Liefdadigheid in Thailand
In Nederland had ik niet zoveel met liefdadigheid. Ja, collectebussen! Daar stopte ik steevast wel wat munten in al was het alleen maar uit respect voor de mensen, die er vaak door weer en wind mee langs de deuren liepen. Ik hoorde zelfs nauwelijks waar deze collecte (bijna elke week wel één) voor was, Jantje Beton, het Rode Kruis of de plaatselijke voetbalclub.
Ook organisaties als de Hartstichting en het Koningin Wilhelmina Fonds konden jaarlijks wel op een behoorlijke bijdrage rekenen. Misschien uit eigen belang, want ooit zou je er mogelijk persoonlijk wat aan hebben (gelukkig nog niet, hoor!).
Hulpacties
Grote, vaak internationale hulpacties, honger in Afrika, aardbeving in Chili, oorlog in Eritrea, Foster Parents, enz., waarvoor je – aangemoedigd door TV-shows – geld op een Gironummer kon storten, sorry, dat was niets voor mij. Dat was ver mijn bed en bovendien had ik zo mijn bedenkingen over wat er echt van dat geld bij de slachtoffers terecht kwam. De enige, nooit geëvenaarde TV-actie was Open Het Dorp (1962) van Mies Bouman, daar liep echt heel Nederland voor warm en ik dus ook.
Nu dan woon je in Thailand en kom je op wat andere gedachten. Ik weet heus wel, dat er overal op de wereld arme, behoeftige mensen zijn, maar je zit er nu midden tussen in. Je komt nog meer tot het besef, dat je het als Farang toch wel heel erg goed hebt in vergelijking met de meeste Thais.
Een lady’s’ drink of een meer dan gewone tip geven aan een dame in een bierbar zou je al liefdadigheid kunnen noemen, maar dat bedoel ik niet. Ook de (financiële) hulp aan familie van je Thaise partner kun je als zodanig bestempelen, maar in beide gevallen zit er toch ook een stukje eigenbelang bij. Liefdadigheid is echter “het geven om niet”, dus puur geven zonder dat je een tegenprestatie verwacht en in veel gevallen geven aan iemand, die je helemaal niet persoonlijk kent.
Kleding
Een klein voorbeeld is kleding. Mijn afgedankte overhemden, verkleurd in de was, beetje rafelig in de kraag, gekrompen in de was (of is mijn buikje wat uitgedijt?) gaan met ander kledingstukken van mijn vrouw en onze zoon naar het dorp in de Isaan. Daar wordt de kleding weggegeven aan dorpsgenoten in de buurt. Als ik daar kom, zie ik de buurtgenoten in onze kleren en dat geeft een goed gevoel. Zo loopt er in het dorp een man in mijn afgedankt tenue van scheidsrechter, compleet met KNVB-embleem, sokken, fluitje om zijn nek en een rode en gele kaart op zak.
De Engelsen gebruiken voor liefdadigheid de leuke meisjesnaam Charity. Als je Charity in Thailand googelt, krijg je een hele lange lijst van allerlei liefdadigheidsorganisaties, -acties en –projecten. Er wordt dus heel veel gedaan aan liefdadigheid, waarvan ik denk, dat het meeste geld toch door de soms stinkend rijke Thais bijeen wordt gebracht. Met alle slechte dingen, die je kunt bedenken voor de Thaise rijken, toch weer een goede eigenschap.
Weeshuis in Pattaya
Je wilt iedereen, die het nodig heeft wel helpen, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar kinderen en dan vooral die in weeshuizen. In Nederland bestaan die officieel niet meer, maar hier zijn er nog tientallen. In Pattaya is een weeshuis, geleid door een Nederlands echtpaar en in vele andere weeshuizen werken Farangs, waaronder Nederlanders, als vrijwilligers. In dit verband noem ik graag de naam van Colin de Jong, die zich via de Rotary bijzonder voor weeskinderen inzet en daar regelmatig over schrijft op zijn Hollandse Pagina van Pattaya People.
