Children’s Day 2018 in Thailand: Pleidooi voor Thaise jongen, die in een tuktuk woont
Een Thais gezegde luidt: “Kinderen zijn de toekomst van een natie. Als de kinderen intelligent zijn, dan zal het land voorspoed kennen.”
Aanstaande zaterdag 13 januari is het Dag van de Kinderen (Wan Dek) in Thailand. Kinderen kunnen op deze dag gratis naar allerlei activiteiten om kennis te maken met de grote-mensenwereld, pretparken en dierentuinen. Een feestdag voor kinderen dus!
Niet voor elk kind in Thailand
Niet voor alle kinderen in Thailand zal het een feestdag zijn. Neem bijvoorbeeld Kampanart “Parn” Tipparat, een jongen van 10 jaar uit de provincie Songkhla. Het zal een gewone dag zijn voor hem en zijn vader, die samen in een tuktuk wonen, omdat vader geen geld heeft om woonruimte te huren.
Santiparb Ramasutra van The Nation schreef een pleidooi voor deze jongen, die net als vele andere Thaise kinderen, een beter leven verdient. Dit is het verhaal.
Het gezin
De moeder verliet het gezin toen Parn 3 jaar oud was en liet vader Rungroj, 62 jaar, alleen achter met hun enig kind. Rungroj biedt een tuktuk-service in het centrum van Hat Yai, maar hij verdient slechts 100 à 300 Baht per dag. Van die opbrengst moeten de dagelijkse uitgaven en ook kosten voor onderwijs van Parn worden betaald. Dat laat hen geen andere keus dan de tuktuk te gebruiken als toevluchtsoord.
Dagelijks leven
Het dagelijkse leven voor de Tipparats begint met vroeg wakker worden, want de zoon helpt dan monniken uit de Mahattamangkalaram-tempel bij hun ochtendronde om eten in ontvangst te nemen. Na de ronde delen de monniken hun eten met de jongen en geven hem soms geld. Wanneer de jongen naar school gaat, rijdt zijn vader met het voertuig rond op zoek naar passagiers.
Vader Rungroj haalt Kampanart dan in de middag van school en maakt dan later op de avond nog een rondje om potentiële passagiers te vinden. Ze verdienen extra geld van woensdag tot zondag als er een avondmarkt is en verkopers hem inhuren om hun goederen te vervoeren. Maar het werk eindigt ’s avonds laat, wat betekent dat Kampanart weinig tijd heeft om zijn huiswerk te maken en ook onvoldoende rust krijgt.
Vader Rongroj
“Mijn zoon en ik hebben gedurende ongeveer vier maanden onderdak gevonden in mijn gehuurde tuktuk, omdat ik me niet kan veroorloven een kamer te huren. Ik kan per dag ongeveer 300 Baht verdienen met het rijden met de tuktuk, maar ik moet 120 Baht betalen om het te huren. Soms moet ik al het resterende geld uitgeven om het voertuig te repareren” .
Hij zei verder, dat het hem speet dat zijn zoon in de tuktuk moest leven en geen gelegenheid had om te spelen zoals andere kinderen. “Soms is mijn zoon teleurgesteld omdat ik geen geld heb om nieuwe kleding of speelgoed te kopen. Ik zal echter alles in het werk stellen om zijn studie voort te zetten”.
Het is zijn grootste wens om nu een echt dak boven hun hoofd te hebben.
Zoon Kampanart
De jongen zei, dat wonen in een tuktuk niet gemakkelijk is, maar hij accepteert het als een feit. “Ik wou dat ik een politieagent kon worden. Wat ik wil voor de Nationale Kinderdag is een fiets en een Superman-kostuum. Ik zal hard studeren zodat ik voor mijn vader kan zorgen”.
Donatie
Ik besef, dat niet elke arm Thais kind kan worden ondersteund, maar als u zich – net als ik – een beetje begaan voelt met deze vader en zoon, kunt u – net als ik – een (klein) bedrag overmaken op de bankrekening van Rungroj. Zijn bankrekening bij de Krung Thai Bank is 9300348094. U kunt hem ook bellen op 080 902 6285.
Doneer en geef Children’s Day 2018 extra glans!.
Bron: http://www.nationmultimedia.com/detail/national/30335937
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Gringo, wat is een goed bedrag om te storten aan die mensen. Je spreekt van een kleine som, maar de standaarden in België en in Thailand zijn uiteraard anders. Heb je ook een idee hoe ik precies overschrijf op een Thais nummer van hier uit
In het verslag werd een bedrag genoemd van 100 of 200 Baht, ik heb 500 Baht overgemaakt.
Als ik een dergelijk bedrag vanuit Nederland zou willen overmaken komen er aan beide zijden bankkosten bij, die waarschijnlijk hoger zijn dan die 500 Baht.
Ik zou dan ook aanraden, dat alleen mensen, die in Thailand wonen of verblijven een donatie doen.
Ik kom langs in maart en bezoek vrienden in Chiang Mai. Ik laat daar wel wat centen achter met de vraag over te maken 🙂
Michael , dat kost stukken geld aan bankkosten niet doen.
Ik heb een rekening en doe dat in jouw plaats
Jan
Ja ja vreselijk triest.
