Ducati motoren in Pattaya
Een paar honderd meter vanaf mijn huis, hier in Pattaya, is onlangs een vestiging geopend van Ducati motorfietsen. Je vindt het op Third Road, vanaf Pattaya Klang naar Pattaya Nua, net na het stoplicht halverwege aan de rechterkant in een nieuw gebouwd appartementencomplex.
Ducati heeft al dealers in Bangkok, Phuket en Udon Thani en dus is dit de vierde vestiging van dit Italiaanse motormerk.
Nu heb ik zelf niets met die grote motoren, maar dit leek mij goed nieuws voor de vele motorliefhebbers in en rondom Pattaya. Natuurlijk zie ook ik wel de vele Harley’s, Kawasaki’s, Honda’s enz. regelmatig en ook als er weer een motorclub over Beach Road rijdt, vind ik dat best een mooi gezicht, maar het berijden van die monsters laat ik liever aan anderen over.
Ducati was mij hier nooit zo opgevallen, ze zullen er in de motorclubs ook wel bij geweest zijn, maar in veel mindere mate. Tot dat je er op gaat letten, want sinds ik regelmatig langs die Ducati dealer rijd, zie ik telkens weer een motor van dat merk.
Ducati Motorclub Thailand
Het schijnt toch, dat er steeds meer belangstelling voor Ducati in Thailand is en er bestaat ook een heuse Ducati Motorclub. Zie de onderstaande video van één van hun samenkomsten.
Historie
Mijn schoonvader was bij leven een groot motorfanaat. Hij was een motornozem ver voordat het woord bestond. Hij reed vele kilometers over de toen nog slechte wegen van het Groningse boerenland en stak ook regelmatig de grens met Duitsland over. Dat gebeurde dan wel in de jaren twintig/dertig van de vorige eeuw, een tijd zonder dealers en technisch hulp, dus aan de motor werd door hem zelf (veel) gesleuteld. Later heeft hij nog wel geracet en is ook tijdwaarnemer bij de TT in Assen geweest.
KNMV
Ik vertel dit over mijn schoonvader, omdat er aardige anekdote bestaat over zijn kennis van de motorwereld uit die tijd. Hij was lid nummer 18 van de KNMV en bewaarde ook trouw alle nummers van het periodieke blad dat de bond uitgaf. Ergens in de jaren tachtig gingen mijn schoonouders verhuizen en werden vele oude jaargangen van dat blad op zolder gevonden.
Wat doe je er mee? Ik heb voor hem de KNMV gebeld met de vraag of er soms belangstelling voor was. Nou graag, was het antwoord. Want in het kantoor van de KNMV in Den Haag was brand uitgebroken, waarbij het hele archief verloren was gegaan.
Afspraak
Er zou iemand langskomen om de tijdschriften op te halen. Die persoon belde inderdaad, die zich meteen verontschuldigde dat hij eigenlijk geen tijd had, maar hij zou tussen twee afspraken door (hij was verzekeringsagent) wel even langskomen.De man kwam om twee uur ’s middags en nam om tien uur ’s avonds afscheid, omdat hij niet los kon komen van die de vele verhalen van mijn schoonvader. Een apart slag dus, die motorfanaten, zet er twee bij elkaar en je hebt urenlang geen kind aan ze!
Ducati forum
De meeste motormerken zullen wel een club hebben en een forum op Internet. Ook Ducati Nederland heeft een forum waar motorliefhebbers hun ervaringen met hun “Ducjes” kunnen uitwisselen. Van de daar besproken technische dingen snap ik niets, maar hun ervaringen in het berijden van de Ducati’s, o.a. op buitenlandse racecircuits, is aanstekelijk!