Toen ik 50 jaar oud werd, werd er door mijn vrouw een onvergetelijke verjaardag georganiseerd, compleet met Abraham, veel gasten, veel eten en drinken. Elke verjaardag daarna werd minder gevierd, totdat je in Pattaya bijna verplicht wordt om een verjaarsparty in een bar te geven. Dat stond mij niet aan en in plaats daarvan ga ik naar het Banglamung Home for Boys, een weeshuis voor jongens dus hier in de buurt.
Blikje cola
Mijn vrouw bereidt dat voor en op een vrijdag tegen etenstijd om vijf uur worden wij door de directrice ontvangen. Alle 130 jongens kwamen met hun metalen bord (ken ik nog van de Marine) binnen, namen geruisloos plaats en de directrice houdt een toespraak. In het Thais natuurlijk en hoewel ik het niet kan verstaan, kan ik wel begrijpen wat ze zei. Ze vertelde, dat er vandaag gasten uit Nederland waren (zouden die jongens weten waar dat ligt?) en dat die de goedheid hadden geld te geven voor een lekkere aanvulling op hun avondmaal. Normaal zou dat avondeten uit rijst en soep – waarin een stukje kip of iets dergelijks – bestaan, maar vandaag was er voor elke jongen extra 2 worstjes en een vleesspiesje. Bovendien werd er een blikje cola verstrekt en of dat nog niet genoeg is was er ook nog een ijsje als toetje.
Applaus voor die farangs. We helpen met het opscheppen van het eten voor de jongens, die uiterst gedisciplineerd tafel voor tafel en zonder dringen voorbijkwamen. Zelf heb ik de cola en daarna de ijsjes uitgedeeld en ik moet eerlijk zeggen, dat ik me tijdens dat hele bezoek wel een koloniaal voel, maar dat is een westers idee. De jongens waren maar wat blij met dat extra eten. Na afloop hebben we nog wat over het terrein gewandeld met een flink aantal van die jongens in ons kielzog. Veel foto’s gemaakt van die lachende, maar toch triest droef ogende weesjongens, je zou er zo een aantal van naar Nederland wensen voor een betere toekomst.
Het is zo maar een voorbeeld hoe je met voldoening een beetje aan liefdadigheid kunt doen, misschien een goed idee in deze tijd voor Kerst?
[nggallery id=48]
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Wat leuk,dat vind ik nou echt Kerst!!
Zou dat ook in Cha-am kunnen?? Wie weet daar iets van?
Neem aan dat je niet in Cha-Am woont anders zou je dit kunnen weten.
Dus als de reactie serieus is bedoeld wil ik dat wel voor je navragen.
Maar zover ik weet is er in Cha-Am zelf geen weeshuis.
Kort en duidelijk mag niet?! Ik dacht dat mijn korte reactie meer zegt dan duizend woorden.
Nog maar eens dan: Dat wij ” rijk” zijn komt omdat wij geen armoede accepteren. Het verschil is dat de Thai dat gelaten over zich heen laat komen. Ik ben ooit ook eens heel arm geweest. Heb over mijn situatie nagedacht en kwam tot de conclusie dat: ARMOE NIET MOET!! Een mens moet wel met de genade meewerken.OT
Als ik Thailand ben sta ik altijd versteld wat de Thai geeft aan mensen die minder hebben. Met de genade meewerken , tja het zal wel aan de thai liggen.
Overgins een hartstikke leuk idee , ben je ook van je familie af.
Met die nieuwe audi voor de deur en e nieuwe samsung S3.
Jazeker het is erg duur in Nederland.
er zijn vele manieren om iets bij te dragen aan hulp behoevenden.
afgelopen maart was er een expositie van mijn schilderijen in siam city hotel , Bangkok die geopend werd door de ambassadeur Tjaco van den Hout.
het grootste gedeelte van de verkoop is omgezet in voedings suplementen /melk endergelijke voor de Slum Kids foundation in Bangkok ,FSCC
deze foundation verzorgt 2000 kinderen uit de sloppenwijken ,waar de ouders of in de gevangenis zitten ,drugsverslaafd zijn of prostitueren
gemiddelde leeftijd 3 jaar oud.
ik heb deze wijken bezocht en het is vreselijk om te ervaren.
