Lekker eten in Pattaya

– Herplaatst artikel van 19 november 2010 –

Thailand heeft de toerist veel te bieden, niet in de laatste plaats het lekkere eten. Tijdens de vakantie dus even geen aardappel of spruitjes op je bord, maar rijst met heerlijke groente- en vleesgerechten ernaast. Ook ik, als iemand die al wat langer in Thailand woon, geniet veel van Thai Food, bereid door mijn Thaise vrouw of in één van de honderden eetgelegenheden, die Pattaya biedt.

Maar soms krijg je gewoon trek in een lekkere pieper en denk je aan een bord met Eigenheimers plus rode kool en een stukje (draadjes)vlees. En wat dacht je van een portie Opperdoezer Ronde, lekker dippen in de jus en smullen maar. Het water loopt al in mijn mond bij een bericht, dat ik juist las op de website van het Algemeen Dagblad: in Nederland gaat men op pakjesavond massaal aan de stamppot boerenkool met worst. Ben ik even jaloers!

Hollands eten

Nou, niet echt jaloers natuurlijk, want in Pattaya kun je behoorlijk terecht voor een Nederlandse hap. Er is groente – vers of diepvries – volop verkrijgbaar en ook de aardappel is te vinden in de meeste supermarkten. Beperkt tot 1 soort, dat wel, en niet zoals bij ons in Nederland een keus uit wel 20 soorten. Wil je zelf niet koken, dan zijn er in Pattaya/Jomtien meer dan genoeg Nederlandse en Belgische restaurants waar je kunt eten als bij moeders thuis.

Ik ken er inmiddels vele van, maar kom bij enkele wat vaker, gewoon omdat het voor mij dicht bij huis is en ik daar elke keer na het eten tevreden over mijn buik strijk, een boertje laat en een sigaar opsteek. Het eerst noem ik Malee in Soi Honey Inn met een mooi menu met veel Hollands eten. Natuurlijk een assortiment soep en broodjes (tot voor kort hing er een bord aan de muur met Broodje Hagelslag 70 Baht), maar ook spruitjes of rode kool met gekookte aardappelen. Mijn keuze daar is steevast één van de stamppotten, zuurkool, andijvie, boerenkool of hutspot. Alle vier opgediend met of twee prima gehaktballetjes of échte Gelderse rookworst. Malee straalt een Brabantse gezelligheid uit, ik heb er de halve finale van Nederland gezien met een feest tot diep in de nacht.

Slibtong met friet

Een andere favoriet is Patrick’s Belgisch Restaurant in de Arcade op Second Road (pal tegenover de achterkant van Mike’s Shopping Center). Patrick is een sympathieke Belg met een verleden als bokser, de wand in zijn restaurant hangt vol met foto’s van hem en zijn boksvrienden. Patrick heeft een zeer uitgebreide menukaart, geen stamppot, maar wel Belgische specialiteiten, zoals Rabbit Stew (konijn in een sausje), mosselen (op vrijdag) en Vlaamse kroketten. Natuurlijk ook een mooi assortiment Belgische biersoorten.

Bij hem bestel ik steevast de slibtongetjes met friet. Deze vis is niet altijd te krijgen op de markt in Naklua, maar als de vissers het aanvoeren is het grootste deel al verkocht aan Patrick. Patat bakken is geen kunst, maar wel een vak en bij Patrick kunnen ze het. Ik beweer, dat hij de best gebakken friet in Pattaya maakt, goudbruin, knapperig van buiten, zacht van binnen. In afwachting van mijn bestelling komt er een schaaltje kroepoek op tafel, een heerlijk voorafje! Zeer aanbevolen.

In dezelfde Arcade zit ook My Way, een klein Nederlands restaurant bestierd door een Rotterdamse ex-zeeman. Ik eet er wel eens – en prima -, maar met Patrick als buurman kom ik er te weinig, ook al omdat de tafels vaak allemaal bezet zijn. Ook daar een kaart met vele mooie Nederlandse gerechten, met – daar heb je hem weer – ook stamppot.

Belgisch restaurant

Iets verder naar het noorden, tegenover Soi 8, dan weer een Belgisch Restaurant Klein Vlaanderen. Het is een restaurant annex pension en het terras zit vaak vol met Belgische gasten aan een biertje en/of een biefstukje. Het was ook de enige plek, die ik ken in Pattaya, waar tot voor pakweg een jaar geleden, een “gewoon” biljart stond, dus zonder gaten. Bij een interne verbouwing moest die tafel helaas plaatsmaken, want er werd kennelijk ook niet al te veel op gespeeld. Jammer!