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Zelf ook – tot voor enkele jaren – altijd met veel enthousiasme motor gereden en dat stukje over de verhalen en het niet uitgepraat raken van echte motorliefhebbers onderling herken ik wel. Overigens reed ik de laatste jaren Triumph, een herboren Brits merk dat bepaalde retro-modellen (Bonneville, Thruxton en Scrambler) geheel in Thailand laat bouwen. Tijdens m’n – tot nu toe korte – bezoeken aan Thailand ben ik er echter nooit eentje tegengekomen. Vermoedelijk worden ze onder een specifiek investeringsregime (BOI) gebouwd en moeten ze, om aan de voorwaarden daarvan te voldoen, na productie worden uitgevoerd. Zou het anders wel leuk vinden om er ergens eentje te huren en ermee op pad te gaan.
Intussen wat meer gevonden: deze Triumphs worden ook in Thailand verkocht. Dat ik er nog nooit eentje heb gezien kan wel kloppen: het goedkoopste Bonneville model – volledig in Thailand geproduceerd en geassembleerd – kost maar liefst 650.000.Baht en da’s heel wat meer dan de adviesprijs in NL van net onder de 9.200 euro………………………….
Sinds afgelopen jaar bouwt Ducati motoren in Thailand voor de lokale (Aziatische) markt. De geimporteerde Ducati’s zijn onbetaalbaar maar dit nieuwe model (Monster) is relatief betaalbaar.
Voor meer info:
http://www.thaivisa.com/forum/topic/506620-ducati-monster-795/
Gr. James
Motorrijden is gevaarlijk. Stukken gevaarlijker nog dan autorijden. Aan het gemotoriseerde verkeer deelnemen is in Thailand bovendien gevaarlijker dan in bijvoorbeeld Nederland. Opgeteld: motorrijden in Thailand is de kwade goden verzoeken. Ik hoor de sirene van de anbulance bijna dagelijks (meestal op een dag meerdere keren). Bijna altijd is er een motorrijder dood of soms ‘maar’ invalide gereden, of beter gezegd heeft zichzelf dat aangedaan, waarbij de tegenpartij er vaak ook erg aan toe is. Dat op een weggedeelte nabij mijn woonplek waaraan niets bijzonders te zien is. Maar het gevaar niet kunnen en/of willen zien is nu juist het grootste gevaar. Ik wed dan ook dat (zelfs) op deze bijdrage wel een reactie verschijnt in de strekking van: ik wil het gevaar niet zien, in je bed liggen is ook gevaarlijk, of iets dergelijks. Motorrijders van het zware kaliber vooral denken overal atijd nog wel tussendoor te kunnen. Langzaam rijden en stilstaan in een file is er voor hen niet bij. Dat spaart veel tijd en op die besparing zijn ze trots.
De lichte motorfiets, maar net iets zwaarder dan een bromfiets, is hier een Thailand een volksvervoermiddel en vrijwel altijd een economische (een neringdoende) noodzaak. Je kunt dat type motorfiets moeilijk uitbannen, maar de zware motorfiets is zelden of nooit anders dan een ‘spielerei’ of erger, bedreven door meestal buitenlanders. Dit land, de inwoners daarvan, verdienen beter dan de exessieve terreur op de weg die die lieden -niet altijd- maar toch wel erg vaak bedrijven. Gewooon de zware moterfiets verbieden, zou ik zeggen. Daar komt nog iets bij: het zijn bijna altijd mannen die zware motoren rijden. Man zijn, dat betekent voor velen: stoer, moedig, sterk, ruw en zelfs misdadig. Motorclubs zijn bijna equivalent met misdadigersbendes. Ik zou de gentlemen, de zachtaardge, de vooral beschaafde man willen promoten. Op die manier mannelijk zijn (en alles behalve een watje) kan ook, maar komt (vooral onder farang) te weinig voor.
Sorry Willem maar dat ben ik niet met je eens:
“Je kunt dat type motorfiets moeilijk uitbannen, maar de zware motorfiets is zelden of nooit anders dan een ‘spielerei’ of erger, bedreven door meestal buitenlanders.”