deze stichting heeft ook nederlandse hulp ontvangen oa van de Bernard van Leer stichting.
in 2009 heb ik met one 2 go airlines een programma gedaan in de Chiang Mai Zoo ,om 15 weeskinderen uit Yala een week weg vanhun opvanghuis te halen
[ /zoals bekend wordt er politiek en militair geweld gebruikt in de 3 meest zuidelijke provincies ; tegenstelling moslim -boedhisme.]
dat was ook een bijzondere ervaring voor deze kinderen.
kortom met wat initiatief kan je veel doen in Thailand.
kerst heb je daar echt niet voor nodig….
guyido goodheer
Hallo Guyido,wij doen het samen met de motorclub in Chiang mai,waar we wonen.
http://www.toyridingchiangmai.com
We zamelen geld bijeen,en gaan b.v warme dekens voor de winter kopen,voor de mensen die hoog in de bergen wonen en echt niets hebben,zo hebben we ook een school gebouwd,en toiletten met stromend water aangelegd,voetballen/speelgoed overal waar gebrek aan is daar “proberen”we iets aan te doen.
We zijn op dit moment voor 6 weken in NL,maar we hebben contakt gezocht met oud colega,s waar we zijn uitgenodigd voor een kerstmenu 17 dec.,maar de kaartjes/mails waren al verzonden,zodat we hopen op een doos vol geld,die al klaar staat haha om die te kunnen overhandigen,aan de man die het geld beheerd,van de mororclub,om zodoende weer iets voor de berg bewoners te kunnen betekenen.
Dus niet alleen met kerst,maar zovaak we kunnen.
sawadi khaa Ria
Sory het www adres was ff verkeerd het moet zijn:
http://www.chiangmaitoyride.com
Als jullie deze site aanklikken kun je ook geld storten,wat erg gewaardeerd wordt
b.v.b. DANK
nou dan zullen we elkaar wel s zien want ik zit in Mae Rim…
over geld geven, zoals ook uit andere kommentaren blijkt is geen thai te vertrouwen, wij gaven geld aan de begeleiders uit Yala om de weeskinderen veilig thuis te brengen….wat gebeurd er ? de dames kochten snoepjes en zetten het hele stel pp de bus.
daarom is het slumkidproject in Bangkok direkt alles omgezet in produkten en geen geld.
geld geven in thailand is zinloos.
mijn ervaring.
DIT vind ik leuk Guyido..wij wonen ook in Mae Rim,aan de….Baan som wang 99/59
maar we zijn nu tot 22 dec. in NL we kunnen niet wachten terug te gaan naar Thai,maar dat begrijp je natuurlijk wel? haha waar zit jij dan in Maerim? doe anders evenf als je wilt een berichtje naar
[email protected]
We hebben op 17 dec. nog een diner met ex colega,s,waar ze ons hebben beloofd,met de “pet” rond te gaan,zodat wij dit bedrag kunnen besteden aan de mensen in de bergen,o.a. rubberlaarzen/warme kleding/dekens,die we zelf kopen en brengen.
gr.uit een vol met file en wit Holland.
Bedankt voor de reacties.
Ja ik bedoel dit serieus,het is de tweede keer dat we naar Thailand gaan.
De eerste keer waren we met onze dochter en schoonzoon mee,om hun tweede adoptie zoontje op te halen,dat was een grote belevenis.
Nu gaan we met ons allen(12personen)terug,om de kinderen en ons volwassenen,die belevenis van Thailand weer te laten ervaren.
Maar ik wil graag wat doen daar voor meer kinderen,vandaar mijn vraag gisteren.
Maar is er geen weeshuis in Cha-am,dan doen we het op een andere manier,maar het leek mij fijn om dat te doen,daar waar we wonen,.
Nogmaals bedankt voor jullie reactie.
Riki
Ja inderdaad dat geeft een heerlijk gevoel om deze kinderen te helpen.
Wij gaan zelf a.s. maandag naar Thailand en zijn wederom van plan om weer het zelfde te doen als 2 jaar geleden,de Tempel waar mijn vrouw altijd komt is de plats van handelen.