Klein Vlaanderen heeft – het wordt eentonig – ook stamppotten op de kaart, opgediend met gehaktballetjes, een varkenshaasje of speklappen. Ik bestel er graag de biefstuk met pepersaus. In het Engels heet dat dan een Peppersteak, maar als je die ergens anders bestelt, krijg je een plat, vaak taai, stukje rundvlees. Biefstuk op z’n Hollands of Vlaams is bijzonder, omdat het op een unieke manier is uitgesneden, waardoor je een mooi en mals bol stukje rood vlees op je bord krijgt om weg te zuigen.

Gehaktbal met mosterd

In Soi Buakhow, vlak bij de grote markt, ook een klein sympathiek restaurantje genaamd Benelux. Als mijn vrouw de markt op dinsdag of vrijdag afstruint voor weer een T-shirt of wat fruit, zit ik daar graag op het terras en laat de drukte aan mij voorbijgaan. Het is altijd rond het middaguur, dat we daar zijn en dus tijd voor een lichte lunch. Mijn favoriet daar is een Uitsmijter Benelux, drie eieren op mooi dun gesneden rosbief en een bolletje zalmsalade ernaast. Dat is dan voor de honger en ik kan het niet laten daarna nog even een lekkere gehaktbal met mosterd weg te prikken. Ik moet er toch eens ’s avonds eten, want er staan best leuke gerechten op de kaart. Nee, geen stamppot!

Ik woon te ver van Jomtien, maar ook daar zijn meerdere gelegenheden voor een Hollandse hap. Ik heb wel gegeten bij Hoek van Holland, Ons Moeder, The Windmill en het Holland House, alle hebben een goed aanbod van Hollands eten, maar ik kan er niet speciaal een favoriet gerecht van noemen.

Duitse keuken

Zoals Jomtien te ver voor mij is, zal Naklua Road – waar ik bij in de buurt woon – te ver zijn voor de vele Nederlanders, die in Jomtien wonen of logeren. Naklua Road en zijstraten wordt wel de Duitse wijk genoemd, want er is een keur aan Duitse restaurants en vele Duitstalige logeren in hotels of pensions in die wijk. De Duitse keuken ligt ons Nederlanders ook wel, beetje vet soms, maar wel smakelijk. Ik eet er wel en kom dan toch ook weer steeds bij dezelfde restaurants uit.

In een gezellig open restaurant Bei Anton is de specialiteit een uitgebreid buffet. Gekookte of gebakken aardappelen, een keur aan vleessoorten, een kleine saladebar en soep vooraf. Mooie keus voor een redelijk lage prijs, maar helaas, ik ben niet zo happig op een buffet met allemaal voorgebakken gerechten en hou het dan op een varkenshaasje met gebakken uien en aardappelen. Prima! Ook tussen de middag kom ik er wel voor een Bauernomelett met pepersaus, een goed boerenomelet dus met stukjes aardappel, spek, champignons. Een hele hap, dus s’avonds hoef ik nauwelijks nog te eten.

Een ander Duits restaurant is de Braustube, waar je zowel binnen als buiten kunt eten. Ik kom er het meest voor een stevig Duits ontbijt, waarvoor een bord met veel vleeswaren en gebakken eieren op tafel komt. Met daarnaast een mandje Duits brood. Voor de avondmaaltijd een mooie kaart met talrijke Duitse vleesgerechten. Een groot glas  Franziskaner Hefeweizen erbij en de avond kan niet meer stuk.

Wiener Schnizel

Voor de verandering heb ik ook een keer gegeten in Nachrichtentreff, een Oostenrijks restaurant. Als je in een Oostenrijks restaurant gaat eten, wordt het natuurlijk een Wiener Schnitzel. De friet en salade werd op een apart bord opgediend, want de schnitzel was zo groot, dat het met “de oren” over de rand van het bord hing. Een reuzenmaaltijd dus, ik heb de schnitzel die overigens prima was, niet geheel kunnen verstouwen.