Afgelopen week waren er nog mensen die op dit blog beweerden dat er geen arme mensen meer zijn in Thailand en dat alles toch zo duur is geworden.
De werkelijkheid is vaak anders.
Ik hoop het beste voor deze vader en zoon.
Ja, erg triest.
Ik heb zojuist een donatie overgemaakt.
Ben best benieuwd hoeveel deze actie voor deze mensen heeft opgebracht en of dit voldoende is om hen weer op weg te helpen.
heel erg natuurlijk maar dit is GEEN tuktuk maar een Songtheaw en dus iets groter.
ik zit nu op de Filippijnen en daar zouden velen heer erg blij zijn om zo “comfortabel” te kunnen wonen…
hier vind ge NOG VEEL ERGERE toestanden maar dat neemt niet weg dat dit ook mensonwaardige toestanden zijn…
vandaag hier nog mijn platte achterband van mijn brommer laten herstellen in een “Vulkanising Shop”.
hoe die mensen daar met hun ganse familie in dat krot leven dat tart elke verbeelding!
spijtig genoeg kan ik er geen foto van meesturen hier zodat jullie dan zelf kunnen oordelen…
Dat is geen tuktuk maar een sangteaw , (minibus)
120 baht per dag x30 is 3600baht per maand , om te huren , voor die prijs huur je een leuk huisje.
En 300dag om een ganse dag vervoer te doen, die mannen verdienen 30 baht per rit, dat is 10 ritjes…. heb ik ook mijn twijfels over.
Alles schijnt hier overdreven.
Jan
Als jij een Songteaw weet te huren voor 120 Bath p.d. wil ik gaarna het adres hebben waar dat mogelijk is.Alvast hartelijk bedankt.
Er zijn hier in Thailand nog verschrikkelijk veel arme mensen.
Ik woon hier nu 5 jaar en help ook arme mensen hier om me heen .
Soms betaal ik wel een elektriciteit rekening ,geef ik een sataliet antenne ,laat ik wat repareren aan motorbike of geef een simple mobile kado.
En ik doe het graag en vind het leuk als de mensen geholpen worden het zijn geen kapitale giften want die kan ik ook niet missen maar het geef me een goed gevoel.
Tsja,ik geef elke keer weer een paar honderd bath uit aan de zwervertjes op straat in Pattaya,als ik er op vakantie ben.
Ik herinner me dat er hier op thailandblog werd aangeraden dat je beter een flesje drinken kan geven, omdat er meestal bendes achter die zwervertjes zitten.
Misschien ga ik komend jaar dat wel doen,hoewel het makkelijker is een 100 bath uit de portemonnee te trekken.
Wat ik maar bedoel te zeggen is,dat ik het leed wat ik aantref op mijn vakantie, op mijn manier als “rijke farang” toch ook hoop te verlichten al is het een druppel op een gloeiende plaat.
Vertel me waar ik een Tuk-Tuk of Songtaew kan charteren voor 600 Baht per dag + fuel.
Is heel erg triest dit en van uit de Regering zouden plannen moeten komen om dit tegen te gaan.
Kind heeft moet in een huisje kunnen wonen met zijn vader. Dit soort gevallen zouden geholpen moeten worden door de regering.
Armoede is van alle tijden en alle landen. Ik heb heel wat afgereisd over de wereld en weet dat er schrijnende toestanden zijn, zeker met kinderen. In Thailand komt ook veel leed voor en armoede. Zolang de regeringen er niet zijn voor deze doelgroep wordt het dus nooit wat en blijven deze toestanden aanwezig. Er is geld zat in de wereld en bij een juiste aanpak en verdeling hoeft dit soort toestanden er niet te zijn. Dat je je hart laat spreken is toe te juichen. Ik doe dit ook ieder jaar weer en met een groep marktmensen bezoeken we diverse keren per jaar weeshuizen of andere gelegenheden, waar de nood hoog is en men deels afhankelijk is van giften van wie dit ook mag zijn. Ook worden er dan spelactiviteiten gedaan met die kinderen. Het plezier dat dan van die gezichten afstraalt is niet betaalbaar.
Als deze man, maar 5000 baht per maand overhoud, kan hij beter een andere job zoeken of verhuizen naar een Betere plaats. De vader van ons vroegere Foster Parents meisje, had een eigen (vierdehands)minibus en had een omzet van 18000 baht. Daar ging dan alleen verzekring en benzine af.
Dit is in Kohn Kaen. Hij kon er in ieder geval makkelijk 6000 baht voor zijn huis mee betalen en de universiteit voor zijn dochter. Dus een betere locatie zou al veel kunnen schelen
Uit de Bangkok Post van 21 december 2017 :Finance Minister Apisak Tantivorawong vertelde dat er 5 miljoen Thais zijn die minder dan 30.000 per jaar verdienen. Dat is 2500 baht per maand , ongeveer 80 baht per dag. Ik denk het probleem van deze meneer is dat hij niet bij familie woont en ook geen eigen voedsel verbouwt zoals velen wel doen. Kijk dan heb je ook weinig met 80 baht per dag maar dan is er wel te eten en onderdak. Velen leven met familie (in de ruimste zin van het woord) samen en dan kun je altijd wel bij een familielid onder dak.