Wij (zij dan) maakt 3 grote pannen met eten en die worden uitgedeeld aan de minder bedeelden dan komen ze ook overal van dan het hoofd van de tempel vond dat altijd een geweldig idee hij zorgt er dan voor dat de datum bij de mensen bekend is wanneer het zover is.
Het fijn e er van is dat er horden met kinderen komen,we willen nu met een bus met die kinderen naar het strand gaan of naar een pretpark het is heerlijk om die gelukkige gezichten te zien.
Voor kinderen heb ik de afgelopen wel veel gedaan.,aangezien ik hier is isaan op diverse Thaise scholen voor het lagere onderwijs dagelijks engelse les heb gegeven voor prathom 1,2,3,4,5 en 6. Regelmatig kocht ik voor een lunchdag op school zo’n 50 kg voorgebakken patat, twee grote blikken tomatenketchup en enkele honderden wegwerpbordjes in de plaatselijke Makro Met m’n twee elektrische frituurpannen ging ik in lunchtime voor alle kinderen van de school gratis patat bakken. Ik heb dit geloof ik wel zo’n 50 keer gedaan in de afgelopen 13-jaar dat ik hier woonachtig ben. Ook de kinderen hier zijn blijk met een gratis portie patat.,want bij Mc.Donald of KFC-Chicken kost een portie patat toch gauw tussen de 20 en 30 Baht, en dan heb je nog veelal koude, slappe en erg dunne frietjes. Iedere keer was het weer een enorm succes, zowel bij de kinderen als ikzelf…ik had er veel plezier in. Het enigste negatieve bij mijn vele patatmiddagen was dat de leerkrachten niet net zoals de kinderen in de rij stonden maar voor gingen dringen, en i.p.v. patat op mijn wegwerpbordjes in ontvangst te nemen…hadden deze leerkrachten zelf een pan mee genomen, of een extra groot en diep bord. Ik kreeg dan snel een woordenwisseling met deze hebzuchtige leerkrachten want ik weigerde het bord of de pan met patat te vullen. De falang (ik dus) werd dan ook gelijk door deze leerkrachten aangesproken met “kinioo” (gierigaard).
Hoewel ik me goed kan voorstellen dat de drang om “er zo maar een paar” mee te nemen naar Nederland, zou ik toch zeggen, doe je ding in Thailand.
Laat deze kinderen in Thailand, en probeer daar wat voor ze te doen, wellicht bij je verjaardag, wellicht op een andere manier.
Het weeshuis in Khon Kaen doet wel mee aan adoptie door farang, ze moeten wel, maar de directrice is de mening toegedaan dat hulp ter plekke beter is.
Waarom niet met een groepje farang een groep wezen “adopteren” en wat te doen aan de leefomstandigheden, eventueel onderwijs, betere voeding, kortom de vooruitzichten van een hele groep?
Maar wie ben ik?
We zijn niet van plan om kinderen mee te nemen,we hebben nu twee kleinkinderen uit Thailand,maar we willen wel graag helpen,en dat gaan we nu uitvinden.
Onze kleinkinderen hebben het heel goed bij hun adoptieouders,en zijn ook erg blij met hun ouders,maar om wat meer te doen voor de kinderen in het land zelf daar ben ik naar opzoek.
Maar ik heb al ideeen opgedaan hier via de Thailand krant,dus allemaal hartelijk dank,allemaal fijne feestdagen gewenst,en een gezegend nieuwjaar.
Als “aanhangsel” van mijn vrouw, heb ik van nabij gelegenheid gehad om:
Voedsel uitdelen op een platteland school (ca. 150 leerlingen waarvan het merendeel zonder ontbijt op de school aankomt)
Voedsel uitdelen in een bejaarden tehuis (95 vrouwen)
Voedsel uitdelen in een gemengd bejaardenhuis/deels demente inwoners(110 personen)
Voedsel/donaties naar een weeshuis (van 1maand tot 18 jaar oud) 35 personen.
Als de betrokkenen een dank woordje/liedje uitbrengen,voelt het inderdaad wel als “koloniaal”,maar dat gaat redelijk snel over.