Mijn ervaring is juist dat de meeste Thaise jongens/mannen gek zijn van snelle motoren en degene die het zich kunnen veroorloven kopen er dan ook een (mee eens dat dit slechts een klein aantal is maar dat komt door de koopkracht).
Dat de zware motorfiets meestal bedreven wordt door buitenlanders (groot aantal buitenlanders?) heeft wellicht meer met je woonplaats te maken, ik ben ervan overtuigd dat er veel meer Thai op rondrijden maar dit als 2e of 3e vervoersmiddel hebben.
Om van alles te gaan verbieden doet Thailand (Thai-Vrij) zn naam veel te kort…
Ik denk dat motorrijden per definitie niet gevaarlijker is dan autorijden. De meeste ongelukken worden denk ik veroorzaakt door onachtzaamheid en overschatting van de rijvaardigheden door de betrokkene(n) (een fout is immers snel gemaakt en kan grote gevolgen hebben).
Over generaliseren gesproken. De stelling “motorclubs zijn bijna equivalent met misdadigersbendes” gaat wel erg ver. Waarschijnlijk wordt dit beeld gevormd doordat bepaalde “clubs” vaker en negatiever het nieuws halen, maar ik denk dat de meerderheid van de motorclubs toch echt geen misdadigersbendes zijn. Veel clubs (zijn) ontstaan door de “liefde” voor een bepaald motormerk, type motor of een andere valide reden.
Motor rijden is natuurlijk wel gevaarlijker dan auto rijden, in ieder geval voor de bestuurder, aangezien je veel kwetsbaarder bent als er iets fout gaat. Wat het verbieden van zware motoren op moet lossen zie ik niet, vergeleken met de ‘scooters’ zijn die op 1 hand te tellen. De oplossing voor veiliger verkeer in Thailand zit hem in educatie.
Zelf zit ik het liefst op de racefiets trouwens. En als je dan toch met alle geweld op een Ducati wil rijden is hier de oplossing: http://www.bianchi.com/Global/Bikes/Bikes_Detail.aspx?ProductIDMaster=46633
Robert, op de racefiets in Thailand: is dat goed te doen? Als enthousiaste fietser ben ik daar zeer benieuwd naar – nog leuker dan motorrijden!
Cornelis:
https://www.thailandblog.nl/reisverhalen/racefiets-door-thailand/
Er is op mijn commentaar gereageerd met: “de Thaise man die zich een snelle motor zich kan veroorloven koopt er een, mee eens
dat dat slechts een klein aantal is maar dat komt door de koopkracht”.
Diit wordt ingebracht tegen mijn (veronder)stelling dat -ik citeer nu mezelf- “de zware motorfiets is zelden of nooit anders dan een ‘spielerei’ of erger, bedreven door meestal buitenlanders”. Mijn opponent schriojft verder nog:
“ik ben ervan overtuigd dat er veel meer Thai op -snelle motoren- rondrijden”
Ik probeer dit te begrijpen. Het gaat hier over een “klein aantal” Thai, maar het zijn er wel “veel meer” (dan farang).
Het beste wat ik ervan maken kan is dat er relatief veel meer farang zo’n gevaarlijk monster kopen (er zijn nog altijd meer Thai in dit land dan farang) en dat dat over zou zijn zodra de Thaise koopkracht maar voldoende is gestegen.
Ik zou zeggen: de zware motorfiets verbieden voordat dat het geval is. Het voorkomt dat Thai zich gaan doodrijden. Dat te zien als -zoals mijn opponent stelt- hun goed recht in dit vrije land is mijns inziens een verwerpelijke stellingname en trouwens je dood is het absolute einde van je vrijheid. Als je mensen hun vrijheid gunt, dan gun je ze niet een voortijdig afgebroken leven; dat zou een contradictie zijn. Dit geldt vooral daarom omdat de gevaarlijke rijder niet alleen zijn eigen leven in de waagschaal stelt. Iemand die mij dood rijdt en dat ziet als zijn vrijheid is immoreel.
