Aardappels, theezakjes en korenschoven

Heb je er wel eens bij nagedacht op welke wijze bij ons bekende tropische producten groeien? Wat te denken van bijvoorbeeld een paar willekeurige producten als mango, ananas, meloen of een doodgewone pinda?

Voor de eerste keer dat ik een ananasveld zag besefte ik eigenlijk pas dat het nooit eerder tot mij was doorgedrongen dat deze vrucht zo laag bij de grond aan een betrekkelijk kleine plant groeit.

Dat een meloen, alleen al vanwege het gewicht, niet aan een boom hangt kan ik me heel goed voorstellen. Een mangoboomgaard was mij evenmin vreemd en dat de pinda ook wel aardnoot wordt genoemd, zegt al voldoende omtrent de groeiwijze. Sinds de ‘ontdekking’ van de ananas ben ik me breder gaan oriënteren omtrent gewassen die ik op buitenlandse reizen, en dus ook in Thailand tegenkom.

Het theezakje

Hoewel Thailand niet het meest vooraanstaande land voor koffie en thee is, geniet de streek boven Chiangrai, met name rondom Mae Salong, grote bekendheid betreffende de zogenaamde Oolong-thee uit het hoger gelegen koele berggebied.

In 2005 werd Mae Salong, ook wel Santikhiri genoemd, door het Ministerie van Toerisme voor haar kwaliteitsthee onderscheiden met het in Thailand bekende OTOP-keurmerk. Op vele plekken kun je de diverse soorten thee hier testen. En na een dergelijke proeverij gaan je ogen echt open en kom je tot de conclusie dat het bekende theezakje, dat in de meeste Nederlandse huishoudens in gebruik is, het afval oftewel het gruis van de theeblaadjes bevat. In feite dus de allerminste kwaliteit, doch voor de telers een uitvinding van jewelste. Wil je genieten van echte thee dan verdwijnt ‘het theezakje’ snel uit de voorraadkast.

Korenschoven

In bepaalde streken van Thailand zie je een gewas dat voor de niet Aziaat niet zo gemakkelijk is thuis te brengen. Uitgestrekte velden, waar de aanvankelijk kleine plantjes uitgroeien tot een hoogte van meer dan een meter. Houtachtige stokken met in de top een niet bepaald erg fraai blad. Gedachtig de ananaservaring wil ik er het mijne van weten en krijg van de plaatselijke bevolking te horen dat het ‘potatoes’ zijn.

Een groot veld wordt met heel veel mankracht, bestaande uit overwegend vrouwen, in één dag gerooid en de wortelvormige ‘aardappels’ worden in grote vrachtwagens afgevoerd. De lange houtachtige stokken worden van hun blad ontdaan en als korenschoven overeind gezet. Deze ontkiemen weer en zorgen, in korte stukken gesneden, voor nieuwe aanplant.

Aardappels

Vreemd genoeg heb ik dit soort aardappels nog nimmer op de markt of waar ook kunnen ontdekken. Nieuw onderzoek is dus geboden. En jawel dan komt het fijne van de zaak, beter gezegd van de aardappel, naar boven. De volgeladen grote vrachtwagens voeren de oogst rechtstreeks af naar de fabriek. Eigenlijk bestaat deze ‘fabriek’ uit een paar kleine gebouwtjes en daarbij een grote betonnen oppervlakte.

Nadat de aardappels of dikke wortels zijn gewassen worden ze grof vermalen en op de betonnen oppervlakte uitgespreid om in de zon te drogen. Na deze eerste bewerking gaat het spul naar een echte fabriek waar het wordt verwerkt tot een eindproduct. Dit product tref je in elk Thais gezin aan: Tapioca. Het tapiocameel wordt gebruikt als bindmiddel, voor het bakken van flensjes, het maken van snoepgoed, en is ook een belangrijk onderdeel van onder meer kroepoek. Deze ‘aardappel’ heet officieel cassave- of maniokwortel.

Kijk in Thailand maar eens goed rond. Je ziet dat dit product op vele plaatsen wordt verbouwd, omdat ook minder vruchtbare grond voor de teelt zeer geëigend is.

– Herplaatst bericht –