Een mede expat ging met het hele weeshuis naar The Mall inclusief inkopen doen( 6 wagentjes vol).Er zijn vele kleinschalige mogelijkheden in bijna elke stad/dorp,waar je zo een of twee keer je gezicht kan laten zien.Het wordt zeer op prijs gesteld.Je krijg ook nog een kwitantie.
Ter orientatie onderstaand de jaarsalarissen van de betreffende directeuren “Goede doelen” Voor goed begrip niet in Baht maar in Euro
Unicef Henk Franken 371.459
Rode Kruis Cees Breederveld 198.000
Hartstichting Hans Stam 181.119
Nierstichting Paul Beerkens 177.249
Kek in Actie Haaye Feenstra 176.030
KWF Ton Hanselaar 175.135
Artsen zonder Grenzen Hans de Weerd 174.000
Pr. Bernard Cultuurfonds Adriana Esmeijer 160.400
Natuurmonumante Jan Jaap de Graaf 154.000
Plan Nederland Tjipke Bergsma 136.000
Wereldnatuurfonds Johan v.d. Gronden 129.498
Cordaid Rene Grotenhuis 128.514
Greenpeace Liesbeth van Tongeren 126.901
Woord en Daad Jan Lock 125.391
Astma Fonds Michael Rutgers 125.000
Zonnebloem Marijke van Eck 122.416
Terre des Hommes Ron van Huizen 117.440
Amnesty Eduard Nazarski 115.955
Oxfam/Novib Farah Karimi 115.769
SOS kinderdorp Albert J. van Santbrink 103.164
Cliniclowns Hans Geels 94.577
Liliane Fonds Kees v.d. Briek 92.016
War Child Mark Vogt 87.500
’t is maar dat je het weet/
Wat was de Balkenende norm ook alweer?
Beetje flauw en vooral superhollandse socialistische reactie. Laat mij eens een andere kant belichten…dat de salarissen allemaal in een bepaalde schaal liggen geeft toch wel aan dat ze op zekere wijze gerechtvaardigd zijn…alleen Unicef steekt er met kop en schouders bovenuit. Deze mensen hebben bepaalde bestuurs en fondswervings kwaliteiten waarbij ze voor een ‘gewoon’ bedrijf op een soortgelijk niveau zouden verdienen. Om uberhaupt deze mensen aan te kunnen trekken moet je dus als goed doel concurreren met het bedrijfsleven. Dat heet marktwerking, maar ja, da’s een vies woord in Nederland en omringende landen.
Robert, deze salarissen zijn openbaar en iedereen mag daar zijn of haar eigen conclusie uit trekken. Wat dat te maken heeft met wat jij noemt een “superhollandse reactie” ontgaat mij helemaal. Overigens heb ik mijn persoonlijke mening niet gegeven maar slechts een paar cijfertjes achteloos laten vallen. En “super hollands” mag tot ook wel positief worden bezien, of is hier alles zo slecht?
Je hebt wel gelijk hoor het is te gek voor woorden maar …..we leven in Thailand,juist om dit soort absurde dingen,en nog veel meer,wat in onze ogen NIET klopt, vinden we rust in Thailand,en het is heerlijk om hier voor de “veel”minder bedeelde mens iets te kunnen betekenen,kids die overal blij mee zijn,en niet kijken naar merken/soorten,en dan is het dubbel zo leuk toch? geen schoenen van € 399. en jasjes van €295.
En ja…..het meeste is wel slecht in NL we staan immers als vee in de rij om te worden geslacht,jammer jammer.
kijk even op http://www.chiangmaitoyride.com kun je misschien nog iets betekenen,door een kleinigheid te storten.
gr.Ria
Ik doe genoeg voor de Thaien.,voornamelijk voor de 21-
De ouders/verzorgers van deze kinderen trap ik niet in, juist omdat ik voldoende ervaring heb met de Thaien (volwassenen).
Geld storten voor de Thaise kindere die het (veelal écht) slecht hebben ga ik beslist GEEN geld storten op een bankrekening…zowel een thaise of een buitenlandse bankrekening…NEVER!!!
In Nederland hebben we zo’n 250 instanties met bankrekeningen wat direct ten gode komt voor het kind…in Thailand!!!