Ik ken een invalide Thaise man, invalide geworden doordat hij een inhalende en tegenliggende motorrijder recht op de motorkap van zijn auto kreeg. Twee kinderen van hem, een tweeling, zaten bij hem in de auto. De een overleed, de ander is levenslang imbieciel als gevolg van betreffende ‘sportieve’ rijder (inderdaad: een -nu dooie- farang). Die toch wel iets te veel vrijheid nam, dunkt me zo, in zijn manier van risico nemen.
Het gaat je om het verbieden van bepaalde motorfietsen, kennelijk. Auto’s zijn OK, daarmee verongelukken geen mensen, die richten geen schade bij anderen aan?
Gun een mens toch z’n plezier en als dat nou toevallig een zware/snelle motor is: prima toch? Verbieden omdat het gevaarlijk is – als dat het criterium is kunnen we nog wel een aardig lijstje opstellen (maar dan natuurlijk wel van activiteiten die je zelf niet kunt of niet leuk vindt…………).
Ik schreef “Motorrijden is gevaarlijk” en ter adstruering dat velen dat niet willen zien: “Ik wed dat (zelfs) op deze bijdrage wel een reactie verschijnt in de strekking van:
ik-wil-het-gevaar-niet-zien”.
En ja hoor: “Ik denk dat motorrijden per definitie niet gevaarlijker is dan autorijden”, reageerde iemand. Die dus kennelijk de realiteit kwijt is, immers uit gewoon de simpele tellingen die er gemaakt worden blijkt een feit, en vervolgens zou dat feit “per definitie”(!) niet waar zijn? Nou, dat dunkt me dan een ultiem (om niet te zeggen fanaat) staaltje van een houding die ik al vermeldde, namelijk de houiding van:
ik-wil-het-gevaar-niet-zien.
Een ander erkent wel dat dat zware motorrijden gevaarlijk is, maar “autorijden is dat ook”, zegt hij. En waar je plezier in hebt, gevaarlijk of niet voor (jezelf en) je medeweggebruikers, dat moet kunnen (volgens die ander; ik neem uitdrukkelijk daar stelling tegen).
Nou is autorijden, vooral hier in Thailand inderdaad ook gevaarlijk, maar motorrijden is toch echt gevaarlijker. De auto en de hier in Thaland gebruikelijke lichte motorfiets zijn -ik meldde dat al- een economische noodzaak: de auto zowel als de lichte motorfiets, daarvan is het gebruik dus als onvermijdelijk te beschouwen. Dat laat onverlet dat het vermijdbaar is om alleen voor je plezier met een kanon van een motor gevaarlijk te doen. Dat op de openbare weg nota bene.
En wat dat lijstje betreft van allerlei gevaarlijke dingen (die je dan ook zou moeten verbieden): daar staan meer taaie dingen op (taai om uitgebannen te krijgen), het roken -en daarmee het doen meeroken van anderen- bijvoorbeeld (zonder met dat roken te noemen de bedoeling te hebben om van onderwerp te switchen, maar een paralel met het gevaarlijk rijden -dat voor jezelf en voor je medeweggebruikers- heeft het wel). Toch werken overheden al jaren aan een rookverbod. Dat met langzaam voortschrijdende vorderingen.
Het veiligmaken van (met name het Thaise) verkeer, dat zie ik voorlopig ook nog maar een trage vordering in. Een uiterst trage vordering zelfs. Aan onlogische en anderszins verwerpelijke tegenwerpingen is -zie de reacties op mijn inbreng- geen gebrek. Maar wat we er aan kunnen doen, zouden we (zou de overheid) er toch maar het beste aan kunnen doen.
Samengevat: ik heb meer discussies gevoerd dan alleen deze. Wat je altijd weer hoort is:
1. Het is niet zo (in casu: motorrijden is -zelfs per definitie- niet gevaarlijk) en:
2. Het is dan (misschien) wel zo, maar…
en genoemd wordt dan dat je ook (en liefst eerst) allerlei andere niet helemaal onschuldige zaken moet aanpakken. En -mijnheer de wereldverbeteraar- dat wil je vast niet.
