzoeken , maar het was wel in begin jaren 90
Dus 34 baht voor de euro nu is minder dan er ooit voor de gulden valuta koers werd verkregen. Nu niet gaan brullen dat we ook ooit 55 baht hebben gehad, ik heb het over nu 2019 Ik ben vanaf begin tegen de euro geweest, wat een ramp!
Dan nog even alle farang onvriendelijk akties in het Thailand van nu en de conclusie is dat Thailand vroeger vele malen beter was, het is voorbij met Thailand, d.w.z. voor de farang die het oude Thailand heeft gekend, kom je voor de eerste keer dan is er niets om te vergelijken en dan zal het best nog wel aangenaam zijn.
Dus met name voor de doorgewinterde farang zijn het beroerde tijden. Ja ik weet het er zijn ook mensen die het nu nog steeds geweldig vinden, ook hen wens ik een prettige dag.
groetjes KhunKarel
Beste Karel, je schrijft dat je in 1977 10 Baht voor een gulden kreeg en in 1980 6,35. Verderop in je reactie concludeer je dat (volgens de huidige koers) 34 baht voor één euro minder is dan er ooit voor de gulden valuta koers werd verkregen. Dat klopt dus niet. Op 23-2-1917 was er op Thailandblog een lezersvraag over de koers van de baht. Joost Jansen reageert en zegt in de jaren 80 voor 1 gulden 13,65 baht gekregen te hebben, Kees 2 ontving in 1989 12 baht voor zijn gulden en Harry Br., destijds gestationeerd in Thailand, ontving in 1994 13 baht voor één gulden. Omgerekend allemaal minder dan de huidige wisselkoers t.o.v. de Thaise baht. Natuurlijk is het prijspeil in Thailand, net als in Nederland en de rest van de wereld, vergeleken met 1992 flink gestegen maar dat geldt eveneens voor de lonen, zeker in Nederland, helaas zijn de meeste pensioenen de laatste 10 jaren wat dat betreft achtergebleven. Maar om nu te stellen dat alles peperduur is geworden in Thailand vind ik sterk overdreven, misschien gaat dat wél op voor de dame van 300 baht maar dat zou ik niet weten en naar mijn mening nu niet bepaald een sterk voorbeeld. Wat jij rangschikt onder alle farang onvriendelijke acties weet ik natuurlijk ook niet, wellicht de perikelen rondom het TM 30 formulier? Hebben vakantiegangers, die minder dan 90 dagen in Thailand verblijven, helemaal niets mee van doen. Je stelt dat het voor ‘doorgewinterde’ farangs beroerde tijden zijn en dat het voorbij is met Thailand. Is de sterke baht daar de reden van? Wat een somberheid van jouw kant. Thailand is nog steeds in trek, niet alleen bij de miljoenen reizigers maar ook bij talrijke overwinteraars vanuit Europa en Bangkok staat in de top 10 van de te bezoeken steden. Niet voor niets puilt vliegveld Suvarnabhumi uit zijn voegen. Sommige mensen romantiseren het verleden, ook in Nederland; alles was vroeger beter in ‘die goeie ouwe tijd’. Zelf heb ik nu aan mijn dienstplicht enkel mooie herinneringen maar tijdens de 18 maanden dat ik in dienst zat heb ik vaak vreselijk gebaald en ging ik met ontzettende tegenzin op zondagavond naar de kazerne terug. Ik heb het zeker nog steeds prima naar mijn zin op mijn vakanties in Thailand, aardig dat je mij toch ook een prettige dag heb toegewenst. Dat doe ik jou ook.
Beste Leo, je moet beter lezen!
jaren 80 en 1989 en 1994 zijn niet de jaartallen waar ik over spreek, ik heb het over 1980 en 1992 dus toen echt meer voor de gulden dan voor de euro, ik heb geen enkele reden om dat uit mijn duim te zuigen. die 18 baht was waarschijnlijk wel een uitschieter, daarna 17.80, 17.75, 17.60 etc.
ik was van november 1979 tot maart 1980 in Thailand met mijn Thaise vrouw, er is toen een koers geweest van 1 gulden = 6.35, ik heb zelfs het oude spaarbankboekje nog dat ik bij de bank geld inwisselde voor 6.35, later nog een keer gewisseld en toen was er een beter koers maar nog steeds erg laag, ik vermoed dat die periode echt een uitzondering is geweest.
Die gezelschaps dame voor 300 baht, is in mijn visie een hele goede indicatie van prijs niveau, ik ben dan geen econoom maar uit bepaalde standaarden en bedragen die mensen hanteren voor bepaalde diensten kan je veel opmaken. maar goed ik had even geen rekening gehouden met al die mensen die hier niets van moeten hebben, Brrrrrrrrrrrrrr!!! en dat zijn er erg veel in Thailand volgens de laatste geruchten 🙂 mijn exuus hier voor, maar om jou een plezier te doen heb ik er nog een paar, grote fles bier 25 baht, flesje cola 5 baht. waterscooter huren 1 uur 100 baht, een hele kip aan het spit 50-60 baht, bakje gebakken rijst kouwpat 10 baht.
rode Bus zonder ramen (bor knor sor) van BKK naar Pattaya ik gloof iets van 10 of 20 baht
Ik zie dat ik een foutje heb gemaakt door te stellen dat het toen 50% goedkoper was, het moet zijn iets van 75% tot 150% Dit houd in dat je nu ongeveer 70 – 80 baht zou moeten hebben voor 1 euro om het zelfde te kunnen doen.