Net zoals de Nederlandse ontwikkelingshulp wereldwijd.,gaat mijn geld niet via omwegen maar rechtstreeks!!!
Sorry voor mijn mening…maar mijn hulp doe ik graag RECHTSTREEKS, en tot nu toe met succes.,en niet via…via.
Hee beste Joseph, ik denk dat je zelf wel weet wat ik bedoel, maar ik wil het best even toelichten. Superhollands omdat m.i. in Nederland alles wat met de kop boven het maaiveld uitkomt aangepakt moet worden. Lekker nivelleren. Een paar cijfertjes achteloos laten vallen? Kom nou toch. Je mag best vinden dat deze mensen teveel verdienen, en dat laat je door wat terloopse zinspelingen en door herpublicatie van (inderdaad openbare) salarissen duidelijk merken (correct me if I’m wrong), maar leg dan tenminste uit waarom je dat vindt, verdedig je stelling, en verschuil je aub niet achter slappe lulkoek zoals ik laat ‘slechts’ ‘een paar cijfertjes’ (23 salarissen tot op de Euro nauwkeurig) ‘achteloos’ ‘ontvallen’. Is alles in Nederland slecht? Nee, maar er ziin wel redenen dat ik er niet meer woon. Negativiteit is er een van.
Over naar de orde van de dag. Erg leuk artikel, en ook ik heb al iets soortgelijks in de planning staan voor tussen kerst en oud en nieuw. Geweldig om iets te kunnen betekenen voor anderen, en meteen direct resultaat te zien!
Beste Robert
Ik heb in het algemeen niet zo’n hoge hoed op van een ongebreideld nivelleringsstreven.
Maar, ik heb in het algemeen ook niet zo’n hoge hoed op van salarissen die uitgedeeld worden aan opperhoofden van “goede doelen” clubs.
En ik heb al helemaal geen hoed op van al de verdedigingen die er met de haren bijgesleept worden om deze idiote “salarissen” te vergoeilijken.
Iemand die voor een goed doel werkt en zich zo’n salaris toe laat bedelen is voor mij niet meer als een grootgraaier, een obscene grootgraaier zelfs.
Als deze figuren menen dat ze dit salaris waard zijn, want dat krijgen (!) ze ook in het bedrijfsleven, dan zou ik zeggen: gaan!
Maar ik weet wel heel zeker, dat deze figuren in het algemeen in het bedrijfsleven niet aan de bak komen, of voortijdig afgaan door de zijdeur.
En nu ik toch bezig ben, niemand, maar dan ook niemand, is zulke absurd hoge salarissen waard, ook niet in het bedrijfsleven.
Ik heb in de “gelukkige” positie verkeerd om binnen een zeker bedrijf veel van deze duurbetaalde CEO’s, “opperhoofden” dus, mee te mogen maken.
En eigenlijk was er maar een die zijn geld werkelijk waard was.
En de rest?
Allemaal voortijdig weg, met vroegpensioen, bij het oud vuil, een “andere functie”.
Zelfs een paar ontslagen, en dan moet je het in die kringen wel heel erg bont hebben gemaakt.
Neen, nivelleren, met mate en dan vooral aan de grootgraaiende top, zou een geschenk van OLH zijn.
Wordt ik verdulleme ook nog gelovig op mijn oude dag.
Of deze salarissen nu wel of niet terecht zijn, er zit een enorme overhead op deze organisaties. Als je zelf toch in Thailand komt en er de tijd voor uit wil trekken kun je toch altijd beter zelf wat leuks doen voor mensen die het goed kunnen gebruiken. Dan gaat de volle honderd procent van je geld naar het doel en niet vijftig. En als je dan ook nog zorgt voor voedsel of kleding of andere nuttig zaken dan weet je zeker dat je geld goed besteed is.
Door dergelijke salarissen over de rug van armen/zieken te verdienen heb ik een grote aversie tegen dergelijke organisaties gekregen en zal ze dus nooit geld geven.
Zelfs mijn thaise vrouw doneert aan Unicef en weet vast (nog) niet dat Henk Franken 371.459 euro per jaar ontvangt voor zijn goede bedoelingen de wereld te verbeteren.