Ook Duitstalig, maar dan met schwytzerdütsch is mijn favoriete Zwitsers restaurant Suisse in Soi Diamond (tegenover de Windmill a Go Go). Een beetje duurder dan gemiddeld, maar je krijgt er dan ook wat voor. Het is een gezellig, intiem bistro-achtig restaurant, waar je uitstekend (met je partner) kunt dineren. Een uitgebreide saladebar, waar ik mij vooraf vooral aan rode bietjes met een uitje tegoed doe. Mijn favoriete gerecht is daar het Zürcher Geschnetzeltes, kleine stukjes varkensvlees in een romige champignonsaus met daarbij de Zwitserse aardappelspecialiteit Rösti. Ook aan te raden is daar een aan de tafel geflambeerde tournedos. Een goed glas rode of wijn erbij en de avond is perfect. Je bent nu toch in de buurt, dus daarna alle gelegenheid voor een Walking Street met de vele bars, a go go’s en disco’s. Laat je maar een keer gaan, zou ik zeggen!

Engels?

Engels dan? Nou ja, de Engelse keuken is nou niet je van het, maar toch kom ik ook wel in The Butcher’s Arms in Soi Buakhow en de Pig and Whistle in Soi 7. De Bangers with Mash (worstjes met puree) of de Kidney Pie laat ik voor wat het is, ik hou het daar op lever met bacon of lamskoteletjes. De lamskoteletjes zijn goed, maar halen het niet bij het lamsvlees, dat ik af en toe van mijn buurman krijg. Hij is namelijk een topslager uit Nieuw-Zeeland, gespecialiseerd in lamsvlees. Hij pendelt nog voorafgaand aan zijn pensioen en neemt dan steeds een kilo of acht lamsvlees mee, een traktatie! In de genoemde Engelse pubs eet af en toe een stevig Engels ontbijt met gebakken eieren, bacon, worstjes, witte bonen, champignons en stukjes aardappel. Kun je alleen kwijt als je de avond tevoren niet al te zwaar gegeten hebt.

De Italiaan

Ook genoeg Italianen in Pattaya en daar beveel ik graag Toscane op Beach Road aan. Een mooie ambiance in het restaurant en het terras in de tuin. Natuurlijk eet ik carpaccio (flinterdun gesneden rosbief) vooraf en dan Salto Imbocca of Osso Buco, de kenners weten wat dat is. Ook een keur aan pizza’s, maar in dit toch wel wat chic aandoende restaurant vind ik dat niet passen. Voor een Italiaanse pizza – voor mij geen Amerikaanse pannenkoek – ga ik naar La Piola op Second Road pal naast naast Tiffany’s.

Tenslotte nog noem ik nog een paar restaurants, waar je UIT eten gaat. Ik maak altijd een verschil tussen eten buiten de deur en UIT eten, het eerste is (snel) een bord eten wegwerken en het tweede is je wat opdoffen en een avondje uit met je partner, die ook voor die gelegenheid op haar “zondags” gekleed is. Toen Mata Hari (Nederlands) nog op Second Road zat kwam ik er wel, maar het is verhuisd naar halverwege Jomtien en dus een beetje ver weg. Prima keus eigenlijk, dus ik moet er snel maar even naar toe.

Trendy en duur

Ook Bruno is daar in de buurt, waar ik wel gegeten heb op een verjaardag van een vriend, maar om dezelfde reden (ver weg) kom ik er niet meer. Een voormalig kok van Bruno is zijn eigen restaurant begonnen op Third Road tegenover Xzyte, genaamd Cherrie, alle lof voor dit een beetje Zwitsers aandoend restaurantje. Helemaal aan het eind noem ik dan nog Matra, een trendy en dus duur restaurant aan het begin van Beach Road (onderdeel van het Amara Hotel). Wel een goede sfeer van uitgaan, maar als de kleine stukjes vlees met een zuchtje wind bijna van je bord wegvliegen en het bestelde glas wijn maar voor een kwart gevuld is voor 200 Baht, dan heb je neiging om na het voldoen van de hoge rekening nog even bij McDonalds langs te gaan. Snap je wat ik bedoel?

Dit was mijn keus in Pattaya, maar voor andere Nederlandse of buitenlandse restaurants hou ik mij aanbevolen. In Bangkok ken ik alleen Old Dutch in Soi Cowboy, maar ongetwijfeld moet daar ook een keur van restaurants zijn. Verder het land in ken ik geen buitenlandse restaurants (wel waar, ik heb een keer in een Frans restaurant in Si Sa Ket gegeten), maar ik hoor het graag van jullie.

Over deze blogger

Gringo

Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
• Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
• Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
• Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?