Leo ik ben zo blij voor jou dat je het zo naar jou zin hebt, maar als ik nu aan Thailand denk ben ik inderdaad heel somber want Thailand gaat je in de genen zitten , het word een deel van je zelf en als je dan weggepest word, zonder goede redenen dan word je daar uiteraard niet vrolijk van, zo krijg ik krijg vanaf verleden jaar geen Non immigrant visa meer want ik moet nu eerst met pensioen zijn (67 jaar) dat je geld op de bank hebt maakt ze niks uit. weer zo’n geweldige nieuwe regel,waar niemand blij van word.
Jij maar eens een avondje TB goed doornemen, dan zal je merken dat er heel veel mensen momenteel somber zijn, Het regime van Prayut weet van gekkigheid niet meer wat ze moeten bedenken om de farang te weg te jagen, knap dat jij daar geen last van hebt.
Ik had gehoopt dat er een nieuwe regering zou komen die het roer om zou gooien maar helaas het is de zelde kliek die aan de touwtjes trekt als voorheen.
Groeten aan iedereen, KhunKarel
Beste Karel, je schrijft toch echt zelf: 1977 1 gulden 10 baht én 1980 1 gulden 6.35 baht.
Je opmerking dat ik beter moet lezen begrijp ik dus niet. Dat je volgens jou in 1992 18 baht ontving neem ik zonder meer aan maar dat impliceert niet dat de koers in 1989 en 1994 lager zou zijn geweest. De koers fluctueert namelijk nogal heftig, zo’n 10 jaar geleden ontving je voor een euro 52.50 baht maar eind 2014 was dat gezakt naar de huidige koers van 34 á 34.50 om daarna weer te stijgen naar 41 baht in 2015. Je aanname dat ik gruwel dat jij of wie dan ook gebruik maakt(e) van de diensten van een gezelschapsdame is onjuist. Brrrrrrrrrrr daarover zal je niet uit mijn mond horen komen, excuses zijn overbodig.Ik noemde het geen sterk voorbeeld omdat onduidelijk is van welke diensten er voor die, overigens in mijn ogen schamele 300 baht, gebruik werd gemaakt en bovendien dat er geen eenduidig tarief voor bestond en bestaat. Je schrijft ook dat de regering in Thailand er alles aan doet om de farang weg te jagen en dat je het knap van mij vindt dat ik daar geen last van heb. Waarschijnlijk heb je erover heen gelezen dat ik er enkel op vakantie kom en er dus niet woon, er wordt mij dan ook helemaal niets in de weg gelegd tijdens mijn vakanties. Dat jij geen non-immigrant visum meer kan verkrijgen is super vervelend voor je. Bestaan toch vaste regels voor, Ronny, de expert bij uitstek op Thailandblog, zou je wellicht advies kunnen verschaffen. Ik hoef overigens geen avondje vrij te maken om Thailandblog door te spitten op zoek naar sombere mensen. Zou een deprimerend effect hebben maar ik lees Thailandblog al elke dag en zie daar ook veel positieve berichten, ook bij bezoekers van de diverse immigratie kantoren in Thailand. Natuurlijk besef ik dat veel gepensioneerden het moeilijk hebben in Thailand vanwege de momenteel sterke baht en daar komt bij dat van velen de pensioenen de laatste 10 jaren niet zijn geïndexeerd. Maar daarvan kan je de schuld uiteraard niet bij Prayut leggen. Al met al hoop ik voor jou dat je de sombere gedachten achter je kan laten want je schiet er helemaal niets mee en het lost niets op.
Moet zijn: Impliceert niet dat de koers in 1989 en 1994 NIET lager zou zijn geweest.
Leuk, die oude filmpjes over Pattaya, zoals ik het nog ken, vanaf 1974! Nu 45 jaar geleden…
De tijd dat de toeristenstroom op gang kwam. De rit van Bangkok naar Pattaya duurde een uurtje of 4-5, incl. lunch over een enkelbaans en deels halfverharde weg…
In Pattaya kwamen de eerste grote luxe hotels, waar onder “The Regent Pattaya” op beachroad, waar ik logeerde (staat nog op het filmpje uit 1979).
En heel in de verte, in the middle of nowhere, lag de Royal Cliff, de eerste toren.
Het strand was mooi en breed. Maar ook toen al barstte het in Pattaya van de vele gewillige meisjes (en jongens)… Het strand was niet verlicht, en een drukte van belang, met toeristen en de lokale bevolking die haar of zijn diensten aanbood… Dus veel is er niet veranderd.
Het is alleen veel en veel froter geworden, uitgebreider en toeristischer… met de voor- en nadelen daarvan.
Inmiddels woon ik al 11 jaar in Jomtien, en geniet van iedere dag hier!
War mij opviel in het filmpje. Op 7.24 min. een vrouw al in mini korte broek en op witte sneakers. Je zou haar zo in 2019 kunnen projecteren, Mode niets veranderd.
In de zeventiger jaren mochten wij gebruik maken van het weekendhuis van de huisbaas van mijn vader. Dat lag in Seagull Village op Jomtien. Met mijn Thaise stiefbroer fietste ik dan naar het einde, onderaan Royal Cliff, omdat daar een noodle tentje was waar je kon ontbijten. Verder was er echt helemaal niets en moest je echt naar ‘de stad’. Het was toen echt nog heel dorps en je kwam op Jomtien vrijwel niemand tegen onderweg. Het ging heel snel en in de 80-tiger jaren herkende je Jomtien niet meer nadat er allerhande hotels als paddestroelen uit de grond geschoten waren. Tja, ik weet ook nog dat Samit14 (later 90) maar 8 Thb koste :), minder dan een gulden, terwijl ik toen als studentje in Nederland al 2,50 voor een pakje Samsom betaalde! #vervlogentijden