Na drie zeer uitvoerige reacties is jouw mening over motorrijden genoegzaam bekend, Willem.
Heb je nog iets te melden over de Ducati motoren, want daar ging het verhaal over!!
Het artikel van Gringo gaat over Ducati motoren. Een fantastisch merk.dat heel mooie techniek toepast in de door hen geproduceerde motoren. Ik ben zelf in het bezit van een Ducati 748, maar die staat nog in Amsterdam. En helaas is een paar maanden geleden in Thailand een wet van kracht geworden, dat alleen nog nieuwe motoren geïmporteerd kunnen worden. De Ducati fabriek in Thailand bouwt op dit moment maar één model voor Azië, een Monster 796. Ik hoop dat daar spoedig nog een paar andere modellen bijkomen, zoals de Hypermotard of de 848. Motorrijden en zeker Ducati rijden is een ware passie. Zo’n veertig jaar geleden heb enige jaren met enorm plezier op Ducati motoren aan races deelgenomen.
Ik betreur het ten zeerste dat dit mooie onderwerp op de achtergrond wordt gedrongen door een discussie over de gevaren die met motorrijden verbonden zijn. Die gevaren heb je uiteraard nooit helemaal onder controle, maar meestentijds bepaal je toch zelf hoe gevaarlijk het wordt. Er zullen altijd lieden zijn die onverantwoorde risico’s nemen met inhalen. Meestal zitten die in een auto. Opmerkingen dat motorrijden op ‘zware’ motoren eigenlijk verboden zou moeten worden, kunnen alleen maar komen van mensen die nog nooit zelf het geluksgevoel ervaren hebben dat een snelle, krachtige, goed sturende motor je kan geven.
Overigens geeft ook mijn racefiets me dit fijne gevoel. Ik ben bijna dagelijks hier in de provincie Uttaradit onderweg op de prachtige, vaak bergachtige, wegen rondom mijn woonplaats.
Inderdaad mooi fietsen daar! Ik doe zelfs nog wel eens een rondje Sawankhalok – Sukhothai historical park als ik in die buurt ben, vlakke route maar toch een leuke 100 km met als bijkomend voordeel dat ze in Sukhothai een farang ontbijt serveren vanwege de toeristen daar.
Inderdaad is de discussie rondom de gevaren op de voorgrond gekomen terwijl het uiteindelijk om de introductie van Ducati in Thailand ging. Absoluut een merk met historie en passie, inderdaad – zelf heb ik bijna 45 jaar motor gereden en als jongeling ook enkele jaren wegraces gereden, het eerste jaar met een 250cc Ducati. Mag dus zeggen dat ik uit persoonlijke ervaring spreek als ik het over de risico’s heb. Ik heb dan ook nergens aangegeven dat motorrijden minder gevaarlijk zou zijn dan autorijden: ik ben het met je eens dat je voor een groot deel zelf bepaalt hoe gevaarlijk het wordt. Je bent – of de motorfiets of scooter nu ‘licht’ of ‘zwaar’ is – een stuk kwetsbaarder en als je je dat maar goed blijft realiseren en je rijgedrag daarop afstemt, je er van uit blijft gaan dat de andere weggebruikers fouten kunnen en zullen maken en je daarop anticipeert, zijn de risico’s in mijn ogen zeer aanvaardbaar. Zeker, in Thailand zijn de gevaren in het verkeer over de hele linie van een andere grootte dan in Nederland, maar gelukkig zijn we vrij om onze eigen afwegingen te maken m.b.t. het nemen van risico’s.
@Lunghans en Cornelis: prachtige reacties van jullie beiden. Ik vind het zo mooi hoe jullie kunnen praten over passie en het geluksgevoel als je op je (Ducati) motor zit.
Over de gevaren en de risico’s zijn jullie allebei ook zeer duidelijk en realistisch.
Bedankt!