Deze mensen moeten zich rot schamen om op deze manier de zakken te vullen over de rug van mensen die het echt nodig hebben. Van mij krijgen ze totaal geen respect en ik snap ook niet dat er onderdanen zijn die voor dergelijke zakkenvullers willen werken (ook al is het vrijwillig).
Helaas heerst er nog altijd een sfeer in ons land dat deze mensen ontzien moeten worden en goed bezig zijn. Ik denk daar heel anders over en vind het veel loofwaardiger om mensen die wel echt met de beste bedoelingen dergelijk werk doen te eren.
Mijn thaise vriendin is 26 dec. jarig , eerst vierde ik het met vrienden thuis , drinken en een hapje , mij vriendin houd niet zo, van dit soort partijtjes , meestal lagen de kosten op zo een 3000 baht , de laatste jaren gaan we naar 1 van de div, weeshuizen hier , kopen rijst, mie, blikjes melk, eieren, chips en toiletpapier voor een bedrag , tussen de 3 en 5000 baht, daarna brengen we het zelf na de plaats die nu aan de beurt is, daarna kijken we ook daar wat rond, ik voel me hier zeer goed bij. Inderdaad ben ik het met van Mourik eens , breng het rechtstreeks . Ik geloof dat Rutte en co , dit ook gaan doen en niet meer aan bevriende ambtenaren , maar wel beperkt , maar we zijn gewend aan dit soort figuren , die alleeen aan zichzelf denken
Wij helpen via de Intenational Curch in Pattaya. Een kerk dus. We werken dan ook lichamelijk mee in het weeshuis en kopen zonodig gebruiksvoorwerpen voor ze in.
Ik zeg maar wat: koelkast, fan, bed enz.
Daar zit nul procent tussen voor een bemiddelende orgainisatie. Niet dat ik dat veroordeel maar dit werkt leuker…
Frank
Beste Gringo,
je schrijft over een weeshuis in van Pattaya wat gerund wordt door een Nederlands echtpaar. Heeft dit weeshuis ook een website, of heb je een emailadres van dit weeshuis? Ik zou tijdens mijn vakanties in Thailand ook graag iets doen voor deze kinderen. Alvast bedankt.
Groet, stefan
@Stefan, het verhaal is een herhaling uit november 2010, Wat ik dacht, dat een NL echtpaar was, blijkt Canadees te zijn, maar daarom uiteraard niet minder waardevol.
Google Mercy Pattaya en je vindt de website van dit weeshuis.
Google orphanage Pattata en je vindt er nog wel meer!
Joseph heeft wel een beetje gelijk. Waarom moeten de directeuren van liefdadigheidsinstanties zoveel verdienen. M.a.w., als er een miljoen binnen komt, gaat er eerst het salaris van de directie, personeel etc. af. Het zou toch prachtig zijn als het rechtstreeks naar de ziekenhuizen zou worden overgemaakt. Laat mij vertellen wat er mij overkwam. Gaf regelmatig grote bedragen aan het Wilhelminafonds. Later iedere maand een vast behoorlijk bedrag. Werd ik gebeld of het niet wat meer kon worden. Sorry, maar dan vind ik zo’n stichting rupsje nooit genoeg. Daar kan ik me dan kwaad over maken en wie niet denk ik. Het moet langzamerhand anders worden in Nederland. Nog steeds is iedereen bereid om geld te geven. Maar als je leest dat er zoveel geld blijft hangen, geeft straks niemand meer.
Goedemiddag,
In maart ga ik voor 2enhalve week naar Thailand, Pattaya.
Mijn interesse om andere mensen te helpen is erg groot en ik ga
dan ook 2 x per jaar naar Kenia om mij daar onder andere in te zetten voor HIV positieve alleenstaande moeders. Ik ga nu naar Thailand voor vakantie, maar desondanks wil ik ook erg graag mijn steentje proberen bij te dragen. Graag kom ik in contact met u zodat
ik meer informatie van dit weeshuis kan krijgen en wellicht daar op bezoek kan gaan.
Ik hoor graag van u.
Met vriendelijke groet,
Milou